A Baby?

19

Κυριακή

Οι βραδινές σκέψεις ταλαιπωρούν τους ανθρώπους,είναι η αλήθεια.
Εμένα όμως με κάνουν να σκέφτομαι τί θέλω να κάνω με την ζωή μου.

Χτες,αποφάσισα πως δεν θέλω να καταπιέζω τα αισθήματά μου.Δεν θέλω να έρχονται πάντα σε δεύτερη θέση.Δεν θέλω να βάζω τα συναισθήματα κάποιου άλλου,πάνω από τα δικά μου.Πιστεύω πως είναι φυσιολογικό.

Το μυαλό μου οδηγήθηκε στην ιδέα να ξεμπλέξω τα πράγματα μεταξύ εμένα,του Harry και του Ethan.

Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να αποφασίσω και να διεκδικήσω αυτόν που πραγματικά θέλω.
Ναι,θα το τολμίσω.

[...]

"Έλα,πες μου τί έχεις." Λέει ο Ethan ξαπλωμένος δίπλα μου,προπαθώντας να με πείσει να του μιλήσω.Τόσες ώρες απλά κάθομαι κοιτώντας τον άσπρο τοίχο,με διάφορες σκέψεις να κυριαρχούν στο κεφάλι μου.

Δεν είναι ότι δεν ενδιαφέρομαι γι'αυτόν.Ενδιαφέρομαι...και πολύ μάλιστα.Μου έχει συμπαρασταθεί σε δύσκολες στιγμές στην ζωή μου,κάτι που εγώ ακόμα δεν του έχω ανταποδόσει.

Ο Harry από την άλλη,μου προκαλεί διαφορετικά συναισθήματα.Έντονα...που κάνουν την καρδιά μου να χτυπάει έντονα και τις πεταλούδες στο στομάχι μου να είναι εμφανής.Μου αρέσουν αυτά τα συναισθήματα.Δεν θα τα βαριόμουν ποτέ.

Ξεφυσάω.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι απότομα,πετώντας τις κουβέρτες από πάνω μου.Φοράω γρήγορα μία φόρμα και ένα απλό μαύρο μπλουζάκι και βγαίνω από το υπνοδωμάτιό μου.

Ένα χέρι όμως με εμποδίζει να συνεχίσω.

"Πού πας;" Με ρωτάει.

Ωχ,όχι.

"Να πάρω την Sophie.Μου έλειψε." Του απαντάω.

Ψέματα.Πάλι του λέω ψέματα.Γιατί δεν έχω ποτέ το θάρρος να του πω την αλήθεια;
Είμαι τόσο δειλή.

Χτυπάω το κουδούνι από το διαμέρισμα του Harry.Πέρνω μια βαθιά ανάσα πριν τον δω να ανοίγει την πόρτα κρατώντας την Sophie με τον ένα του χέρι,στην αγκαλιά του.Πόσο θα ήθελα να ήμουν εγώ για μία στιγμή,στην θέση της...

"Μπα,πώς με..εμ..μας θυμήθηκες;" Με ρωτάει κατευθείαν.Με πιάνει απροετοίμαστη η ερώτησή του.

"Τί εννοείς;" Τον ρωτάω με την σειρά μου.

Ξεφυσάει απλά,καθώς πάει να μου κλείσει την πόρτα κατάμουτρα.Προλαβαίνω όμως και τον εμποδίζω.