Φυγή

Μουντή Πολιτεία

Τρέχεις στους δρόμους, εξοπλισμένος με αμέτρητα χρώματα.

Το ξέρω, απόψε θα βάψεις το τσιμέντο της πόλης με το χρώμα του πάθους και του έρωτα.

Θα σε αποκαλέσουν ''καταστροφή".

Και, ίσως, εκείνο το χαμένο 'Σ'αγαπώ' που έγραψες με μεγάλα γράμματα πάνω σε ένα μουντό κτίριο της Αθήνας θα ξεθωριάσει και θα εξαφανιστεί.

Όχι, δεν είχες γράψει το όνομα αυτού που έκαψε την καρδιά σου.

Έτσι κι αλλιώς δεν χρειαζόταν.

Το έμαθες; Εκείνο το μικρό, παλιό σπίτι στο κέντρο θα γκρεμιστεί.

Μια πελώρια πολυκατοικία θα κτιστεί πάνω στα απομεινάρια της θύμησής του.

Νόμιζω πως την επόμενη σου αγάπη θα την ονομάσεις Νοσταλγία.

Επειδή, η πόλη μας είναι ένα συναίσθημα χαμένο στους αιώνες.

Μια γενιά ποτισμένη στην αμαρτία.

Ένα χαμένο όνειρο ανάμεσα στο σύμπαν.

Θεωρίες μετρημένες στα δάχτυλα.

Η πολιτεία μας είναι μουντή.

Μονότονη σαν την ώρα.

Έξυπνη όπως λέει ο καθηγητής σε μια τάξη γεμάτη με μεγάλα μυαλά.

Προικισμένη με την διάλυση.

Τρομοκρατημένη από ψεύτικους ηγέτες.

Χαμένη στο διάστημα.

Η πολιτεία μας είναι μουντή. Τόσο μουντή.

Φέρνω τις μπογιές.

Φέρνεις την ελπίδα;