Geceleri karanlığı çektim içime
Kimsesiz bir odada
Özlemine ağladım sessiz sessiz
Selam verdim hatıralara
Anılarım hep senle başlıyor
Bulaşıyor paçalarımıza sokağın tozu
Vuruyor bir bank üstünde soğuk rüzgar
Uzanmışsın yine sineme...
İşte özlemin bu noktada daha da keskinleşiyor
Yazdığım her harf bana gülüyor
Dolan gözlerime akan gözyaşlarıma
Keşke bilseniz sair O'nu ne denli özlüyor...
Kalemim titriyor artık kalbimdeki sızı eşliğinde
Dokunamıyorum kağıda gözyaşlarım siliyor harfleri
Bu sayfa sen kokuyor bir yandan
Yazamıyorum toplayamıyorum kendimi...
Yenik düştüm özlemine sabrım affet beni...
