İnsanları duyguları yönettiği için 2 kelime bile bir araya gelmez.
Ancak duygularını yöneten insanlar 2 beden arasında sıkışıp kalmış ve kacamadıkları için hem acıyı hem sevinci hem de üzüntüyü paylaşırlar bunun adı aşk'tır ve ben de sanırım aşık oldum.
Onu ilk gördüğümde elinde kahve ile müşteri ler arasında dolanıyor du cafe de , sırf onu tanımak için hemen yanında işe başlamıştım.
İlk günlerde pek konuşmadık her gece saat 1 de işten çıkıp bilinmeyen'e giderdi, aradan bir kaç gün sonra iyice samimi olduk, o genellikle salonda ben ise mutfakta çalışırdım aslında galiba bu yüzden benimle samimiydi yani ona ağır iş yüklemiyor aksine her yaptığı işe yardım ediyordum günün birinde ona aşık olduğumu ve onu tanımak için ise girdiğimi açıkladım o ise düşünmem gerekiyor diyip evine girdi.
Her günümü onunla geçirip gece geç saatlerde eve giriyordum onunla bizim mahallede'ki acar büfeye gidip saatlerce yemek yiyişini izliyordum , kakaolu sütü aşk ile içmesini mayonez'den nefret edişini sağa sola yaması renkli gülücükler saçması nı yüzünün her karesini ezberleme ye çalışıyordum millet'e yalak demesi beni güldürüyor du insanlar ile dalga geçerdik o Sinan abisinin yemeklerine aşık ben ise onun yüzünün her karesine.
Kır papatyası nı tanıdım onunla ne kadar narin olduklarını gördüm yağmurdan nefret ettiğini öğrendim ve bana karşı hissiz oluşunu, o bir kır papatyası ben ise ona zarar veren yağmur dum bu yüzden hiç bir zaman 2 kişi olamadık hiç bir zaman duyguların yönettiği insan olamadım
