Bir Kırık Gençlik Hikayesi (EySer 💔)

1.Bölüm - Geri Dönüş

Eylül, geri döndükten sonra herşey güzel olur, Serkanla eski günlerine geri döner sanmıştı, ama yanıldı. Serkan ona çok soğuktu, sanki ilk defa tanıştığı biri gibi, ya da hiç sevmediği, tırım tırım kaçtığı biri gibi....

Serkan ise Eylül'ü kafasında tamamen bitirmişti. Son zamanlarda Cemreyle yaşadıklarını düşündü çocuk, gülümsedi, sonra da döndüğünden beri sürekli yanında olmaya, konuşmaya, yakınlık kurmaya çalıştığı Eylüle bakar. Farkeder ki Eylüle aşkı bitmiş, artık Cemreden hoşlanıyor, Eylüle bakışları aşk ile değil...

Cemre, kardeşim dediği Eylül'ün yokluğunda Serkana aşık olur -yeniden- ama duygularına hakim olmak zorundaydı, Eylül onun kardeşiydi, bunu yapamazdı ona, bu ihanetti...

Eylülün son zamanlarda farkettiği tek şey, Serkanla arasındaki soğukluk ve Serkanın Cemreye olana yakınlığı. Sanki Cemreye bakarken hayat buluyordu, onun yanında öyle canlı, öyle heyecanlıydı ki, Eylüle ilk sevgili oldukları günleri hatırlattı, Serkanın o utangaç, aşık hallerini...
Ve parçaları birleştirmeye başladı...

Eylüle geri dönüş partisi yapıldı, herkes oradaydı, Serkan da gelmişti. Eylül Serkanla konuşmak için yanına gider, biraz mahçuptur.

Eylül : gelmezsin diye tahmin etmiştim...

Serkan : ama geldim...

Eylül : sen öyle bana soğuk davranınca gelmeyeceğini düşünmüştüm...

Serkan : sana soğuk değilim ki Eylül, sadece biraz düşünceliyim...

Eylül : Atakan yüzünden mi? Ben Atakana karşı hiçbirşey hissetmiyorum Serkan

Serkan : biliyorum, ama sonuçta ayrıldık biz, yani...

Eylül : yani bu kadar kolay diyosun..

Serkan : öyle değil tabii ki, ama zor zamanlar geçirdik biz Eylül, çok kavgalar ettik...

Eylül : ama aşamayacağımız şeyler değildi dimi? Evet zor şeyler yaşadık, ama konuşursak hallolmaz mıydı?

Serkan : bilmiyorum Eylül, Cemre de bana çok yalvardı, sırf aramızı yapmak için kız o kadar çırpındı ki...

Eylül : Cemre... ona rağmen anlamak istemedin beni demek ki...

Serkan : Eylül, zorlaştırma noolur...

Eylül : tamam, bitti diyorsan bitmiştir....

Serkan : Eylül, yapma noolur. Sen benim için çok değerlisin, ama bana kızgın olma noolur...

(Uzun bir sessizlik olur, hala yan yanalardı, birbirlerine bakmadan otururlar...)

Serkana doğru döner
Eylül : itiraf et Serkan! Beni artık sevmediğini itiraf et. Bana bak ve söyle. Çünkü ben sana her baktığımda ümitlenmekten bıktım. Biliyor musun? İnsan boş yere umutlanınca canı çok acıyor...

(Serkan uzunca bakar Eylüle, birşey diyemez..)

Eylül : Hadi itiraf et! (Bağırarak, herkes onlara dönmüştü)

Serkan : Eylül, tabii ki öyle değil, sen benim için çok değerlisin ama...

Eylül : Ama?!...

Serkan : Ama Cemre...

Eylül : Cemre mi? (beyninden vurulmuşa döner)

Serkan : Benim duygularım değişti Eylül, bilmiyorum, Cemre....

(Eylül ağlıyordu, cevap veremez, sözün bittiği yerdeydi. Cemre yanına gelmek istedi ama Eylül eliyle dur işareti yaptı)

Eylül: Ne zaman? Ne zamandır? Şurda kaç gündür yoktum? Bu kadar mı çabuk unutuldum? (der usulca)

Serkan : Aslında öyle değil. Cemre de itiraf edince...

Cemre : Serkan...

Eylül : Tamam daha fazla konuşma. İstemiyorum, bilmek istemiyorum...

Serkan : Eylül çok üzgünüm, noolur, noolur yapma...
Eylül Serkana çok sert bir tokat atar.

Eylül : Allah kahretsin, sen beni aldattın Serkan, aldattın....Senden nefret ediyorum Serkan Özgün, nefret!! ... (Bağıra bağıra)
(Partidekilere dönerek) Siz devam edin, gelenlere teşekkür ederim...
Ve ağlayarak uzaklaşır...