👍Valentine's day! <3 On Going

Another valentines story

Demi's POV

haay... naiinis na talaga ako! ayokong magising!

ayan na naman kasi yung mga hugis puso na mga bagay! Mga mug, stuffed toy, flowers, cakes, cupcakes at kung anu- ano pang kaechosan!

Oo na ako na ang BITTER! Oh well! Wala naman akong pakealam ehh... basta ang gusto ko lang gawin ngayon ay pumunta sa school and as much as possible umiwas sa mga simbulong kinaiinisan ko

FEBRUARY 14, 2014...

Yes... it's VALENTINE'S DAY, but I declared this day as ARAW NG PAGLULUKSA DAY. Oh baket? May angal ba? Wala na kayong pakealam!

Kung bakit ba kasi nagkaroon pa ng valentine's day ee...

Haay makabangon na nga lang.. nakakabagot na ee... tsaka mas importanteng makapasok ako sa school para mag-aral. Bahala nang loveless basta di lang BRAINLESS diba!?

Matapos kong maligo bumaba na ako. By the way, did I forget to mention that I am already living by myself? Well yeah! I became an orphan. I just loosed my parents last FEBRUARY 14, 2010.

OH? Gets niyo na ba kung baket ako bitter as in ampalaya?

*huk* ayan na naman ! Putragis na mata to! Sobrang lumalalim na talaga ang mata ko kakaiyak.. haayy..

Pasensya naman.. di ko lang kasi talaga kinaya ang pagkawala nila. Iniwan nila akong mag-isa. Mag-isa sa mundong ito.

Lahat ng mga good memories ay laging nasa puso't isipan ko. Ang masakit nga lang... they're all just memories now. Just a happy memory that I can't even believe I can't experience anymore.

Ayy!! Anu ba yan! Ang drama! Tama na nga yan demi! Matapang ka! Magpakatatag ka! Gaya ng pinangako mo kila inay at itay.

Sila lang.... sila lang ang nagmahal sakin ng tunay. Kahit na di hamak na ampon lang ako, di sila nagkulang sa pagmamahal at pagaaruga sakin na para bang sarili nilang anak.

Akala ko nga di na nila ako iiwan. Na di sila katulad ng tunay kong magulang..

Yun pala parehas lang sila! Iniwanan rin nila ako!

I released a big sigh. I feel so unhappy.

I looked at my clock to know what the time is. And....

SHIT! OH NOWS!!! T-----T MALE-LATE NA AKO NETO!

IT'S actually 6:45

Patay!

I rushed to get my dry towel and dali-daling pumasok sa loob para maligo.

Then nagbihis at nag ayos ng konte. Di naman kasi ako tulad ng mga iba kong mahaharot na classmate's ee... halos matabunan na ang mukha ng make-up. Nagmimistulang clown sila. Mga mapalinlang kasi they try to hide their real beauty.

Diba kung magmahal man sila ng isang tao dapat yung mahal sila sa totoong sila. Nakakainis.

Teka?! Bat ko nga ba sila pinoproblema? Kasalanan na nila yun nohh.. tama!

Kumain lang ako ng cereal tapos umalis na ng bahay. Kailangan ko nang magmadali at baka mapagalitan pa ako ng bruha kong teacher! Oo bruha! Kakatakot kaya nung babaeng yun. Parang isang nakakatakot na hayop. Masyadong mabangis. Pati nga mukha nadamay na.

At yun na nga nilabas ko na ang scooter ko. Ayoko na kasi sumakay ng kotse. Mukha na kasi akong natrauma dahil ang totoo...

Andun ako... nung naaksidente sila mama..

*flashback*

"Ano bang problema mo?! Kailangan ka namin ng anak mo! Bakit ba di mo maintindihan?!" Sigaw ni Inay na siyang gumising sakin.