Say Hi To My Roommate: The Badboy ✔

1.

'Ik hou van je, Kacy. Je ouders zouden trots op je zijn, voor hoe sterk je bent in deze tijd. Altijd bellen, he?' zwaait hij me uit.

Ik zwaai even terug en zie hoe hij wegrijdt. Man man man, ik ga hem missen.

En dan schiet me iets te binnen. Ik heb hier zowat 7 zware dingen die ik in m'n eentje naar binnen moet brengen. De zon schijnt echt fel, en de zomer is maar net begonnen. Voordat ik begin met sjouwen doe ik wel m'n zonnebril op.

Dan voel ik getik op mijn schouder. Ik draai me om en zie een glimlachende jongen voor me staan. 'Helpen?' vraagt hij. 'Godzijdank, ja graag,' glimlach ik.

***

'Wow, jij hebt veel koffers. De meeste hier kwamen maar met een rugzak,' zucht hij. Schamend wrijf ik mijn handen aan mijn spijkerbroek. 'Sorry. Ik woon niet meer echt thuis, dus ik heb alles meegenomen.'

Vragend kijkt hij me aan. Hij is aan het aarzelen of hij me zal vragen waarom. Gelukkig vraagt hij niet door.

'Ik ben Jason,' verandert hij van onderwerp. 'Kacy, dankjewel voor het meehelpen.' Hij wuift het weg en vervolgd dan weer ons gesprek. 'Geen probleem, ik help graag. Nog veel succes! Trouwens, welke kamer heb je?'

Zijn nieuwsgierigheid verrast me. Ik weet niet welke kamer ik heb, dus kijk ik vlug op mijn telefoon naar de mail. 'Oh, hier staat 54,' antwoord ik dan.

De vraagtekens zijn te lezen van zijn gezicht. Zijn blik verstijft dan voor een seconde.

'Wat is er?' vraag ik. 'Je zit in kamer 54, dat weet je zeker?' Ik knik ja. 'Heeft het te maken met dat ik met een jongen op de kamer zit?'

'Deels, ja. Maar weet je ook welke jongen?' Hij vouwt zijn armen. Langzaam schud ik mijn hoofd. 'Het is mijn eerste dag hier?'

'Juist, begrijpelijk. Het is aan de einde van de gang. Laters!' Op zijn gangetje slentert hij de gang uit.

Ik gooi de deur open en verschuif dan al mijn spullen naar binnen. Het ziet er erg modern uit en wonder boven wonder is het schoon. Ik dacht dat het een troep zou zijn, omdat de meeste jongens van rommel houden.

Spullen uitpakken. Geen tijd om te rusten. Er is afgesproken dat er vanmiddag een begeleider langskomt, en ik moet dan al klaar staan. Zuchtend begin ik aan de garderobe die ik heb meegenomen.

Er is een inloopkast en een normale kledingkast. De normale was volgens mij voor jassen en schoenen, maar ik zie dat ie al voor de helft gevuld is door jongensspullen. Ik maak gebruik van het voorrecht, en richt mijn inloopkast in. Als kers op de taart claim ik een la in de badkamer. Daar gooi ik "meisjesspullen" in, waaronder makeup en de rest.

Na een vol anderhalf uur hoor ik geklop op de deur. Voordat ik de deur open strijk ik mijn kleding strak en gooi mijn haar achter mijn schouder. Zelfverzekerd open ik de deur. Een meisje met wit en bruin haar staat vrolijk in mijn deuropening. Leuke haarkeuze.

'Hey! Ik ben Lynn, ik leid je hier rond. Wil je gelijk beginnen? Je zal waarschijnlijk nog moeten uitpakken,' zegt ze.

'Kacy.' stel ik mezelf voor. 'Ik ben al klaar met uitpakken, dus je kan je tijd nemen tijdens de rondleiding.'

'Cool, volg mij maar. We beginnen bij de bibliotheek.' We lopen een drukke gang in en komen vervolgens bij twee grote klapdeuren. Het is me opgevallen dat niemand hier een uniform draagt. Ze opent de deur voor me en we lopen vervolgens naar het midden van de bieb.

Jezus, deze bieb is groot.

'Elke leerling komt hiernaartoe voor al het werk dat op de computer moet worden gemaakt, boeken lenen en lezen en studeren voor wanneer hun kamergenoot irritant is.' We moeten allebei lachen om het laatste wat ze zei.

'Nu laat ik je de gymzaal zien en vervolgens, het belangrijkste, de kantine. Lokalen kan je gewoon makkelijk vinden neem ik aan. Op je rooster staat welke verdieping het is en bij elke verdieping is er een bordje waarop staat hoe je naar het lokaal gaat. En nu richting de gymzaal.'

Ze liet me zien waar de gymzalen waren en de kleedkamers. Ze vertelde me handige dingen, zoals het kamertje voor de EHBO, maar ook hoe je kan gluren bij de jongens. Meisjes.

'Nu de kantine, daar komt iedereen bij elkaar in de pauzes. Net zoals elke middelbare school, zijn er van die groepjes. Van de gothic's tot de hippies. En van de nerdies tot de popu's,' vertelt ze me. Ik luister aandachtig, want ik wil geen problemen krijgen met één van de groepjes. 'De groepjes waar je mee moet oppassen is die van Chase en die van Melissa,' waarschuwt ze.

'Waarom?' vraag ik. Op mijn oude school was ik het niet gewend dat er groepjes waren. Het was een grote school, dus het boeide niemand wie wat deed. Nu lijkt het net op een school vanuit een boek of film.

'Chase is... zeg maar, een badboy. Hij heeft nog 2 andere beste vrienden, Daniel en Bryce. Elke leerling is bang voor ze, zelfs een paar docenten.' Verbaasd trek ik mijn wenkbrauwen op.

'Hij heeft op een dag zijn plek opgeëist. Niemand weet meer hoe het ging, er is gewoon niets meer veranderd sinds die dag.' Voor ze verder gaat, steekt ze haar vinger even op.

'Bijna vergeten. Als meisje moet je oppassen. We weten allemaal dat jongens maar op één ding zijn, en bij Chase is dat duizend keer erger.' Ik begrijp haar dondersgoed.

'Zijn langste relatie was met Melissa, anderhalve maand. Het ging uit omdat Melissa Bryce leuk vond, dat had ze via een appje gestuurd. Bryce wou een goede vriend zijn en heeft het aan Chase laten zien. Chase had blijkbaar nog hersencellen en heeft het uitgemaakt.' Ik moet even lachen om de opmerking die ze maakte. Ik heb besloten dat ik haar mag.

'Nu het groepje van Melissa. Melissa is de mean bitch van de school. Ze gedraagt zich als een slet en draagt echt tien kilo makeup. Ze heeft een hele kliekje, en de irritantste daarvan is Tianna. Echt een kutwijf. Ik denk dat je wel begrijpt wat voor persoon het is.'

We nemen plaats aan een tafeltje in de kantine. Ik koop even een latté cappuccino en ga weer zitten. We hebben het even over mijn verleden, wanneer de kantine opeens stil valt. Ik kijk verbaasd om me heen. Drie jongens die er verdomd goed uitzien lopen de kantine in.

'Is dat het groepje van Chase?' vraag ik aan Lynn. Lynn kijkt me met een dodelijke blik aan. Ik voel opeens een warme adem in mijn nek, en draai me met een ruk om.

Één van de jongens staat achter me en staart me strak aan. 'Ja, wij zijn het groepje van Chase. Aangenaam kennis te maken, ik ben erg benieuwd waarom je eigenlijk praat,' zegt hij op rustige toon. 'Nou hallo daar, ik ben Kacy. Ook aangenaam kennis te maken, Ergbenieuwdwaaromjeeigenlijkpraat.'

Ik ben niet bang voor een jongen dat te vol is van zichzelf.

De helft van de kantine moet lachen. De twee jongens waarvan ik denk dat het Daniel en Bryce zijn kijken waarschuwend de kantine in, en er heerst weer stilte.

Wat hebben ze gedaan dat ze zulke macht hebben over deze leerlingen?

Chase pakt mijn kin stevig vast en komt dichterbij. Er is nu maar een paar centimeter afstand tussen onze gezichten.

'Weet je wel tegen wie je zo stoer doet?' vraagt hij kalm. 'Je naam was opmerkelijk lang. Werden je ouders te enthousiast tijdens je geboorte?' antwoord ik. Niemand kan zijn lach inhouden.

Chase draait zich ruw om en schreeuwt. 'De eerste die nog lacht mag de volgende zijn die Winston's plaats inneemt!' De hele kantine is nu weer muisstil. Ik vraag me af wie Winston is en waarom niemand in zijn plek wilt staan.

Chase loopt naar een jongen toe met een etui in zijn handen en rukt er een stift uit. Dan loopt hij weer naar me toe en wijst van Bryce en Daniel weer naar mij. Bryce en Daniel houden me vast bij m'n schouders en even had ik de neiging om een paar nekken om te draaien. Mijn zelfbeheersing wint.

Chase trekt de dop van de stift eraf, en wanneer ik zie dat hij aanstalten maakt om iets op mijn top te schrijven, begin ik tegen te spartelen. De sterke jongenshanden om mijn armen verstevigen hun grip.

Chase schrijft met grote letters zijn naam op mijn topje. What the fuck, ik wist zijn naam wel, hij hoeft het niet op mijn lievelingstopje te schrijven. Nu laten de schoothondjes me los.

'Je koos de verkeerde.' Ik sta op en duw Chase een beetje van me af zodat ik mijn latté kan pakken. Ik ruk de deksel er vanaf en giet in één keer al het inhoud op zijn goddelijke hoofdje. 'Told you.'