EFTELYA

Bölüm 5

Kır saçlı adam benim gibi anlamsız bakan gözlerle birleştirdi teker teker gözlerini. Uzun boylu, yapılı bir adamdı. Karizmatik yüz hatları, kırklarına varmış yaşını gizliyordu. Sert bakışları benimkilerle birleştiğinde irkildim, neyse ki bunu daha fazla sürdürmeyip bakışlarını üzerimden çekti ve lafa girdi.

"Adım, Esat. Ben bir kimyagerim ve bir takım ilaçlar üretiyorum. Bu ilaçlardan en özeli ve en kıymetlisini sizlere vereceğim. İlaç sayesinde edindiğiniz yeteneklerinizi ya da ilaç sayesinde artan yeteneklerinizi benim size verdiğim görev doğrultusunda kullanacaksınız. Tabii bu görevi kabul ederseniz..." 

Herkese kısaca göz gezdirdikten sonra onlarında benim gibi afallamış olduklarını gördüm. Bu adam ne saçmalıyordu böyle? Kendini Amerikan filmlerinde mi sanıyordu? Bu saçmalığa daha fazla katlanamayacağım düşüncesi kafama dank ettiği anda artık bu saçma yerden kurtulmak için girdim bende lafa...

" Ne saçmalıyorsun? Yok ilaçlar, özel yetenekler falan. Eğer inandırıcı olduğunu sanıyorsan, yanılıyorsun. Çabuk çöz bizi!" diye bağırdım. Kendimle gurur duyuyordum. Tam cevabını aldığını ve bizi serbest bırakacağını düşünürken "Sedat!" diye bağırdı ellerini şıklatırken, Odaya girdiği andan itibaren hep yanında olan ve isminin 'Sedat' olduğunu öğrendiğim adam, birden gözler önünden kayboldu... Hayır kaybolmamıştı, bir karartı şeklinde ordan oraya haraket ediyordu ve hızlıydı, çok hızlı...

Kumral çocuk "Hadi ama? Bu ciddi olamaz" dedi.

Hemen ardından Kıvırcık girdi lafa burnuyla gözlüklerini düzeltirken "Bu nasıl olabilir?" diye söyleniyordu.

Sarışın çocukda bizim gibi olanları hayretle izlerken, sabahtan beri ağlayan kız bile ağlamayı kesip karşısındaki ilginç manzaraya odaklamıştı kendini. Akıllı kız bile bir anlığına kaybetmişti sanki aklını, saldıracağı anı çoktan boşvermiş gibiydi.

Ve ben... Bu yaşadıklarımın bir rüya olduğunu düşünüyorum. Eğer bu gerçekse bu adam... 

"Tamam Sedat." dedi birden adının Esat olduğunu söyleyen adam. "Küçük hanım için inandırıcı olabilmişizdir umarım" dedi bana ters bir bakış atmayı ihmal etmeden. Sedat "Normal şartlarda hepinizi bayıltıp buraya getirebilmem, çok kolay olmazdı değil mi?" dedi pis pis sırıtırken. Kumral çocuk " Ulan şerefsiz, demek başımıza bu belayı açan sensin. Bittin olum sen!" şeklinde tehditler savuruyordu. Esat eliyle Sedat'a 'sus' işareti yaptı ve tamamlayamadığı lafına devam etti "Bunu bir bela olarak görmenize gerek yok. Sonuçta sizden karşılıksız istemiyorum bunu çocuklar. Hepinizin paraya ihtiyacı olduğunu biliyorum, eğer görevinizi başarıyla tamamlarsanız, istemediğiniz kadar paranız olacak" dedi.

"Tamam, ben kabul ediyorum. Ben paranın ima ettiğiniz kadarını, her ne kadar olursa olsun istemeyeceğimi sanmıyorum." diye atladı hemen Sarışın çocuk.

Esat, " Daha göveri bilmiyorsun Giray" dedi sakin ve kendinden emin bir tavırla. İsminin Giray olduğunu öğrendiğim çocuk 'Adımı nereden biliyorsun' şeklinde bir bakış atınca, "Hepinizi araştırdım, sizler diğer kimsesiz ve parasız onca genç arasından seçildiniz" diye cevap verdi ve ekledi "Dolayısıyla hepinizi çok iyi tanıyorum."

Giray " Ben her gün bir miktar para için kendimi tehlikeye atıp, milletin evine gizli gizli giriyorum, sonrasında birde polis falan... Yani vericeğin görev her neyse yapabilirim." dedi. Yanındaki ağlak yüz "Hırsızsın yani? Çok güzel... Bakın; yanımdaki hırsızdan anlaşılacağı üzere buraya bir takım yetenekli suçluları topluyorsunuz. Ama ben öyle biri değilim ve teklifinizi kabul etmiyorum."

Giray rahat bakışlarını kızın üzerinde gezdirdi " Sen benden daha çok hırsıza benziyorsun ama, bizim suçlu takımından olmadığına emin misin?" dedi ve sırıtmaya başladı.

Kızın cevap vereceği anda Esat araya girip, "Ya hepiniz, ya hiçbiriniz. Yerinize başkalarını bulacak kadar vaktim yok. O yüzden bu görev ya tamamlanacak ya da tamamlanamayacak. Bir saatiniz var aranızda anlaşın, vericeğiniz cevaba göre görevinizi söylerim." dedi ve yanında Sedat denilen adamı da götürerek yanımızdan ayrıldı.