Destiny's พรหมลิขิตกั้น [END]

ตอนที่ 19

"กลับยังไงเหรออลิซ"

โดโลธีถามหลังจากที่ถือกระเป๋าของฉันลงมาจากรถแล้ว

"โทรบอกพ่อแหล่ะมั้ง"

ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเตรียมพร้อมจะกดเบอร์โทรไปหาแต่ก็ต้องชะงักเมื่อโดโลธีพูดแทรก

"เดี๋ยวฉันไปส่งเอง จะได้ทำความรู้จักกับพ่อตาด้วย"

เขาชูกุญแจรถออกมาพรางยักคิ้วใส่ฉัน
เดี๋ยวนะเมื่อกี้เขาพูดว่า พ่อตางั้นเหรอ!  (⊙o⊙)โอ้ววว แม่คะ แม่จะมีลูกเขยแล้วค่ะหวังว่าพ่อกับแม่ต้องเข้าใจ๋
ตอนนี้เป็นเวลาใกล้เที่ยงแล้วเขาพาฉันเดินห้างกินนั่นกินนี่เข้าร้านนั้นออกร้านนี้อยู่เรื่อยฉันชักจะสงสัยแล้วว่าเขาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคนอะไรชอบเดินห้างแถมซื้อนั่นซื้อนี่แต่สุดท้ายที่รักของฉันก็พามาส่งที่บ้านจนได้
เอี๊ยด~ 
รถโดโลธีก็มาจอดที่หน้าบ้านฉัน
ไม่ช้าประตูรั้วก็เปิดออก(ฉันกดรีโมทเองพกไว้ตลอด)โดโลธีขับรถเข้าไปจอดในโรงรถซึ่งมีรถอีกสองคันจอดก่อนแล้วและนั่นคือรถพ่อกับรถแม่ฉันเอง 
ฉันพาโดโลธีเข้ามานั่งในห้องรับแขกพร้อมรับกระเป๋าของฉันที่เขาถือเอาขึ้นไปไว้บนห้องแล้วกลับลงมาหาเจ้าตัวที่นั่งอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหน

"พ่อกับแม่เธอล่ะ"

เขาถามพลางหันไปทางซ้ายทีขวาที
ไม่อยากคิดเลยว่าเขาจะอยากเจอพ่อแม่ของฉันขนาดนี้

"คุณพ่อน่าจะอยู่หลังบ้านส่วนคุณแม่น่าจะอยู่ในครัวเดี๋ยวฉันจะไปตามพวกท่านให้นายรออยู่นี่แหล่ะ"

พอบอกเสร็จฉันก็เดินเข้าไปหาคุณแม่แมร์รี่มารดาของฉันเองที่ตอนนี้กำลังอบขนมอยู่ในเตาพร้อมกับจานอาหารหลายอย่างมีแต่ของโปรดฉันทั้งนั้นว่าแล้วก็เข้าไปโอบคุณแม่จากด้านหลังจนทำให้ท่านสะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับหันมาตีแขนฉันเบาๆ

"นี่แนะ! เล่นอะไรนะเราเดี๋ยวแม่ก็หัวใจวายหรอก! "

"โห แม่อ่าาา (￣ε￣；) แล้วนี่ทำไมทำอาหารเยอะแยะเลยล่ะมีอะไรสำคัญหรือเปล่าค่ะ"