He's Always Here(ON-GOING)

Prolouge

Papunta na ako sa park dahil dito ang sinabi kong meeting place namin ng aking bestfriend at dahil na rin bukas na ang kanilang flight papuntang US kaya naisipan kong umamin na sa kaniya so sana lang magtagupay ako. And Were bestfriends since birth. Dahil narin mag kaibigan ang aming mga magulang, kami di lang bestfriend ang turingan namin sa isat isa kundi parang tunay na magkapatid na rin ang aming mga turingan.

At nandyan na siya,
Nakikita ko na naman yung mga singkit na kaniyang mga mata, matangos na mga ilong, ang tangkad niya pa nakaka pangliit tapos kaputi puti pa nakaka hiya sa kulay ko huhu.

"Hi bestfriend" sabi niya.
Masakit na marining na bestfriend lang talaga ang turing niya sa akin paano na kaya ako aamin sa kaniya. Huhu help me lord.

"Hmm Hi" nakayuko kong sabi. Hayss nakakahiya sa kaniya.

"Bakit mo pala ako pinapunta dito? Mag papalibre ka na naman ba?" Tanong niya. Ano ba sasabihin ko ba o hindi, sasabihin ko nalang ba na mag papalibre nalang ako sa kaniya kaysa umamin ako sa kaniya na may gusto ako sa kaniya huhu.

"Eh...ano..kasi.." ano ba yan diko na alam ang gagawin ko huhuhu.

"Ano? May problema ba?" Tanong niya na may halong pag aalala. Ano ba sasabihin ko ba.

"Wala wala" sabi ko sabay ngiti yung ngiting pilit. Ang hirap naman kasing ma fall sa bestfriend mong alam mo naman na hanggang kaibigan ka lang.

"Ano ba kasi yun bakit mo ko pinapunta dito?" Tanung niya. Litong lito na ako dito huhu.

"Kasi ano.." gusto kong sabihin na "gusto kita" pero diko ata kaya. Baka pag sinabi ko yan baka dito matapos yung pag kakaibigan namin dahil sa walang kwentang feelings na ito.

"Ano?"

"Kasi.." diko talaga masabi huhuhu. Iiyak na ako joke lang.

"Bahala ka diyan, aalis na ako." At nagsimula na siyang mag lakad ng palayo sa akin.

"Kasi..... GUSTO KITA!" Sigaw ko. Ohmy nasabi ko huhu.
At ayan na tumigil siya at mukang nagulat siya sa sinabi ko at unti unting siyang lumapit sa akin at nagsalita.

"Ano? Anong sabi mo?" Tanong niya na parang di maka paniwala.

"Sabi ko gusto kita." Sabi ko habang nakayuko nakakahiya alam kong magagalit siya pero wala na akong pake dahil nasabi ko na rin naman na.

"Kylie diba sabi mo walang mahuhulog sa ating dalawa at ikaw pa talaga mismo ang mahuhulog sa akin!" Sigaw niya sa akin. Masakit na di niya kayang matanggap na may gusto ako sa kaniya.

"Eh nahulog ako sayo eh wala na akong magagawa." Sabi ko. Alam kong patulo na ang aking mga luha pero pinipigilan ko lang ayaw kong umiyak sa harap niya.

"Ano ba kylie! Tigilan mo na yang kalokohan na meron ka ngayon. Bago ko pa sabihin na.." di niya na natuloy ang sasabihin niya dahil nagsalita na ako.

"Sabihin na hindi mo ako gusto na hanggang kaibigan lang naman ang turing mo sa akin." At diko na napigilan na umiyak habang sinasabi ko sa kaniya yan.

"Eh alam mo naman pala bakit mo pa ako nagustuhan ha kylie!"

"Diko napigilan eh, dati pa ako may gusto sayo kaso diko masabi sabi ang totoo dahil alam ko naman na di mo ko gusto bakit alam mo ba yung hirap na dinanas ko para lang pigilan itong nararamdaman ko sayo,diba hindi sinubukan ko naman na pigilan ito pero diko kaya." At humagulgol na ako sa iyak. Hirap na hirap na ako sa kalagayan ko.

"Kylie sorry but i need to do this, we need to end our friendship." Habang sinasabi niya sa akin yang mga yan parang unti unting gumuho ang aking mundo naging parte na rin siya ng aking buhay pero bakit ganun, bakit kailangan pang umabot sa ganito.

"Pero.." diko na nasabi ang aking gustong sabihin dahil nagsalita ulit siya.

"Wala ng pero pero, we need to do this para maka move on ka na sa akin. Alam kong may iba pa diyan kaya tanggapin mo nalang."

"Pero diko kaya na wala ka." Iyak na ako ng iyak ngayon at wala na akong pake kung pinagtitinginan na kami ng mga tao dito.

"Pwes kayanin mo!" Sigaw niya sa akin.

"Pero diko kaya at diko matatanggap na di na tayo mag kaibigan."

"Ano ba! Mahirap ba na tanggapin na tapos na yung pag kakaibigan natin na wala ng lahat ng lahat simula ngayon!" Ang sakit marinig ang mga pinagsasasabi niya.

"Sorry, alam kong kasalanan ko naman ito kung bakit tapos na lahat ng ating pag kakaibigan natin dahil sa walang kwentang feelings na ito, sige tatanggapin ko lahat ng itong nagyari ngayon sa ating pag kakaibigan pero sa tamang panahon ko pa makakayang wala na talaga ang friendship natin at sana mag kita ulit tayo." Sabi ko habang pinupunasan ko ang aking nga luha. At tuluyan na nga siyang naglakad palayo sa akin. Masakit makita na lumalayo siya sayo at bakit ba ganun bakit di niya tanggap na may gusto ako sa kaniya.

At sa tuluyang nawala na siya sa aking paningin wala na siya umalis na siya.

Yung feeling na dati di na kami mapag hiwalay ng ibang tao at tinuturing ko na rin siyang kuya ko tapos yung napag kamalan na may relasyon kayu nakakatawang isipin pero ngayun wala ng ganung mga pangyayari dahil tapos na.

At nandito ako ngayon naglalakad pauwi dahil gabi na rin.
Habang naglalakad may narinig akong bumubusina pag katingin ko...

"AHHHHHHH!" Sigaw ko habang papalapit na sa akin ang isang kotse hanggang sa..

Masagasaan ako nito.

Bakit ba diko napansin na sa kalsada na pala ako naglalakad, but now mas masakit pa rin talaga ang nangyari sa aming ng bestfriend ko kaysa ngayong nasagasaan ako.

Then All i know now is my sight goes black....

~~~~~~~

To be continued.

Please Vote and comment here on my story thanks.

LOVELOTS. :*