"ဟင္ ကုိႀကီးအသံမလားးး"
အိမ္မွာ appa နဲ့ ommaမရွိေတာ့
တစ္ေယာက္တည္း ဟုိႀကည့္ဒီ
ႀကည့္နဲ့ ေစာင္ပုံေလးထဲမွာ
ေကြးေနတုန္း ကုိႀကီးးးးအသံ
ႀကီးေႀကာင့္ လူေတာင္ တုန္တတ္
တတ္သြားသည္ ဒါေပနဲ့ ခဏပါ
"ဟင္ ကုိႀကီးးးးဟီးးးး"
ဝမ္းသာလုံး စုိ့ကာေစာင္ႀကီးကုိ လႊတ္ပစ္ကာ တံခါးပါက္ဆီ
ခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားသည္
"ကုိႀကီးးးးးးး"
အရင္ကတုိင္း ဝမ္းသာအားရ
လွမ္းဖက္လုိက္ေတာ့ ႏွာေခါင္း
ထဲမွာ ဆုိးဝါးစြာ ဝင္လာတဲ့
အနံဆုိးႀကီးေႀကာင့္ ႏွာေခါင္းကုိ
လက္ေလးနဲ့ အသာကာလုိက္သည္
"ကုိႀကီးး အရက္ေတြ ေသာက္လာ
တာလား"
"ဟီးးးးဟုတ္တယ္ hunnie ေလး
ကုိလြမ္းလုိ့ "
"အီးးးဟီးးးးအပုိေတြ အဲ့တာဆုိဘာလုိ့ ေက်ာင္းတုန္း
က စိမ္းစိမ္းကားကားေျပာရတာ
လဲ အီးးးးးဟီးးးး"
"miyanal hunnie ya ကုိယ့္
ေႀကာင့္ hunnieေလး ငုိေနရျပီ
မငုိနဲ့ေတာ့ေနာ္ "
"innn ကုိႀကီးလည္း ေနာက္တစ္
ခါ အဲ့လုိမလုပ္နဲ့ေနာ္ "
"---------"
"ကုိႀကီးးးးး ဟင္ အိပ္ေပ်ာ္သြား
တာလား "
"---------"
"တကယ္ႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ
သူ့ခႏၶာကုိယ္ႀကီးႏုိင္ပါဘူးဆုိ
အရက္ေတြကလည္း ေသာက္
လာတာ နံေစာ္ေနေရာ ဟြန့္"
ပါးစပ္ကလည္း ပြစိပြစိ ေျပာရင္း
yeol ခႏၶာကုိယ္ ႀကီးကုိ မႏူိင္တ
ႏူိင္နဲ့တဲြေခၚေနသည္
"အမေလး ေလးလုိက္တာ ဘာ
ေတြစားလုိ့ အဲ့ေလာက္ေလးေန
တာလဲတိဘူး"
"hunnie ေလး chu chu "
"ဟာ ဒီမွာျဖင့္ သူ့ခႏၶာကုိယ္ႀကီး
က ေလးရတဲ့ ႀကားထဲ လာနမ္းေန
တယ္ "
"hunnie yaaaaa"
"ဘာလုိ့ အတင္းေခၚေနတာလဲ
ေမာရတဲ့ႀကားထဲ"
"hunnie ya  "

"ကုိႀကီးရာ ျငိမ္ျငိမ္ေနစမ္းပါ "
သူ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ အိပ္ယာ
ေပၚတင္  ဖိနပ္ခ်ြတ္ေပးကာ
ေစာင္ျခဳံေပးလုိက္သည္
"ကုိႀကီး အခုတစ္ေလာ ဘာေတြ
ျဖစ္ေနတာလဲဟင္ "
ကုတင္ေလးေဘးမွာ ေမးေလး
ေထာက္ရင္း ေျပာေနမိသည္
"ဘာလုိ့ hunnieကုိ စိမ္းကားေန
ရတာလဲဟင္ ခုနတုန္းက ေျပာ
ခဲ့တာေတြကေရာ အမွန္တကယ္
ေရာဟုတ္ရဲ့လားဟင္ မုိးလင္းလုိ့
မနက္ ကလုိျပန္ျဖစ္မွာ hunnie
ေႀကာက္တယ္"
မေတြ့ရတာႀကာျပီျဖစ္တဲ့ ကုိႀကီး
မ်က္ႏွာေလးကုိ ႀကည့္ရင္း သူပါ
ေဘးတစ္ေစာင္းေလး အိပ္ေပ်ာ္
သြားသည္

----------------------------------------
"အင္းးးးးအ က်ြတ္ က်ြတ္"
ကုိက္ခဲေနတဲ့ ေခါင္းကုိ လက္နဲ့
ဖိကာ ေဘးဘီကုိ ေဝ့ႀကည့္မိ
မွ ကုိယ့္အခန္း မဟုတ္မွန္းသိ
ေတာ့သည္
ကုတင္ေဘးေလးမွာ ေခါင္းေလး
ေစာင္းျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့
hunnie ေလးကုိ အရင္က
မေတြ့ရတာေရာေပါင္းျပီး
တစ္ဝႀကီး ႀကည့္ေနမိသည္
(hunnie ရယ္ ပိန္သြားလုိက္တာ
ကုိယ့္အတြက္ေႀကာင့္ေတာ့
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ထိခုိက္မိေအာင္
မလုပ္ပါနဲ့ hunnie ရယ္ )
အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးကုိ
ထိဖုိ့လုပ္ေနတုန္း မ်က္ဝန္းေလး
ေတြလူပ္လာတာမုိ့ အလ်င္ျမန္
ျပန္ရုတ္လုိက္သည္
"ဟင္ ကုိႀကီး ႏူိးျပီလား
ေခါင္းေရာ ကုိက္ေနေသး လား"
"မင္းကုိ ဘယ္သူက ေမးေနလုိ့
လဲ ျပီးေတာ့ ငါကေရာ ဘယ္လုိ
လုပ္ေရာက္ေနတာလဲ"
"ဟုိ ဟုိ "
"က်စ္ စိတ္ရူပ္လုိက္တာ"
က်စ္တစ္ခ်က္ သက္ကာ
စိတ္ပ်က္သလုိ ေခါင္းကုိ ဖြလုိက္
သည္
"မေန့က ျဖစ္ခဲ့တာေတြကုိ ေမ့
ျပစ္လုိက္ပါ "
hunnie ကုိ မႀကည့္ဘဲ ဖိနပ္
ဝတ္ကာ ေျပာလုိက္သည္
ေတာ္ေတာ္ႀကာတဲ့ထိ စကား
မဆုိလာတာေႀကာင့္ hunnie
ကုိ ႀကည့္လုိက္ေတာ့ ေခါင္းႀကီး
ငုံကာ ငုိေနတဲ့hunnie ေလး
ေႀကာင့္ ရင္ဘတ္ထဲ မွာအလြန္နာ
က်င္ရပါသည္
"မနက္ ေစာေစာစီးစီး မဂၤလာ
ကုိမရွိဘူး"
ေျပာျပီး ေျခလွန္းက်ဲႀကီးေတြျဖင့္
မေျပးရုံတမယ္ မဟုတ္ရင္ သူ
ခံႏုိင္ရည္ ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္
တံခါး ေပါက္ကုိလက္လွမ္းလုိက္
ေပမဲ့ ခါးေပၚကုိ ေပြ့ဖက္လာတဲ့
လက္ေလးေတြေႀကာင့္ မထမေျမာက္လုိက္
"ဟင့္ ဟင့္ ကုိႀကီး ဘာ လုိ့ ဟင့္
အဲ့ လုိ လုပ္ရ ဟင့္ တာလဲ ဟင့္
ဟင္ hunnieသိတယ္ ဟင့္
ကုိႀကီးမွာ ဟင့္ ျပသာနာ တစ္ခုခု
ရွိလုိ့ ဟင့္ မလား hunnie ကုိ
ေျပာျပပါ hunnieတုိ့ အတူတူ
ရင္ဆုိင္ႀကမယ္ေလဟင့္ ေနာ္
ကုိႀကီး ဟင့္ ဟင့္ အီးးးးဟီးးးးး
ကုိႀကီးကုိ hunnie ခ်စ္တယ္
အီးးးးဟီးးး ျပီးေတာ့ ဟင့္ လြမ္း
လည္း လြမ္း အြန္း "
hunnie ရဲ့ သူ့ကုိ ခ်စ္တယ္ဆုိ
တဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းေႀကာင့္
သူ့ ဘာကုိမွမလုိေတာ့
သူ့ကုိခ်စ္တယ္လုိ့ေျပာတဲ့ ႏူတ္ခမ္း
ပါးေလးကုိ သူမလႊတ္တမ္းနမ္း
မိသည္
သူစိတ္ေက်နပ္ေတာ့မွ လႊတ္ေပး
လုိက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြဗလပြ
နဲ့ ႀကက္ေပါက္ေလးကုိ အသည္
ယားစြာႀကည့္ေနမိသည္ ကေလး
က မေနတတ္ေတာ့ဘူးနဲ့
တူတယ္ လက္သီးစုပ္ေလးနဲ့
အသာထုကာ
"ဘာရုိႀကည့္ေနတာရဲ"
"ခ်စ္လုိ့"
"ကုိ ကုိ ႀကီး"
"ခ်စ္တယ္ hunnie အရမ္းခ်စ္
တယ္"
"ခ်စ္တယ္လုိ့လည္း ေျပာေသး
ဘာလုိ့ hunnieကုိ ျပစ္ထား
ရတာလဲ"
"အဲ့တာက အေႀကာင္းရွိလုိ့ပါ
hunnieရယ္ ကုိယ္က hunnie
ေလာက္ေတာင္ သတၱိမရွိ ဘူး
ကုိယ့္အတြက္ကုိပဲ ႀကည့္ျပီး
hunnieေလးအေပၚစိမ္းကား
မိခဲ့တာ miyanal "
"hunnie သိတယ္ ကုိႀကီး
ကိစၥတစ္ခုခု ရွိလုိ့ hunnie ကုိ
အဲ့လုိ လုပ္တာမလား hunnie
ကုိေျပာျပ"
"မေျပာခ်င္ဘူး hunnie
hunnieေလး စိတ္မေကာင္း
ျဖစ္မွာစုိးလုိ့"
"ရဘူး ေျပာ "
ႏူတ္ခမ္းေလး စူျပီးေျပာေနေတာ့
park chanyeolတုိ့ ဘယ္ခံႏူိင္ပ့ါ
မလဲ
"###@@&&%%%#####&&-------------------------------"
"ဟင့္ ကုိႀကီးသနားပါတယ္ "
"မငုိပါနဲ့ေတာ့ hunnieရယ္
ဘယ္တတ္ႏူိင္ပါ့မလဲ "
"hunnie ကုိသာ အေစာႀကီးေျပာ
ရင္ papa ကုိ ေျပာျပီး ကူညီခုိင္း
လုိက္လုိ့ရတယ္"
"ကုိယ္သိပါတယ္ lay arjushi
ကူညီမယ္ဆုိတာ ဒါေပမဲ့
ကုိယ္တုိ့ ေႀကာင့္ hunnie
ေလးတုိ့ စိတ္ပူမွာကုိ ကုိယ္မလုိလား
လုိ့ပါ hunnie ရယ္"
"သိဘူး သြား လူမ်ားကုိ စိတ္ဆင္း
ရဲေအာင္ လုပ္တယ္"
"စိတ္မဆုိးပါနဲ့ hunnieရယ္
ကုိယ္ဘာလုိ့ေပးရမလဲ"
"တကယ္လား "
"တကယ္ေပါ့"
"အဲတာဆုိ "
သူ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကုိထုိးျပ
ေတာ့ က်ြန္ေတာ္ park chanyeol
ႀကီး အႀကဳိက္
"chu chu "
"ခိ ခိ ခိ"
hunnie ေလးရဲ့ ေပ်ာ္ရြင္ေနတဲ့
မ်က္ႏွာေလးေႀကာင့္
ရင္ထဲမွာ ႀကည္ႏူးအတိ
"ကုိယ္ hunnieေလးကုိ
ဘယ္ေတာ့ မွစိတ္ဆင္းရဲေအာင္
မလုပ္ေတာ့ ဘူးလုိ့ ဂတိေပး
တယ္"
"gomorwol ကုိႀကီး"
ရင္ခြင္ထဲက ႀကက္ေပါက္ေလး
ကုိ တင္းႀကပ္စြားေပြ့ဖက္ထား
မိသည္
hunnieေလး ေပ်ာ္ရြင္မူကသာ
သူ့အတြက္ အရညး္ႀကီးဆုံးဆုိ
တာ သူသိလုိက္ရသည္
----------------------------------------
"ဟင့္ ကုိႀကီးကရဲ လာေသးဘူး
ႀကာတာ"
လမ္းထိပ္ေလးကေန ေျခေလး
ေဆာ့ကာေဆာ့ကာႏွင့္ သူ
ကုိ္ႀကီးကုိ ေမတၱာ ပြားေနသည္
ေျခေထာက္ေလးကုိ ေျမႀကီး
နဲ့ ထုိးဖြေနတုန္း နက္ေျပာင္ေနတဲ့
ဖိနပ္တစ္စုံေႀကာင့္ ဝမ္းသာ
အားရေမာ့အႀကည့္ ႏွာေခါင္းထဲ
ျပင္းထန္စြာ ဝင္လာတဲ့ အနံစူး
စူးႀကားထဲ ေလာကႀကီးနဲ့
အဆက္သြယ္ပ်က္သြားသည္

---------------------------------------
yeol တတ္ႀကြတဲ့ ေျခလွမ္း
ေတြနဲ့ သူ့ကေလးေလး ရွိရာဆီ
သုိ့ ေလ်ာက္လွမ္းလာသည္ သူဘယ္လုိမွမထင္ထားဘူး
sara ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ ခြင့္လႊတ္
ေပးလိမ့္မယ္လုိ့ ပုိက္ဆံကုိေတာ့
ေနာက္လ ေနာက္ဆုံးထား ဆပ္
ပါတဲ့ မတတ္ႏူိင္ဘူး ကုိယ့္ဘာသာ
ကုိယ္ ရွာက်န္လုပ္ရမွာပဲ အခု
သူဝမ္းသာတာပဲသိသည္
ring ring
"hunnie ေလး ကုိယ္လာ-----"
"အခုေျပာေနတာ park chanyeol
ဆုိတာလား"
ရင္ထဲ ဒိန္းခနဲ ေဆာင့္တတ္လာ
တဲ့ စုိးရိမ္မူေတြ ေႀကာင့္ လက္သီး
ကုိ က်စ္က်စ္ စုတ္ကာတုန္ရီေနတဲ့ အသံကုိမနည္းထိန္းကာ
"hunnie ဘယ္မွာလဲ "
"ခင္ဗ်ာက ဘယ္ဆုိးလုိ့လဲ အကင္း
ညွာပါးသားပဲ "
"hunnie ဘယ္မွာ လဲလုိ့ ေမးေန
တယ္မလား"
ေဒါသေႀကာင့္ ထြတ္လာတဲ့
အသံေႀကာင့္ ေဘးကလူေတြ
ေတာင္ လန့္သြားတာကုိ သူသိ
ပါသည္ ဒါေပမဲ့ သူအတြက္ကေတာ့
အခုခ်ိန္မွာ ဘာကုိမွ ဂရုမစုိက္
ႏူိင္
"ေဒါသေလး ေလ်ာ့ပါဦး အခုမွ
ေကာင္ေလးက ႏွစ္ႏွစ္ျခဳိက္ျခဳိက္
အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ လန့္ႏူိးသြား
ဦးမယ္ ေသခ်ာႀကည့္ေတာ့လည္း
ေကာင္ေလးက ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္
ဖုိ့ေကာင္းတာပဲ "
"မင္း သူ့ကုိ လက္ဖ်ားေလးနဲ့ေတာင္
မထိနဲ့"
"agiooo ေႀကာက္စရာေကာင္း
လုိက္တာ ကဲ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး
ေတြသိပ္မေျပာခ်င္ဘူး ခုေျပာ
တဲ့ လိပ္စာတုိင္းသာ လာခဲ့
*******"
"ေကာင္းျပီး ငါအခုလာျပီ"
(hunnie ေလး တစ္ခုခုျဖစ္လုိ့
ကေတာ့ မင္းကုိ လုံးဝခြင့္မလႊတ္
ဘူး sara)
-----------------------------------------
ဟဲ ဟဲ ဒိတ္လုိက္ျပီေနာ္

baby ႀကက္ေပါက္Where stories live. Discover now