အပိုင်း{၇}

Start from the beginning
                                    

သူကတော့ တစ်မျိုး... လေတိုက်လျှင် ပုံသွင်းလာသော သူ့ဆံပင်ပုံ ပျက်မှာစိုးသည်တဲ့...😑

"အဲလောက်လည်း မအေးပါဘူး...Hyungက...ပိုကိုပိုတယ်😟"

"ပိုနေတာက မင်း...😒😒😒
ဘာလဲ...ဆောင်းတွင်းကြီး ခရီးထွက်လာတာ...
ပြတင်းပေါက်ကြီးဖွင့်ပြီး
ငေးလို့ တွေးလို့ ဖီးလ်လို့ မပြီးတော့ဘူး...😠
ဒီလောက်အေးနေတာ...ဟိုမရောက်ခင်
အတောင့်လိုက်ဖြစ်သွားမယ်😕"

သြော်...ကြင်နာတတ်တဲ့ ငါ့အစ်ကို...😞

ကားတစ်စီးလုံး စကားပြောသံများ...ငြင်းခုန်သံ
များနှင့် ဆူညံစည်ကားနေသည်...

နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်တော် မျှော်လင့်ခဲ့ရသော နေ့သို့ ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်...

ကျွန်တော်တို့ အထက်တန်းပထမနှစ်မှ
ကျောင်းသားများအကုန် လေ့လာရေးခရီးထွက်ရသည်...ခရီးက တောင်တက်ခရီး...

မနက်လေးနာရီတည်းက ကျွန်တော်တို့ထွက်လာခဲ့ကြပြီး ဝေလီဝေလင်းတွင် တောင်ခြေသို့
ရောက်ကာ...တောင်တက်ခရီးစတင်မည် ဖြစ်သည်...

ဒီခရီးကို ကျွန်တော် အမျှော်လင့်ကြီးမျှော်လင့်
ထားခဲ့သည်...

လွန်ခဲ့သော နှစ်ပတ်လောက်တည်းက ဖိနပ်
အသစ်...အိတ်အသစ်များကို Ommaကို
မျက်နှာချိုသွေး ဝယ်ပေးခိုင်းရသည်...
အသစ်မဟုတ်လည်း ရသော်ငြား...ဒီအချိန်လေး
ပဲ ကျောင်းဝတ်စုံချွတ်ခွင့်ရပြီး တရားဝင် ရှိုးထုတ်ရသည်မလား...😁😌😌

သကြားလုံး...အနာကပ်ပလာစတာ...လိမ်းဆေး
ရေဘူး...စနိုးတာဝါ...စိတ်ကူးပေါက်သမျှ
သေးသေးမွှားမွှားအကုန်ဝယ်ပြီး ကျွန်တော်စုထားသည်...

ညကတည်းက ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်...

မနက်ကျတော့လည်း နှစ်နာရီလောက်တည်းက
နိုးနေသည်...

ကျောပိုးအိတ်လေးနှင့် သူ့ပုံလေးကို မြင်ယောင်ရင်း...😍
သူ့ကို ကျွန်တော် ဘာစကားတွေ ပြောရမလဲ
စဉ်းစားရင်း...😍
ဖြစ်နိုင်ချေရှိသည့် ကြည်နူးစရာလေးများကို
စိတ်ကူးယဉ်ရင်း😍
ကျွန်တော့်မျက်လုံးများ မှိတ်ထားသော်လည်း
အိပ်မရတော့...😥

လူသားတစ်ယောက်ကို ချစ်မိခြင်းWhere stories live. Discover now