Frozen in time (dutch)

Frozen in Time

Het was niet eerlijk, waarom moest alles haar overkomen? Ze geloofde in god, echt waar. En ze geloofde ook dat god een doel voor haar had, dat ze op deze wereld was gezet met een reden. Maar tot nu toe had ze van die reden nog vrij weinig gemerkt. 2 jaar geleden was ze nog cool, ze was erg populair op haar oude school en had veel vriendinnen, de jongens vochten zo ongeveer om haar. Maar toen werd ineens alles anders. In november 2015 kregen haar ouders een ongeluk, allebei op slag dood, werd haar verteld op het politiebureau. Want wat bleek nou, iemand had haar ouders met opzet van de weg afgereden. Het jaar dat daarop volgde was mentaal en fysiek erg zwaar voor haar. Ze moest noodgedwongen bij haar tante in Amsterdam gaan wonen, en als ze zich ergens uit haar plaats voelde, dan was het wel in de grote stad. Van haar tante, moest ze na een week of 2 alweer naar school, ze was nog helemaal niet klaar om weer naar school te gaan! Toen ze net op haar nieuwe school aankwam, voelde ze zich een buitenstaander. Ze zag er waarschijnlijk uit alsof ze een lijk was, maar het maakte haar allemaal niet meer uit, haar uiterlijk boeide haar niet. Het boeide haar niet meer dat ze een bril moest dragen omdat ze geen zin had om 's ochtends haar lenzen in te doen, het boeide haar niet meer dat er plukken uit haar half dode staartje hingen, het boeide haar niet dat ze kleding moest dragen waarvan niemand wist wat het merk was en alles wat ze nog deed was leren. Ze haalde dan ook vast verschrikkelijk goede cijfers, gemiddeld over alles een 9, en haar 8 voor economie was haar laagste cijfer. Op school werd ze verschrikkelijk gepest, en als ze met haar tante probeerde te praten, dan werd ze ook thuis keihard uitgelachen. "thuis" ze wist niet eens meer hoe het voelde om een echt huis te hebben. Alle ellende van de afgelopen jaren zat opgepropt in haar 1.76m lange en dunne lichaam, dat onder een hoofd zat dat met wat verzorging er nog beter uitzag dan het hoofd van de meeste modellen. Maar ze probeerde het niet eens. Ook vandaag was weer een dag als alle andere, ze haatte haar leven, en zichzelf. Ze volgde al haar lessen, had een 10 voor Engels en moest zich in de pauze weer eens in de toiletten verstoppen om zo de pestkoppen te ontlopen. Het was verschrikkelijk. Terwijl ze daar op het toilet zat om haar bruine boterham met kaas op te eten, hoorde ze voetstappen. Snel trok ze haar benen op om niet gezien te worden, maar blijkbaar was het te laat. "Och Madison, doe gerust geen moeite, die namaakschoenen herken je nog van een kilometer afstand" hoorde ze een arrogante stem zeggen. "laat me met rust" zei Madison zacht. "Hebben jullie dat gehoord meiden?" zei de stem "laat haar met rust". Madison hoorde een stel voetstappen weglopen, had het echt gewerkt? Maar toen voelde ze het over haar hoofd lopen, natuurlijk had het niet gewerkt. Het witte spul kwam met bakken over het wc hokje heen, het was melk. Haar kleding was helemaal doorweekt. En toen brak ze, ze rende het hokje uit langs de meiden heen. Die keihard begonnen te lachen, het waren Kira en Jenna, de hoeren. Ze rende de school uit en nam het kortste pad naar het huis van haar tante. Na een douche zat ze in haar pyama op bed. Dit kon niet langer zo gaan, er moest iets veranderen. En wel direct.