Destiny's พรหมลิขิตกั้น [END]

ตอนที่ 19

เช้าวันนี้ทุกคนตื่นเร็วกันเป็นพิเศษหน่อยเพราะต้องมาบอกลาพวกเด็กๆพอเห็นพวกเด็กๆที่ทำหน้าตาแป้นแล้นน่ารักน่าหยิกแล้วก็สงสารจับใจจริงๆทำไมถึงได้มีคนใจร้ายเอาพวกแกมาทิ้งไว้ถ้าตั้งใจให้พวกแกเกิดมาก็ต้องดูแลดีๆสิ เฮ้อ~ 
พอมองไปทางซ้ายก็เห็นเด็กฝาแฝดผู้หญิงสองคนมองมาทางฉันด้วยดวงตาใสแป๋วคู่นี้จนฉันอดอมยิ้มไม่ได้จึงเดินเข้าไปหาพร้อมกับนั่งย่อลงที่ตรงหน้าเด็กทั้งสองคนฉันเอามือไปลูบหัวเด็กทั้งสองพอเห็นฉันเป็นแบบนั้นเด็กทั้งสองก็เข้ามากอดแล้วผละออก

"พี่ๆอย่าลืมมาอีกนะคะ"

สาวแฝดคนที่หนึ่งบอกด้วยรอยยิ้มแย้มแจ่มใสเผยให้เห็นลักษ์ยิ้มเด่นชัดที่แก้มข้างขวา

"ได้สิจ๊ะ"

ฉันยิ้มให้จนตาเป็นสระอิกลับไป

"แน่นะคะ สัญญานะคะ"

สาวแฝดคนที่สองบอกพร้อมยิ้มอวดฟันหลอ
พอเห็นแบบนี้แล้วก็รู้สึกเอ็นดูเด็กพวกนี้จริงๆ 

"สัญญาด้วยใจเลยจ๊ะ"

"อลิซใกล้เวลารถออกแล้วนะ"

โดโลธีที่ยืนอยู่ข้างหลังพูดขึ้นบอกฉันจนต้องหันขวับไปหาเขาหลังจากมองฉันอยู่นานจนฉันต้องรีบหันมาหาเด็กแฝดสองคนแล้วบอกลาเสร็จก็ตรงดิ่งไปหาโดโลธีซึ่งตอนนี้เราสองคนเป็นแฟนกันแล้ว ~\\(≧▽≦)/~ 

"อยากกลับมาอีกหรือเปล่า"

โดโลธีหันมาถามฉันที่กำลังเดินอยู่ข้างเขาไปขึ้นรถคันเดิมที่ขับมาตอนแรก

"สนุกดีนี่ได้ทำอะไรหลายอย่างมากถึงมากที่สุดนี่เกิดมาฉันเพิ่งเคยทำกิจกรรมอะไรแบบนี้แหละ"

"งั้นปีหน้ามาใหม่โอเคไหม หืม"

ฉันหันไปบอกโดโลธีที่เอียงหน้ามาทางฉันรอยยิ้มเขาดูมีความสุขมากจน.... ฉันต้องเผลอยิ้มตาม 

"นายก็มากับฉันก็แล้วกัน"

เราสองคนก็มาถึงรถนั่งรถกลับไปที่หน้ามหาวิทยาลัยอีกตามเคย