Aya & Haitem

#9

De lessen waren verder niet zo interessant. Haitem had had wel nog een paar grappen gemaakt, voor de rest niks. De middag is begonnen en ik wou naar de kantine gaan en Haitem wou er blijkbaar uit toen dat ik de deur open deed en die  botste tegen Haitem. Een leerkracht had dit gezien en bracht hem naar een kamer voor EHBO. Ik ging met hem mee omdat ik het droevig vond, want het was mijn schuld. Ik ben degene die de deur zo fel open deed en zonder te kijken binnen ging. Hij kreeg wat ijs en zat op een ziekenbedje. Toen de leraar de kamer verliet, ging ik naar binnen. "Gaat het? Sorry dit is allemaal mijn schuld!",zei ik op een droevige toon. Hij stond op en hield mijn handen vast. "Het is niet jouw schuld, en er scheelt niks!",zei hij lachend. Ik bloosde en keek naar onze handen. Hij zag dat en liet mijn handen los. "Sorry", zei hij blozend. Ik verliet de kamer en zag dat mijn vriendinnen buiten op mij zaten te wachten. "Gaat het met hem?", vroegen ze bezorgd. "Ja het is gewoon een bult", antwoordde ik. "Typisch ik. Ik val eens op een jongen, wordt hij geraakt door een deur!",zei ik spottend. We zaten te lachen. "Je raad nooit wat er daarjuist was gebeurt!",zei Sara. "Wassim kwam langs mij en hij knipoogde!!",zei Sara blij. "En Osama en Mustafa keken heel de tijd naar ik en Fadwa!",zei Mina. "Ik heb heel wat gemist blijkbaar!", zei ik lachend toen de bel ging. We hadden nog 2 lesuren te gaan en ze gingen zeer traag. Ik denk doordat ik niet had gesproken of gekeken naar Haitem. Ik schaam me wel. Hij heeft mijn handen vastgehouden. En ik ken hem maar 2 dagen. Wat moet hij wel niet denken. Dat ik makkelijk ben of dat ik altijd met jongens praat. Integendeel, ik praat nooit met jongens! Toen het laatste lesuur eindigde en ik het lokaal wou verlaten, hoorde ik Haitem nog iets zeggen. "Sorry van daarjuist, ik weet dat je je schaamt omdat ik je handen vasthield",zei hij terwijl hij keek naar de grond. Ik keek even naar hem en stapte de klas uit op weg naar huis.