POV INGE
Nikki en ik gaan vandaag naar een meeting toe. We gaan alle internet vrienden meeten. Als we aangekomen zijn komt er meteen een oude man naar ons toegelopen. 'Mag ik uw telefoonnummer hebben voor een interview?' Ik knik en geef Nikki's telefoonnummer aan de oude man. 'Dit is het telefoonnummer van mijn zus, zij gaat over dit soort dingen.' De oude man knikt en loopt weer weg.
Ik loop weer terug naar het groepje. We hebben veel lol en praten over onzin. 'Nikki gaan we naar huis? Ik heb honger.' Vraag ik aan mijn zus. 'Tuurlijk gaan we, jij denkt ook echt alleen aan eten of niet?' Antwoord ze terwijl ze giechelt.
Als we eenmaal thuis zijn worden we gebeld door een onbekend nummer. 'U spreekt met Nikki Lyons, met wie spreek ik?' Hoor ik Nikki zeggen. Ze schrikt en begint te huilen. Nikki legt de telefoon weg en zegt: Een meneer zei dat onze ouders zo gaan overlijden. Er is een knal te horen. Nikki en ik schrikken direct op en lopen naar de zolder. Onze ouders liggen bewegingsloos op de grond.
Onze tante heeft ons die dag naar het adoptiehuis gebracht. Dit is iets dat ik nooit meer vergeet. Het is nu precies een jaar geleden dat dit gebeurde en ik heb nog steeds de beelden van mijn ouders in mijn hoofd. Nikki en ik zijn allebei 15 jaar en we willen hier zo snel mogelijk weg.
Ineens gaat de deur open en er komt een vrouw binnen. Inge, Nikki. Jullie worden vandaag geadopteerd.
