masato
.
.
.
'โทรุ เรียนจบมึงจะทำอะไร'
'ไม่อยากทำอะไร'
ผมรู้ว่าเขาพูดจริง เขามันพวกแบตเหลือง เปิดโหมดเซฟพลังงานตลอดเวลา
หรือเรียกง่ายๆว่าขี้เกียจเข้าเส้นนั่นแหละ
พูดได้เลยว่าตลอดหกปีที่เราเรียนด้วยกันมา ถ้าไม่มีผมเขาเรียนไม่จบหรอก
ใครกันที่ทำงานให้เขา
ใครกันที่ติวให้เขา
ใครกันที่ดูแลเขา
ผมไง
'กูจะเปิดบาร์เล็กๆ มึงว่าไง'
'มีตังเหรอ'
'มึงสนใจมาเป็นหุ้นส่วนมั้ยล่ะ'
เขาไม่ตอบ นั่นหมายความว่าเขาตกลง
หลังจากเรียนจบพวกเราก็ช่วยกันทำร้าน โดยผมได้เช่าตึกจากอาของผมเอง ตกแต่งแบบตามใจฉัน ชอบอะไรก็เอามาใส่ มันดูมั่วแต่ก็ลงตัว ผมชอบ
เราช่วยกันดูแลร้านมาเรื่อยๆจนถึงปัจจุบัน ก็เกือบสิบปีน่ะนะ กำไรไม่ได้ดีมาก แค่ไม่เจ๊งก็บุญเท่าไหร่แล้ว
และผมคิดว่าเราสองคนจะมีกันแบบเรื่อยไป จนกระทั่งเดือนก่อนที่เขาพาเด็กคนหนึ่งเข้ามา..
อะไรบางอย่างก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
.
.
.
"ยินดีต้อนรับฮะพี่สาว"
"ทากะจังวันนี้น่ารักจังเลย"
"ไปเดทกับพี่สาวมั้ย"
"เอ่อ.."
"ทางร้านมีกฎห้ามเดทกับลูกค้าครับ"
"โทรุซังนี่ เคร่งครัดจังเลยน้า"
เคร่งครัดเหรอ ไอ้เพื่อนบ้าจอมขี้เกียจของผมนี่น่ะเหรอ ไม่ใช่มั้ง
"มาซาโตะจัง ฉันขอวอดก้าสองช็อต"
"ครับๆ"
เสียงจากลูกค้าดึงผมให้กลับมาสนใจงานตรงหน้า
จะว่าไปตั้งแต่ทากะมาอยู่ที่นี่ ลูกค้าสาวๆเยอะขึ้นแฮะ
