Tutsak

Incarna 🌼

Jeff'in sesi çok uzaktan geliyor gibiydi. Tam karşımdaki yüzü bulandı. Sonra... Sonra...

Karanlık...

🍁🍁🍁

Uzun süren uğultu ve karanlıktan sonra ortam aydınlanmaya başlamıştı ki tekrar kararırken uğultu yerini sessizliğe bıraktı ve tanıdık bir ses aklımı başımdan aldı. ''Incarna...''

Bu... Bu Tom'du. Karşılık vermek istedim, karanlıkta beni bulabilmesi için bir çığlık attım. Ama sesim çıkmadı. Sessizliği bozamadım. Boğazıma bir yumru otururken tekrar denedim. Sesim kafamda yankılandı ama dışarı çıkmadı.

Tom... En çok da onu özlemiştim. O herkesten farklıydı, hep sakindi. Uyuyamadığım gecelerde bana en sevdiğim kitapları okuduğunu ve tanıştığımız günü anlattığını hatırlıyorum... Tekrar, sonra tekrar. Daha sonra tekrar, sabaha karşı ben uyuyana kadar...

''Geç kalmıştın Incarna, Lisenin ilk günüydü. Sınıfa girip herkesin gözlerinin senin üzerinde olmasından çekinmeden ve o zamanlar seni sevdiğini bildiğin Jackson Slade'den korkmadan yanıma oturmuştun.''

Hikayenin geri kalanını hatırlamıyorum... Anlattıklarını hatırlamıyorum... Ondan bana kalan tek şey sadece hayalimdeki yüzü ve bir de Jeff.

Yüzünü hayal etmeye çalıştım. Her zaman beni büyüleyen gözlerini. Siyah gözlerini ve açık kahve saçlarını. Her sabah benim kurutup düzelttiğim saçları... Ve gülümsemesini.

Onu özledim...