In vuur & vlam

Gered

Hij kreunt. 'Mijn naam is Liam.' Zegt hij met moeite. 'Ik heet Nalia.' Zeg ik. Ik probeer hem op te tillen, maar tevergeefs. Het is hopeloos. Ik kijk om me heen op zoek naar iets zachts waar ik hem op kan leggen. Liam kreunt nogmaals. 'Je... telefoon...' zegt hij. Ik zie aan hem dat hij heel veel pijn heeft. Nu zie ik ook dat zijn been in een richting zit zoals hij niet hoort te zitten. Duidelijk gebroken. Dan bel ik de dichtstbijzijnde persoon die ik ken. Gelukkig is mijn mobieltje gespaard gebleven. Hij gaat over. 'Hallo, met Ryla.' 'Hoi, je spreekt met Nalia. Ik heb je hulp nodig. Kom naar mijn stad toe. Alles is verbrand en een jongen van ongeveer mijn leeftijd genaamd Liam en ik zijn de enigen waarvan ik weet de overlevenden.' 'O nee, wat erg voor je. Ik kom er gelijk aan en bren gelijk nog wat dokters en politie mee.'

'Daar ik zie ze!' Ryla komt naar ons toe gerend met twee dokters en een politieagente. Een van de dokters houdt een E.H.B.O. koffertje vast en de ander houdt een brancard onder zijn arm. De agente heeft een notitieblok en een pen vast en is klaar om alles wat ik zeg op te schrijven. 'Wat is er precies gebeurt?' Vraagt de agente. Ik vertel alles wat ik weet behalve dat wat ik voor altijd voor mezelf zal houden. Het staat me niet echt aan dat ik tegen politie lieg, maar het is voor mijn eigen bestwil. Ik ril. 'Is er iets?' Vraagt Ryla. Ze is sinds mijn derde al mijn allerbeste vriendin. Ze verhuisde een paar maanden geleden naar het dorpje naast deze stad. Eerst moesten we dagenlang huilen totdat mijn vader zei dat ik haar een keer moest opzoeken en wat leuks mee moest brengen. Sinds die dag spraken we iedere dag na school af. 'Ik denk aan mijn moeder. Ik heb mijn vader verloren en nu waarschijnlijk ook mijn moeder.' Ze knikt medelijdend. 'We vinden haar wel.' Sust ze me. 'Dood of levend. Dan kun je haar tenminste nog zien.' Er rolt een traan over mijn wang. Waarschijnlijk ben ik nu een wees.

We zitten in de ambulance op weg naar het ziekenhuis in het dorpje van Ryla. Het was ver lopen naar de ambulance. Een van de dokters maakt Liam een beetje schoon. Ze zegt dat ze hem nien helemaal kan schoonmaken nu, maar dat kleine beetjes helpen.

Als we later in het ziekenhuis zijn wordt Liam gelijk onderzocht. Ik word ook onderzocht, omdat wat ontstoken wonden heb. Gelijk wordt het schoongemaakt en in verband gewikkeld. Liam wordt geopereerd, dus ik en Ryla wachten buiten de opereerkamer. 'Nu je dakloos bent en waarschijnlijk wees,' begint Ryla. 'kun je misschien bij mij intrekken. Liam mag ook komen hoor.' Ik knik alleen maar. Vanbinnen maak ik een sprongetje. Samenwonen met je beste vriendin! Dat is het beste wat je kan overkomen. Maar het is best triest want ik weet niet waar mijn moeder is en mijn vader is gestorven.