Majica Academy

Chapter 1: The Beginning of Magic

Chapter 1: The Beginning of Magic

(Royana Miran's POV)

"Anak, maligo kana! Wag mong palampasin ang biggest day of your life!" Pag uumpisa ng aking araw sa sigaw ng aking nanay sa kusina.

Biggest day of my life, pfft. Ganito na ba ka O.A ang araw na ito. Papikit pikit pa kong naglakad dahil nababagot pa din ako.

Sino itong babae na may biggest day ngayon? Royana Miran, 16 years old, half Korean at half Filipino. I am currently living in the Philippines with my mudra, while my father was a busy korean buisnessman na hindi ko halos nakikita. Si mother naman minsan di ko maintindihan kung krung krung din. Dahil mas excited siya sa nangyayari sa akin.

Nakakacurious ba? Ano ba itong biggest day? Well folks, isa sana akong simple at normal na estudyante na may pangarap na maging isang singer or a pop star idol. Yun lang sis, ganun ba kahirap 'yun?

Sa isang iglap, lahat ng 'yun nabalewala. Because you know what?

Meron daw akong mahika.

Okay I'm sure nagreak ka na niyan agad. Wait lang, chill tayo kasi ako din sa sarili natataranta talaga. Ready ka na ba pakinggan ang aking kwento?

Kasi it all started...

In a night of full moon.

*Bzzt! Bzzt!*

"Hello ma?" Sagot ko sa tawag ni mama.

"Nasaan ka 'na! Gabing gabi na wala ka pa sa bahay!" Pagsisigaw ni mama sa kabilang linya.

"Pauwi na 'ko. Wala kasing trycicle kaya naglalakad ako." Pagpapaliwanag ko.

Gabi na, 9:00 pm to be exact. Malapit lang naman bahay naming mula sa kinaroroonan ko kaya ayos lang kung maglakad ako.

"There's something good about the night too." Bulong ko din sa sarili. Naaliw ako sa buwan kaya ayos lang sakin maglakad. Sobrang liwanag at bilog na bilog ang buwan. Napakatahimik at ni-kunting takot wala akong nadama.

Maya't maya napahinto ako sa paglalakad. Tumingala ako sa kalangitan. Ang daming bituin pero agaw pansin sakin ang dumaang shooting star na nakita ko. First time kong makakita ng shooting star, kaya dali dali kong kinuha ang phone at sinubukan ito kuhaan ng litrato.

"Bakit ganun?" Di siya kita sa camera ko.

Sayang naman yung ganda ng shooting star kaya I stopped walking and closed my eyes. I doubt wishes ang magic pero I still tried to make a wish. I wished for a brand-new life sa darating na pasukan. I wanted to train more and be productive para maging isang kilalang singer someday.

I opened my eyes and I felt weird. "Is it just me, or parang babagsak ata dito yung shooting star?" Kinusot kusot ko pa ang mata ko, thinking I was hallucinating.

But I wasn't. It's real.

"Sh*t!" I started running, but it seems like sinusundan na ako ng shooting star na 'yun. Tumakbo ako ng mabilis at nagsisigaw. Walang tao nun, pero kung may makakita sa akin, mukha siguro akong tanga.

"AHH! TULONG!" Huling sigaw ko. Dahil sa susunod na nangyari, hindi ko na sigurado kung totoo.

Nakapikit ang mata ko, nakatakip sa tenga at nakaupo.