The Alpha's Daughter #1

23

-VOOR SOMMIGE LEZERS IS DIT EEN SCHOKKEND HOOFDSTUK! -

Ik keek Jace angstig aan. Jace griste een zwaard uit de houder op zijn rug en hield het zwaard beschermend voor zich uit. 'Blijf achter me.' Hij duwde me achter zich en keek me streng aan. Ik knikte. Jace liep voor me uit naar de deur. Achter de deur klonk gegrom. Ik voelde kippenvel op mijn armen verschijnen. Ineens veranderde het gegrom in gekraak. Ik deinsde achteruit. Ineens vloog de deur uit zijn scharnieren. Jace was sneller dan het licht, nou ja, misschien niet sneller dan het licht, maar in ieder geval snel genoeg om de deur te ontwijken. De deur kwam met een klap tegen me aan. De klap was zo hard dat ik achterover viel. Ik voelde het hout langs mijn hoofd schaven. Mijn achterhoofd raakte met een harde klap de houten grond van de kamer. Kreunend draaide ik me onder de deur vandaan en krabbelde moeizaam overeind. Mijn enkel brandde en op mijn wang liep bloed. Ik hoestte en keek naar Jace, die in gevecht was met een wolf. Ik deinsde achteruit en stootte daarbij tegen de vensterbank aan. Ik voelde mijn hart sneller kloppen. Jace lag op de grond, met de wolf bovenop hem. Ik keek naar zijn gezicht, die onder de krassen zat. Bloed liep over zijn wangen. Er liep een snee van zijn wenkbrauw naar zijn wang. Ik huiverde. Ineens hoorde ik iets kletteren. Jace verloor zijn zwaard. Het zwaard gleed over de vloer en stopte vlak voor mijn voeten. Ik keek van Jace naar het zwaard en terug. Jace had zijn handen om de bek van de wolf gezet. De kaken van de wolf hingen vlak boven Jace's hoofd. Kwijl liep uit de mond van de wolf naar beneden. Jace keek me aan. Ik pakte het zwaard en rende op de wolf af. Ik wist niet wat ik deed. Ik haalde uit met het zwaard en stak het met al mijn kracht in het lichaam van de wolf. De wolf jankte en krabbelde van Jace af. Jace stond vliegensvlug overeind en griste het tweede zwaard van zijn rug. De wolf ademde moeilijk. Ik moest het zwaard in zijn longen hebben gestoken. Ik keek met kloppend hart toe hoe Jace de wolf sneed in een van zijn voorbenen. De wolf zakte door zijn knieën en belandde op de grond. Jace liep met een glimlach naar de wolf toe. Hij stopte en draaide zijn hoofd naar me toe. 'Kijk weg, dit wil je niet zien.' Zei hij. Ik luisterde niet. Mijn ogen waren strak op het tafereel gericht. Jace stak het zwaard door het hart van de wolf. Bloed spoot over de houten vloer. De wolf jankte nog één keer, en zakte toen in elkaar. 

Hijgend van alle inspanning die hij had geleverd trok Jace de zwaarden uit de wolf. Hij veegde de kling af aan de mouw van zijn jas en stak ze in de houders op zijn rug. Hij liep naar me toe en keek me voldaan aan. 'Dankjewel.' Zei hij. Ik keek hem verward aan. 'Waarvoor?' Vroeg ik. Jace lachte. 'Je hebt mijn leven praktisch gered.' Zei hij. Ik grinnikte. Jace kwam dichterbij me staan. Hij legde zijn hand voorzichtig tegen mijn wang, bang om afgewezen te worden. Ik glimlachte en keek in zijn blauwe ogen. 'Kom, we moeten terug.' Zei Jace. Hij haalde zijn hand weg van mijn wang. Ik voelde nog steeds de warmte van zijn hand op mijn wang toen we de deur van het gebouw uitliepen. 

-

HeavenlyBookz