A Love To Remember

Chapter 41: Sabel, Sabel

My Dad will surely kill me kapag nalaman nga niya na ako ang may pakana ng lahat, well partially, it's me and my Mom, isama niyo na rin pala si Mamita.

Kamusta na kaya siya? It's been an hour since dinala siya rito, wala pa akong alam sa mga nangyayari sa loob ng ER kasi si Alysse naman ang kinausap ng doktor kanina eh, speaking of, that brat is crying nonstop kaya 'di siya makausap ng maayos, as if, I won't spend my time comforting her, yuck.

Tsaka, ang arte niya eh. Lea will be awake anytime soon, simple allergy reaction lang iyon and sadly, as much as I want to, 'di naman siya mamatay dahil dun eh.

After some time, napag-desisyonan ko ng lumabas ng banyo at bumalik sa pwesto namin kanina, clearly, sa labas ng ER. Mamita is sitting while closing her eyes and holding a rosary beads, she's probably praying na sana mamatay na si Lea while Alysse on the other hand, well, there she is sitting at the floor habang nakatakip pa rin ang mga kamay niya sa mukha niya while crying.

Napairap na lang ako, such a crybaby but of course, me being the most lovable sister she can ever ask for, kahit labag na labag sa kalooban ko, I decided to comfort her.

Lumapit ako sa gawi niya as I squat right in front of her at kaagad na niyakap siya.

"Sshhh, stop crying Aly, Tita Lea will be fine.." I said in a low voice at kunyari, nagalala rin ako sa nangyari sa Mommy niya. Binaon niya ang ulo niya sa balikat ko habang umiiyak.

Aba leche! Pag ako nainis dahil basang-basa ng luha niya itong damit ko, dadalhin ko na lang talaga siya sa roof top at sapilitang itutulak so in case na mamatay si Lea ngayon, okay lang dahil susunod naman si Alysse sa kanya and that, me, Daddy and Mommy Clara will be living happily, ever after! How cool is that?

"Chiara si Mommy.. si Mommy." hikbi niya, I gently caressed her hair using my fingers.

"She'll be okay so stop crying na Aly, bakit, pag umiyak ka ba, gagaling kaagad ang Mommy mo? Hindi naman 'di ba so crying won't do no good at all." wika ko and finally, makalaan ang ilang minuto, tumahan na rin siya as she broke our hug.

As expected, basang-basa nga ang damit ko but I tried my very best to smile at her.

"Stay here with Mamita, okay? Uuwi muna ako sa bahay, I'll go get some things then I'll be right back." wika ko, absentmindedly, tumango lang si Alysse kaya I stood up at nagpaalam muna kay Mamita before making my way out of this place.

Hospital smell sucks. Mag tataxi na lang ako since umalis ang driver namin to buy some foods. On my way, nakasalubong ko pa si Daddy na tumatakbo, ni hindi nga niya ako napansin eh. Oh well..

___

I was busy brushing my long hair while looking at my reflection in front of my vanity mirror, ang sabi ko babalik 'lrin ako kaagad but that was just a lie, Dad is there anyway so they can manage themselves, no need to go there at baka mabadtrip lang ako kapag tuluyan ng magising si Lea ng walang kahirap-hirap.

"CHIARA! CHIARA!" napintig ang tenga ko when I heard someone yelling while calling my name, sino naman 'to?

Inilapag ko muna ang brush ko at tumayo na mula sa pagkaupo, akmang lalabas na sana ako ng kwarto ko but the door opened, revealing Tita Analaine who looks fuming mad.

"Hey Tita.." walang ganang bati ko sa kanya and the next she did made ny eyes widened in surprised.

*PAK!*

Napahawak ako sa kanang pisngi ko when she suddenly slapped me, what the actual fuck? Anong problema nito at pupunta dito sa bahay ko at biglaang mananampal?

"What is your problem?!" singhal ko sa kanya.

"My problem? Ikaw! You're the problem Chiara, alam mo ba kung ano ang ginawa mong bata ka?" she said at dinuro pa ako, I glared at her. I hate her! Pare-pareho lang silang lahat, magsama sila ni Lea!

"Anong ginawa ko? Well, ako ang naglagay ng hipon sa pagkain niya, she have her allergy sa hipon kaya siya sinugod sa ospital because hindi siya makahinga ng maayos kanina. Happy?" I honestly told her.

"Exactly! Chiara naman eh, bakit mo ginawa iyon?" she asked na ikinataas ng kilay ko, ba't ba siya kampi ng kampi kay Lea? Dapat, she's on our side since she's my Mom's sister.

"Why are you so worried about that woman?" tanong ko.

"Kasi ito na lang ang magagawa ko upang mapagbayaran ang mga kasalanang nagawa ko na noon." she answered, okay? She is so weird.

"Chill, Lea's fine." sambit ko while rubbing my cheeks, ang sakit niya kayang manampal! I'll make sure na malalaman ni Mommy ang ginawa ni Tita sa' kin.

"Fina Chiara, fine? Alam mo ba kung ano ang nangyayari sa kanya ngayon? Chiara, anaphylaxis iyon! It's the most threatening allergic reaction at kung hindi kaagad nadala kanina si Lea sa ospital, in just a snap of one's hand, anaphylaxis can be fatal." she said na ikinagulat ko. Fatal? That means, almost life and death na ang sitwasyon niya kanina?

Ano 'tong nagawa ko? Kung hindi naagapan kanina.. namatay na sana si Lea ngayon. Damn, Chiara!

But... iyon naman ang gusto ko, 'di ba? Ang mamatay siya? So, there's actually nothing to be worried about.

"I have no regrets.." wika ko, shrugging my head. Napailing na lang si Tita mula sa narinig sa' kin.

"For now, wala ka ngang pinagsisihan sa ginawa mo pero paano pag nalaman mo ang katotohanan, I'm sure na magisisi ka." aniya, anong katotohanan naman ang pinagsasabi niya?

"Tell me the truth and let's see kung magsisi nga ako sa ginawa ko kay Lea." paghamon ko sa kanya at ngumisi as I crossed my arms, Tita Analaine also smirked at me in return.

Lumapit siya sa' kin at tinapat niya ang bibig niya sa tenga ko, daming arte kaya napairap na lang ako dahil dun.

"You're not my sister's daughter, matagal ng patay ang anak ng Ate ko and you, you are Lea's daughter. Chiara dear, ikaw si Sabel." she whispered na ikinanlaki ng mga mata ko at parang binuhusan naman ako ng malamig na tubig dahil dun.

* * * * * *