UMUT MAVİSİ

30/FİNAL

Hangi ara doldğunu bile bilmediğim gözlerimden ardı ardına yaşlar boşalırken "ölüyorum" dedim Aral'a daha sıkı tutunarak. Ölümün nasıl olduğunu bilmem mümkün değildi ve bu beni korkutuyordu. Aral'ın hiç başka bir ruhtan bahsettiğini duymamıştım ve bu beni telaşlandırıyordu. Belki benim ölümümle herşey sona erecekti. Bir daha Aral'ı göremeyecektim. Bir sonumuz dahi olmayacak mıydı yani?

"Senin yanına geldiğim için mi ağlıyorsun böyle? Benden kaçışın olduğunu düşünüyorsan yanılıyorsun Bayım" dedim gözyaşları içinde yapmacık bir gülümsemeyle. Aslında şu anda yaşadımız şeyin bizim sonumuz olup olmadığını sormak istemiş ama yapamamıştım.

Biraz eğilip anlıma bastırdığı dudaklarıyla birkaç dakika öylece durdu. Dudaklarını anlımdan birkaç santim çekti ve  " senin yokluğun kurtuluşumsa ben tutsak olmaya razıyım prenses" dedi fısıldayarak.

"Korkuyorum" dedim içimdeki hisleri tek kelimeyle özetleyerek. Belki ölümden belki de onu sonsuza denk kaybetmektendi bu korku ama korkuyordum işte. İçimde engelleyemedi gün bir korku vardı.

Elleri saçlarımda tekrardan dolaşmaya başladığında başımı sanki dünyanın en rahat yastığıymış gibi onun göğsüne yasladım.

"Korkunca şarkı mırıldanırdın hep" dedi sanki daha çok kendine söylermiş gibi. Günde kaç kere göz kırptığımı sorsam bilir miydi acaba? Bilse şaşırmam doğrusu.

"Evet" dedim onu onaylarak. Ölüme doğru adımlayan biri için oldukça rahattım doğrusu. Önceki ölüm deneyimimde kıl payı kurtulmuştum. Daha doğrusu kurtarılmıştım. Şimdi ise kahramanımın kolları arasında can vermek üzereydim.

Ruhumun yavaş yavaş çekildiğini hisseder gibiyim. Beynimde sesler yankılanıyordu ve bu seslerin çoğu Aral'a aitti. Aral'a ait olan seslere odaklandım ve hepsinin yanına kendi kelimelerimi ekledim. Zamanında söylemem gereken her şeyi o duymasa da söyledim.

"Sakin ol. Ben sana inanıyorum."

Hayatıma bu kelimeyle girdi kollarında ölüme teslim olduğum adam.

" Çünkü onlar beni göremez güzellik. Göremezler. Bir zamanlar seninde görmediğin gibi."

Özür dilerim. Seni göremediğim, canını yaktığım her an için özür dilerim.

"Kim olmamı istersin."

Aşk olmanı isterim. Bir aşk seni bilirim ben.

"Ben varım."

Sen varlığı en anlamlı şeysin ve iyi ki varsın.

"Sen de şaka olduğunu düşünmekle çok uzattın. Şimdi sessiz ol çünkü kendi kendine konuştuğunu düşünüp delirdiğini zannedebilirler."

Ben bir ruha aşığım Bayım. Söyler misin bu delilik değil de ne?

"Dört yıldır neden hiç bu koltuğa oturmadığını zannediyorsun Alin."

Ne de yakışıyorsun o koltuğa bir bilsen.

"Hayaletten ziyade ruh diyelim biz ona"

Hayal edilmeyecek kadar güzel bir ruhsunuz siz Bayım.

"Benim için sandığından daha değerlisin"

O anda söyleyememiştim içimde kalmıştı. Nasıl beni sandığımla kıyaslayabiliyorsun?

"Katil olmak ister misin? Ölü bir bedenin ruhunun katili."

Ben katilim ama aynı zamanda aşık.