~Love~Without~End~

·{Part ~14~}·

Ζωήpov
Η καρδια μου όταν μου είπε πως είναι αυτός...δενβξερω σε το κατάσταση ήταν!!Τον άκουσα πολύ περίεργα!!Έτρεξα στο σπίτι του...χτύπησα την πόρτα...είδα ένα κλειδί να βγαίνει κάτω από την πόρτα...ανοίγω..και τον βλέπω πεσμένο στο πάτωμα σε άθλια κατάσταση!!!Η καρδια μου ράγισε!!Ένοιωσα τόσο άσχημα βλέποντας τον σε αυτή την κατάσταση..
Έτρεξα κοντά του!!Τον βοήθησα να σηκωθεί και τον έβαλα να ξαπλώσει στον καναπέ.Πήρα μια πετσέτα από την κουζίνα και τώρα πάγω...πρώτα σκουπισα τα αίματα και τοποθέτησα τον πάγω στο χείλος του...και στο μάτι του.
Ζ--τι έγινε;;;Ποιος;;
C--Μην Ρωτάς πολλά...
Ζ--καλά...ένα μόνο θα ρωτήσω...τι έγινε;;
C--μάλιστα..απλα μου έσπασε τα νευρα ένας τύπος...
Ζ--γιατί είσαι τόσο οξύθυμος και τόσο κλειστός;;;
C--Έτσι ειμαι και σε όποιον αρέσει
Ζ--καλά ντε άμα είναι να φωνάζεις σηκώνομαι και φεύγω!!!
C--ορίστε!!εκεί είναι η πόρτα!!!
Σηκώθηκα από τον καναπέ πήρα το μπουφάν και την τσαντα μου και έφυγα...κατέβηκα τρέχοντας τις σκάλες της πολυκατοικίας...βγήκα στον δρόμο...περπατούσα με γρήγορο βήμα...με είχε πληγώσει τόσο πολύ!!Ένοιωθα διαλυμένη...τα μάτια μου έκαιγαν επικυνδινα...δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου ...τον άκουσα να φωνάζει από πίσω μου το ονομα μου...δεν γύρισα να τον κοιτάξω...ένοιωσα κάποιον να με τραβάει από το μπράτσο...με γύρισε και με αγκάλιασε...
C--Συγγνώμη...έλα πάμε πάνω.
Πήγανε ξανά στο σπίτι του..
C--γαμωτο μου...
Ζ--τι;;
C--Πάλι το κάνω!!
Ζ--ποιο;;
C--πληγωνω όσους με πλησιάζουν ...
Ζ--μην στεναχωριέσαι...ίσως αν μιλούσες σε κάποιον..
C--αν μιλήσω...θα αλλάξουν όλοι γνώμη για εμένα...
Ζ--γιατί το λες αυτό;;
C--το παρελθόν μου..δεν είναι και το καλύτερο..
Ζ--μάλιστα..
C--Ναι..
Ζ--εντάξει...θες να μου πεις κάτι για εσένα;;
C--ΌΧΙ
Ζ--εντάξει
Είπα χαμηλόφωνα
C--θα ήταν καλύτερα να φύγεις...
Ζ--ναι μάλλον...
Σηκωθηκα..πήρα τα πράγματα μου,πήγα στην πόρτα και του έριξα μια γρήγορη μάτια...Δεν φαινόταν και πολυ Καλά..κατέβηκα τις σκάλες και πήρα τηλέφωνο την Εύα να έρθει να με πάρει...δεν ήθελα να πάω μόνη μου...όταν έφτασε άρχισα να της λέω όλα όσα είχαν γίνει!!Ξαφνικά ένοιωσα κάποιον να μου βάζει ένα μαντίλι στο πρόσωπο....τι συμβαίνει;;δεν μπορώ να κουνηθω...όλα είναι θολά!!!Αισθάνομαι αδύναμη...και ξαφνικά όλα σκοτεινιάζουν...
Τα χέρια μου πονάνε ...είμαι καθισμένη σε μια καρέκλα και μου έχουν δέσει τα χέρια και τα πόδια...μου έχουν κλείσει το στόμα με ένα άσπρο μαντίλι...δεν μπορώ να κουνηθω ..νοιώθω ακόμα αδύναμη....αισθάνομαι μόνο τον πόνο στα χέρια και τα πόδια από τα σχινιά...
Προσπαθώ να κοιτάξω τριγύρω...τα καταφέρνω με δυσκολία...βλέπω την Εύα σε χειρότερη κατάσταση από εμένα...είναι χλωμή ...αναίσθητη...
Άρχισα να τρέμω από το κρύο που είχε μέσα στη σκοτεινή αποθήκη...υπήρχε λιγοστό φως που έμπαινε από μερικά παράθυρα που βρισκόταν σε αρκετά ψηλό σημείο...