Ο κολλητος Ή ο ωραιος του σχολειου;

Κεφαλαιο 1

-Σε μισω!

Ειπε με υφος μισο σοβαρό μισο αστειευόμενο η Μαρια πετώντας παράλληλα ενα βιβλιο που βρηκε μπροστα της στον Αλεξη.

-Με αγαπάς.

Απάντησε εκείνος γελώντας ενω προσπαθούσε να αποφυγει την επίθεση της κολλητης του.

-Οταν θα σε πιασω θα σε πνιξω με τα χερια μου και επειτα θα σε καψω και θα ριξω τη σταχτη σου στο χειρότερο μερος που θα φανταστώ. Βασικα ακυρο. Αν σε καψω μετα θα σκοτώσει εμενα η μητερα σου γιατι δεν θα μπορέσει να σε θαψει.
-Ξεχνας οτι αν με σκοτωσεις θα σε κυνηγάει μετα η Αλεξια γιατι θα της χαλάσεις τα σχεδια γαμου.
-Αχα! Τωρα σε εχω. Αντι να σε καψω θα παω και θα της πω οτι την γουστάρεις.
-Οχι μη σε παρακαλω οτι αλλο θες αλλα οχι αυτο δεν θα το αντέξω.

Αυτος λοιπον ηταν ενας απο τους πολλους 'καυγάδες' που ειχαν μεταξυ τους αλλα ως συνήθως κατέληξε με τον Αλεξη να κρυβει την Μαρια στην αγκαλιά του και να την γαργαλαει μεχρι να την κανει να παραδεχτεί την ηττα της.

Ηταν το διάλειμμα της τρίτης ωρας και ο Αλεξης ειχε μολις κανονίσει με τον Χρήστο, αυτον με τον οποιο εχει κολλημα η Μαρια καποιους μηνες τωρα, να βγουνε οι τρεις τους ενα απόγευμα για καφε. Φυσικα το σχεδιο του ηταν να μην μπορέσει ξαφνικα να παει εκείνος για καφε και να τους αφησει μονους. Ο ιδιος πίστευε οτι ηταν το τελειο σχέδιο. Η Μαρια παλι οχι.

Ο καθηγητης της Χημειας μπήκε στην ταξη αλλα δεν ηταν μόνος. Διπλα του υπηρχε ενας κούκλος κατα την αποψη της Μαριας. Τι δουλεια ειχε ενας ψηλός μελαχρινος με πράσινο ματι και αισθητα τελεια γυμνασμένο σωμα μεσα στην ταξη τους;

-Παιδια απο εδω ο Νικος. Απο φετος θα ειναι μαζι σας στο τμημα.

Ακούγονταν απο παντου ψίθυροι οπου πολλοι ελεγαν οτι τον ηξεραν και οτι απο οτι έχουν ακουσει εχει μείνει στην ιδια ταξη και έρχεται απο αλλο σχολείο. Κατα μια έννοια ηταν καπως λογικο γιατι οχι μονο φαινόταν μεγαλύτερος αλλα ειχε και το υφος του κακου παιδιού, οπου συνήθως επαναλάμβαναν μια χρόνια.

Ο Νικος ουτε χαμογέλασε ουτε τιποτα αλλο περα απο οτι καθισε στην μονη αδειανή θεση που υπηρχε, διπλα στην Μαρια. Ναι η Μαρια δεν καθόταν όλως παραδόξως διπλα στον Δημήτρη οχι κατ'επιλογη δικη τους αλλα φυσικά του καθηγητή που υποστήριζε οτι μιλάνε πολύ. Η Μαρια μαζεύτηκε λιγο στη θεση της και κοιτάζοντας τον Νικο στα θεϊκά αυτα του ματια του συστήθηκε.
Εκείνος την κοιταξε με ενα απαθες βλεμμα και ουτε το προτεταμένο χερι της έσφιξε ουτε ειπε λεξη παραπάνω.
Η Μαρια εβγαλε εναν ηχο απελπισίας που προφανώς άκουσε ο Νικος και σκεφτηκε απο μεσα της"ωραια θα περάσει αυτη η χρονια"

Οταν χτυπησε το κουδούνι για να βγουνε εξω ο Αλεξης έτρεξε καταπανω της και με μια ανασα ειπε.
-Εμαθα καποια πράγματα για τον καινούριο.
-Μην μυριστεις εσυ κουτσομπολιό κατευθείαν να το μαθεις.
-Εμαθα απο την καλύτερη.

Ειπε και της εκλεισε το ματι.

-Λοιπον ακου. Απο οτι ακουσα απο τις συζητήσεις των κοριτσιών εχει όντως μείνει στην ιδια ταξη αλλα οχι λογω κακης συμπεριφοράς ή κατι τετοιο αλλα απο απουσίες. Απο οτι κατάλαβα κανενας δεν τον ξερει ιδιαίτερα πολυ και δεν εχει καποιο φιλο αλλα δεν εκπλήσσομαι με αυτο το υφακι που εχει.
-Ναι οντως ειναι πολυ απόμακρος.
-Βέβαια ενα μπορώ να πω στα σιγουρα. Καθε θηλυκο στην ταξη θελει να τον ριξει στο κρεβατι. Δεν καταλαβαίνω τι του βρίσκουν.
-Ε καλα οχι και τι του βρίσκουν. Τον εχεις δει;
-Εγω ειμαι καλύτερος απο αυτον.

Η αλήθεια ειναι οτι ο Αλεξης δεν ηταν καθολου κακος. Μπορει να μην τον ελεγες παρα πολυ ψηλο αλλα ουτε κοντός ηταν. Το σωμα του ηταν σε αψογη κατάσταση και αυτο ηταν ελεγμενο απο τη Μαρια την ιδια αφου δεν ηταν λιγες οι φορες που κοιμόταν ο ενας στο σπιτι του αλλου και ως γνωστόν τα περισσότερα αγορια κοιμούνται χωρις πολλά ρουχα. Σε γενικες γραμμες οποτε με τα καστανόξανθα μαλλια του και τα καστανα μεγαλα ματια του άσχημο δεν τον ελεγες σε καμια περίπτωση. Μπορει να μην ηταν σαν τον Νικο αλλα ειχε τη δικη του ομορφια και φυσικα εναν πολυ καλυτερο χαρακτήρα κατα την αποψη της Μαριας.

Την συζήτηση τους όμως την διεκοψε ο καθηγητης της Χημειας ο οποιος ζητησε απο τη Μαρια να κανει μια εργασια με τον Νικο με σκοπο να γνωριστούν καλυτερα αφου επρόκειτο να δουλεύουν μαζι για την υπόλοιπη χρονια.

Η Μαρια βρηκε τον Νικο να καθετε μονο του σε ενα θρανίο μεσα στην ταξη με τι ιδιο υφος που ειχε και στην ταξη. Τον πλησίασε οσο πιο φιλικα μπορουσε και του χαμογέλασε πλαγια

-Δεν εισαι ιδιαίτερα κοινωνικος ε;

Περίμενε για λιγο ευελπιστώντας πως θα απαντήσει αλλα δεν σταθηκε ιδιαίτερα τυχερη. Προσπάθησε αλλη μια φορα.

-Με λενε Μαρια.
-Το ξερω συστηθηκαμε προηγουμενως
-Ωστε εχεις φωνη ε;

Σε αυτο δεν απαντησε απλα την κοιταξε με το ιδιο βλεμμα που συνηθιζε.

-Κοιτα απο οτι καταλαβα δεν σου αρεσει ιδιαιτερα η παρέα μου, η παρέα κανενός μαλλον θα ελεγα απλα ηρθα να σου πω οτι μου ζητησε ο καθηγητης της Χημείας να βρεθούμε για να κάνουμε μια εργασια.
-Μα δεν παρέδωσε καποια εργασια στο μαθημα.
-Ναι θελει να κάνουμε μονο εμεις μια εργασια για να γνωριστούμε.

Ουτε σε αυτο απάντησε και η Μαρια άρχισε να χανει την υπομονη της. Σηκώθηκε και εκανε να φυγει απο την ταξη οταν ακουσε τον Νικο να της φωναζει απο πίσω:
-Που θα συναντηθούμε ;

....................εχει και συνέχεια. ..................

Γεια σας ! Αυτη ειναι η πρώτη ιστορια που γφαφω οποτε ελπίζω πραγματικά να μην ειναι απαισια.
Ευχαριστώ πολυ αν φτασατε μεχρι το τελος και σας παρακαλώ πειτε μου αν θελετε να διαβάσετε τη συνεχεία ❤