Hopeless Life

4- hindi ko ata kaya?

Natalie's POV

HINDI..

AYOKO...

MALI....

yan ang paulit ulit na sinisigaw ng utak ko...

marami na akong naoperahan sa utak.. pero...

pero ayoko... isang pagkakamali ko lang... mawawala saakin si Grant.. tulad nalang nung...

------flashback-------

"yes baby Nicolo.. you will be safe.. ate is here okay? I will never let you to get harm.. your tumor is just small.. don't be scared.. ate is here.. Im here.." pagpapanatag ko sa loob ng kapatid ko na si Nicolo..

he is the sweetest baby brother sa lahat.. he is 15 years old but for me.. he is only just a baby...

"ofcourse ate... i love you! i want to achieve my dreams in my life with you.. God will never give me a trials that i can't do... after the operation.. can we go to McDo? please?" 

sabi ni Nicolo at ngumiti ng malapad... i just nodded na tanda na sumang ayon ako... 

susubukan sana niya ang chemoteraphy kaso ako na mismo ang tumanggi..

ayokong maghirap sya.. maraming side effects ang paggamit nun..mahihirapan lang sya...

---

3 hours na lang at ooperahan na si Nicolo.. i went to chapel and pray...

naiiyak nanaman ako.. matagal na akong iyakin... nawala na kasi sina mom and dad.. dahil sa isang car accident.. kaya naman kami na lang ni Nicolo ang magkasama...

"Lord.. please.. kinuha niyo na po saakin ang mga parents ko.. please not Nicolo... sya na lang ang meron ako.. please!" sabi ko... at lalo pa akong umiyak...

-----

nang maoperahan si Nicolo...

lumabas na ang doctor... 

"Dr. Medina is Nicolo okay? can I see him?"

sandaling napatahimik ang doctor at umiling iling ... nagsimula nanaman ang pagpatak ng luha ko... kinakabahan ako...

"WHAT HAPPENED TO MY BROTHER! ANSWER ME! WHAT HAPPEN!" pagsigaw ko sa doctor habang dinuduro duro sya...

natagalan bago sumagot ang doctor at napatungo na lang sya...

"IM SORRY.... 2:37 pm.. TIME OF DEATH" 

mistulang napagtakluban ako ng langit at lupa... si Nicolo.. si Nicolo na lang ang dahilan kung bat ako nabubuhay sa mundong ito...

yung pangako kong kakain kami sa McDo.. wala na... yung mga pangarap niya na kasama ako.. wala na...

matapos mailibing si Nicolo...nagsimula na akong mamuhay na wala ang kapatid ko.. yung mga pictures namin.. itinago ko na... naaalala ko lang yung katangahan ko.. sana .. sana inalagaan ko sya ng mabuti bago sya nawala saakin.. sana... naparamdam ko muna sakanya yung pagiging ate ko...

...ilang taon ang nakalipas...

kumuha ako ng kursong doktor... para... para hindi na mangyaring muli sa iba ang nangyari kay Nicolo...  ayokong maramdaman nila yung naramdaman ko ng mawala ang inspirasyon ko...

AYOKO...

------end of flash back-----

"babe... this is Dr. Marco Dellosa... sya.. sya yung mag oopera sayo..." panimula ko..

kumuha ako ng kursong doktor para mailigtas ang buhay ng may mga sakit sa utak.. hindi para ipahamak ko ito.. nakapag opera na nga ako.. pero si Grant ang usapan dito.. may mas magagaling na doctor saakin na may mas kakayahan para magamot sya...

"i said.. i want you to make the operation babe.. ikaw ang gusto ko.. may mas tiwala ako sayo... ayoko sa kanila.." malumanay na sabi Grant...

"but babe.. Dr. Dellosa is mo---" 

"AAAAAHHHHHHHHHH! MY HEAD! AAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHH!" nagulat ako sa pagsigaw ni Grant.. awang awa na ako saknya.. wala akong magawa.. niyakap ko sya... 

"wala akong kwenta wala! aaaaaahhhhhh!" ngayon.. ay pinupokpok niya na yung ulo niya...  

pinipigilan ko sya pero mas malakas sya..

maya maya ay may lumapit na nurse at may itinurok saknya na naging dahilan para sya ay kumalma...

hindi ko na alam ang gagawin ko.. 

mahal ko si Grant.. 

ayoko na baka sa sarili ko pang kamay ang ikapapahamak niya..

HINDI KO ATA KAYA...

-------

a/n: pasensya na kung maikli po... :) pafollow po ko here sa wattpad at twitter: dDV_Mine27

salamat.. at pakibasa po yung isa kong story.

THE LAST LIE ... 

please pakivote and comment po.. salamat

-------> dDV_Mine27