Kayıp - Yeni Hayat (Hatıra Serisi I)

1. Bölüm

"Siper alın!"

Bir kadının bağırışı havada yankılanmıştı ama ateş edilen silahların gürültüsü kadının sesini ciddi şekilde bastırıyordu. Neler oluyordu, neredeydiler?

"Kızı koruyun, ona birşey olursa bu hepinizin sonu olur!"

Başı çatlıyordu. Sanki tüm gece içki kolu bir havuzda yüzmüş gibiydi. Birden iki el kollarından tutup onu havaya kaldırdı. Yürümeye çalıştıklarında ise kız bacağında ani bir acı hissetti ve ağzından bir inleme çıktı. Bunun üzerine asker kızı kucağına alıp koşmaya başladı. Bir yandan koşuyor, bir yandan diğer askerleri yanına çağırıyordu.

Asker durduğunda diğer askerlerin bazıları hala ateş ediyor, çoğunluğu ise kızın etrafında duruyorlardı.

Az önce emirler yağdıran kadın cebinden kumandaya benzeyen bir alet çıkardı. Kumandadan tek farkı üzerinde tek 1 kırmızı düğme olmasıydı. Kadın düğmeye bastı ve aniden yerden bir ışık dalgası yayılmaya başladı. Toprak çöküyor, yerini parlak ışık alıyordu.

Yaklaşık 10 saniye sonra toprak çökmeyi bıraktı ve yetişkin bir insanın kolayca sığabileceği bir delik açılmış oldu. Parlak ışıklar ise hala dışarı yayılıyordu.

"Tamam, geçit açıldı. Kızı götürün burdan, tam arkanızdayım."

Kız hala yerde yatmaktaydı. Ne konuşuyor, ne de doğru düzgün düşünebiliyordu. Bilinci açık olmasına rağmen hiçbirşey yapamıyordu. Birden sırtında onu ittiren iki el hissetti. Onu ittiren kollar sayesinde yana doğru yuvarlandı ve delikten aşağı düşerken ilk kez yaşam belirtisi gösterdi.

Nefesi kesilinceye kadar çığlık attı.

2

Yumuşak ama bir o kadar da rahatsız bir yere düştüğünde çığlık atmayı bıraktı. Eliyle düştüğü yeri yoklamaya başladı çünkü doğrulacak gücü daha kendinde bulamamıştı. Eliyle yumuşak hava yastığına dokurken birden eline birşey dokundu.

"Yardım edeyim küçük hanım."

Bir el kızın elinden tutup çekti, diğer eli ise belini kavrayıp koca hava yastığının üstünden kaldırdı. Doğruluğunda kızın vücudunda birden bir enerji dalgası yükseldi. Ilk önce etrafına bakındı, olayı kavramaya çalıştı. 20 saniye etrafı süzdükten sonra konuşmaya başladı.

"Nerdeyim ben, neden buradayım ve siz kimsiniz?"

Diğerlerinin birkaç adım önünde bir adam duruyordu. Kahverengi saçlı kahverengi gözlü sakallı adam henüz 20'li yaşların sonunda ya da 30'lu yaşların başında gibi duruyordu. Ağırbaşlı görünüşü onun odadaki en yetkili kişi olduğunu gösterir gibiydi. Nitekim kızın tezini doğrularcasına adam konuşmaya başladı.

"Hanımefendi, ben Zach Antoine. Bu kuruluşun 2 yöneticisinden biriyim. Kuruluşta benim sözüm geçer."

Kız ona bir saniye boş boş baktıktan sonra konuştu.

"Gereksiz kibarlığa gerek yok Zach. Ben size neredeyim ve neden burdayım diye sordum. Ayrıca siz kimsiniz derken isimlerinizi kastetmemiştim."

Genç adam anlayışla gülümsedi, anlaşılan böyle terslenmeye alışmıştı.

"Şuan TMRD, yani The Memory Recovery Departmant (Hafıza belleği koruma departmanı) binasındasınız. Az önce bir silahlı çatışmanın ortasında kaldınız. Biz de sizi buraya getirdik. Peki siz kimsiniz?"