No Mercy!

2: James's POV

Ik stap met een diepe zucht het kleine eetcafé -Eat&Enjoy- in. Eigenlijk is het geen eetcafé, maar een huurmoordenaars bedrijf.

Heftig he? Je denkt dat je even wat gaat eten terwijl je eigenlijk tussen de huurmoordenaars zit. Tja dat is mijn leven nou eenmaal. Ik loop door naar achter en klop op de deur.

Ik hoor een mompel dat klinkt als een 'binnen'. Ik open de deur en stap naar binnen ik sluit de deur achter me en ga zitten op een stoel.

'James goed je weer te zien' zegt mijn baas. 'Eens gelijk meneer' antwoord ik beleefd terug. Hij knikt en pakt een map erbij.

Ik pak hem van hem aan en open het. 'Dat is Katy Johnsons, de beste huurmoordenaar bij het bedrijf poison' vertelt hij.

Ik knik en bekijk de foto. Ze is werkelijk het mooiste meisje dat ik ooit gezien heb. Haar gezicht zo vriendelijk maar schijn bedriegt.

Ze is een emotieloze, kille huurmoordenaar net als ik. 'Ik wil dat je ombrengt ze is een gevaar voor ons' gaat hij verder.

Ik bekijk haar gegevens goed.

Gegevens slachtoffer 009:

Naam: Katy Johnsons
Leeftijd: 17
Geboren: 29-5-1997
Lengte: 1.70
Gewicht: 55 kilo

Omschrijving:

Bruin haar, bruine ogen. Vaak te vinden ik het café op de hoek. Zit niet op een school wegens onbekende redenen. Is al 7 jaar huurmoordenaar en heel bekend bij vele bedrijven. Heeft een tattoo op de zijkant van haar hand bij haar pink 5 zwarte kleine vogeltjes vliegend van haar pols naar haar pink in slordige rij.

Zwakke punten: Als jong meisje een zware hart operatie gehad wegens geen adem. Een flinke klap erop kan zorgen voor moeilijk ademen of flauwvallen.

Angsten: Onbekend
Relaties: Ouders vermoord bij schietpartij, is enigs kind en heeft familie nooit gekend.

Ik doe het mapje weer dicht. Ik snap waarom ze huurmoordenaar is geworden ze heeft gewoon niemand meer.

Ik geef de map terug. 'Pas wel op James ze is nergens bang voor en heeft zoals je net las niks te verliezen' hij kijkt me aan.

'U heeft gelijk meneer, volgens mij is het een pittige tante. Ik hou wel van een uitdaging' zeg ik met een grijns.

'Mooi, want ik wil dat je haar hierheen brengt levend. Ik wil haar voor ze sterft laten barsten en haar emoties zien' vertelt hij.

Hoe moeilijk is dat nou het is een meisje? Alsof hij m'n gedachte kan lezen praat hij verder.

'Dit meisje heeft zoveel meegemaakt, is sinds jongs af aan getraind en heeft totaal geen emoties meer. Het is bijna onmogelijk haar te breken'

Ik zucht en kijk hem aan. 'Het lukt ons wel' zeg ik en grijns. Ik zelf ben goed met meisjes mee krijgen, ze vallen altijd voor me.

Het kost me daarom nooit moeite om ze mee te krijgen naar waar ik maar wil. Ik sta op en we schudden handen. Ik loop terug naar huis.

Ik moet haar vinden en mee krijgen, maar omdat ze niet naar school gaat hoef ik me niet te veranderen misschien als ik er vind wel.

Dat zie ik dan nog wel. Ik moet haar eerst vinden en dan zie ik wel hoe ik het doe. Als ik thuis ben gooi ik mijn jas ergens neer.

Ik woon alleen met mijn broer, want onze ouders wilde ons niet meer. Ons huis is best groot al zeg ik zelf.

Onze woonkamer heeft twee grote banken en twee stoelen, een grote tafel, plasma televisie en nog wat zooi.

Onze keuken is erg groot, een tafel met stoelen voor tien personen, super grote koelkast, ijsmachine en nog wat keuken dingen die normaal zijn.