Gebroken wereld

Mira

"Mira! Mira! Kom nou!" Ik keek op, m'n moeder kwam binnen, ze keek bang. Ik wist dat deze dag ooit zou komen, maar ik wist ook dat ik dit niet kan. Vandaag ben ik jarig, 16 jaar, de eerste dag van een nieuw begin. Iedereen die in Zorian 16 jaar wordt moet in het leger. Aangezien mijn ouders op de zwarte lijst staan loop ik meer gevaar dan wie dan ook als ik in het leger ga. Wie op de zwarte lijst staat krijgt hier de doodstraf, maar als diegene op de lijst een kind heeft, moeten ze die eerst opvoeden, daarna krijgen ze doodstraf en moet het kind in het leger. Vandaag is de dag en we weten allemaal dat we er niet onderuit kunnen komen. Mijn hele leven lang staat er al politie voor mijn huis, als we proberen te ontsnappen worden niet alleen wij maar ook de rest van mijn familie vermoord. Ik loop naar beneden, mijn vader huilt, ik weet dat hij niet huilt omdat hij doodgaat maar om wat ik ga meemaken. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel, "Ik red het wel papa, maak je geen zorgen om mij." Hij kijkt me aan, ik weet wat hij denkt, hij wordt sowieso opgenomen in de hemel, dat staat vast, maar wat gaat er met mij gebeuren? Er is niet bekend wat er met mensen in het leger gebeurd, maar één ding is zeker, wie in het leger zit, komt er niet meer uit en wie ontslagen wordt is niet meer wie die is geweest. Mijn moeder loopt naar ons toe, ze kijkt me aan met een verdriet dat groter is dan ik ooit heb gezien. "Het komt wel goed, echt, maak je geen zorgen! God zal jullie verwelkomen in de Hemel en Hij zal over mij waken en mij beschermen." Ze kijken me aan, een trotse blik in de ogen van mijn vader, maar mijn moeder kijkt vooral verdrietig. "Kom we gaan ontbijten, er staat een feestmaal op ons te wachten." We hebben gisteren gezamenlijk gekookt zodat we nog één laatste goede maaltijd samen hebben. Ik neem net een hap als er op de deur wordt geklopt. Ik kijk mijn ouders aan en doe de deur open. Voor mij staat een man, hij kijkt me aan met een grijns op zijn gezicht, "Fijne verjaardag!" Mijn ouders staan achter me en geven me een knuffel, dan worden we allemaal in de boeien geslagen worden, we worden in een vrachtvliegtuig gestopt en we vliegen weg, ver van ons huis vandaan.