çatı katı

1

Güneşin ışığı yüzüme vuruyordu. Göz kapaklarımı yavaş yavaş açmıştım. Ben öykü , 17 yaşında annesiyle yaşayan bir kızım annem kanser hastası bugün de kontrolü vardı. Babam küçükken ölmüş. Annem alçak sesle 'kızım ben hazırım . 'Duraksadı nefes alarak 'hadi gidelim 'dedi. Ben daha yeni uyandığımdan sersemce ayağa kalkarak 'tamam'dedim. Lavabo da yüzümü, elimi yıkadım. Sonrada dolabının kapağını açıp giysilerimi alıp üstümü giyindim. Zaten fazla kıyafetim yoktu ne giyersem giyiyim farketmiyordu. Annemin yanına giderek 'hadi annem çıkalım. 'Annem 'kızım sen gelme ben gidip geleyim. Zaten okulun var.' Ben üzülerek 'anne ama hastaneden sonra ...' lafımı tamamlamadan 'kızım sen beni seviyormusun? ' ben hızlıca 'evet ' annem 'o zaman ben taksiyle gidip gelerim. 'Ben de 'tamam peki 'diyerek konuşmamızda burada bitti ve ben okula gidiyordum. Annem bu gün değişikti. Nedense hastaneye benle gider gelirdi. Bu düşünceleri bırakıp yoluma devam ettim. Okula varmıştım. Sınıfa çıkıp boş yere oturmuştum. Ders zili çalınca herkes içeriye girmeye başladı. Aklım hep annemdeydi şu an nerde nasıl bir çok soru var. Ayça hoca öykü öykü diye çağırdığında kafamdaki düşünceleri bırakıp 'efendim hocam ' dedim . Hoca öyküye 'seninle teneffüste bir konuda konuşucaz.' Ben de 'peki hocam, nasıl isterseniz ' dedim . Dersteyken nöbetçi öğrenci girerek, Öykü Kaya ' yı müdür bey çağırıyor. Bende ayağa kalkarak yürümeye başlarken, çantanıda al müdür bey dedi . Ben de çantamı toparlayarak sınıftan çıktım. Müdür odasına giderken okulun popüler olan çocuklar okulun koridorunda konuşuyorlardı. Ben önlerinden geçtiğimde bana baktılar ama bir kişi hariç . Müdür beyin kapısını çalarak içeri girdim. Müdür bey üzgünce bana bakarken ben ne olduğu bilmiyordum. Müdür bey' öykü kızım ' öksürerek ' kızım annen ' ben hızlıca ' noldu noldu anneme lütfen kötü bir şey yok deyin lütfen. ' müdür bey 'annen vefat etmiş. 'Ben bu kelimeden sonra dona kaldım. Sonra gözlerimden gözyaşları dökülmeye başladı. Müdür bey kolumu tutarak 'Lütfen kızım ağlama seni annenin yanına getireyim. Ben bağırarak 'bırakın beni bırak, anneme ölemez ölemez o ölemez 'diyerek odadan çıktım ve koşarak annemin gittiği hastaneye gittim. Müdür bey arkamdan koşuyor ' öykü sakin ol ' diyordu. Ben elimle saçımı tutarak ,dizlerimi kırdım. Bağırarak ' annem ölemez ölemez daha o bugün gördüm iyiydi o müdür bey şaka yapıyorum deyin lütfen ' müdür bey üzülerek 'kızım sakin ol 'diyordu.
............

1 hafta sonra

............

Yetimhanenin önünde durarak 'ben şimdi burada mı yaşayacağım. '
Yetimhaneye yürümeye başladım. Kızlar bana bakarak ay şuna bak, ay yazık deyip duruyorlar.
İnsan hayatta yalnızlığa dayanamıyor.

Arkadaşlar kısa yazdın dersınız 2 . Bölümü uzatmaya çalışırım. Vote atmayı unutmayın lutfen