E Embla Aventure (shqip)

P.6

-Xhoina sinqerishte e ke ti? Keshtu do e shpenzosh jeten ti ne shkallet e pallatit duke pire cigare?-iu drejtua shoqes se saj te re. Te vetmes qe ajo ka pasur gjate gjithe jetes. Nuk i pelqente ta shihte te merzitur. Donte ti jepte dhe saj nje jete si te sajen.

-Por cfare mund te beje une?-iu drejtua ajo teksa fikte cigaren ne pjesen anesore te shkalleve , e merzitur si gjithmone. 

-Do te beshe dicka argetuese?-e pyeti Greta me nje fytyre te lumtur si prej femije. 

-Nese eshte aq argetuese sac thua ti, pooo!-buzeqeshi lehtshem ajo.

Ishte bere e shtepise ne ate lagjen ngjitur. Ishte orari i drekes dhe te gjithe ishin neper shtepija. Ose ishin duke konsumuar vaktin e drekes, ose ishin duke fjetur gjume. Rruga ishte bosh. Por ngjitur trotuarit , ne hyrjen e njerit prej pallateve te vjeter ngjyre gri, dallohej qarte makina e tij. Ajo shkelqente nga pastertia. E teksa e shihte ndihej sikur po bente faj te madh. 

Ne duar mbanin bikurina vezesh edhe mbanin veshur nje te qeshur diallzore. 

-Po sikur te na ndodh ndonje gje? Sikur te acarohet ai? Oboobo ca do bejme pastaj?-pyeste e shqetesuar Xhoina dhe pse kishte shume qef ta bente ate rreng. 

-Ohh, zemer mos u shqeteso.-i shkeli syrin ajo. Filloi te gjuante me veze makinen e tij te shtrenjte. Pa e vrare mendjen per alarmin qe binte. Ndjesia qe po i falte ajo loje e bente te ndihej njeriun me te lumtur ne bote. Si ate ashtu dhe Xhoin. Castet e vogla jane ato qe perbejne kujtime te medha. 

Ansi doli i acaruar nga shtepia. Po bertiste me sa kishte ne koke. Por kur pa fytyren e saj, buza i qeshi. 

-Dreqin, Barbi c'po bene?-e pyeti i acaruar dhe pse kishte harruar ta fshihte ate buzeqeshje. 

-Ckemi Eliiii! Me kishte marre malli per ty ndaj erdha te te beja nje vizite. Epo mire tani qe te pashe po iki. Bye bye Elii. Shihemi ne lojen e radhes.- fliste dhe vraponte ne te njejten kohe

-Do shihemi Barbi.-ngriti zerin ai qe ajo ta degjonte me mire. Por ne mendjen e tij po bluante me mijera rrengje te cilen mund ta prisnin te shkreten Barbi.

Ajo dhe Xhoina u larguan nga ai vend me makinen e saj. Greta mendoi se Xhoina duhet ta besonte. Te behej shoqja e saj e ti tregonte se pse shpirti i saj perjetonte kaq shume vuajtje. 

Shkuan ne nje pjese te qytetit nga ku dukej qarte madheshtia e New Yorkut. Dielli ishte duke perenduar edhe ajo pamje mund te frymezonte cdokend. 

Xhoina shihte pertej horizontit me imagjinaten e saj. Nepermjet atij dielli qe shuhej shihte ato fije shpres qe do e mbanin gjalle. Dukej qe kishte vuajtur shume. Ajo sihte vajze me ngjyre cokollate, e embel me floke te dendur kacurrel, ngjyre kafe. Buzet e saj kishin form perfekte ndersa syte ishin mahnites. 

-Xhoi, pse je gjithmone kaq e merzitur?-e pyeti qetesishte Greta, per te mos thyer ate qetsine qe me pare po mbizoteronte.

-Po, ti pse je kaq e qeshur?-e pyeti ajo e habitur. 

-Une qeshe per te mbuluar dhimbjen. -i tha teksa qeshte ironikisht. Per here te pare u ndje si nje dyfytyrese, si nje aktore e mire atij teatri te quajtur jete. 

-Dikur kam pasur vellain me te dashur. Por nje dite u ngaterrua me nje bande trafikantesh droge, perfundoi ne burg. Ndersa mami eshte kthyer ne nje prostitute. Nese qendroje ne shtepi do me beje si vetja.-foli rrembimthi ajo. E rezervuar ne detaje. Foli aq shpejt, kishte frike se ne mes te rrefimit do pendohej. 

-Mos mendo se dhe ne me ngjyre s'kemi ndjenja.-vazhdoi te fliste ajo. 

-Ohh Xhoina, sinqerisht me vjen shume keq. E di, e di shume mire qe te gjithe lendohen. Ne cfaredolloj menyre. Nuk je as e para as e fundit. Ndaj bashkohu me aventurat e mia , per nje jete me te mire.- i foli e qeshur ajo dhe i shkeli syrin. 

-Faleminderit Gret, e vlersoje shume shoqerine tende.

Gjumi e kishte zene te qete, pas asaj dite te lodhshme. Pas mesnate do te dilte serishe per ndonje gare. Te gjente naj grup organizuesish. Ajo s'mund te jetonte nje jete pa gara.

Ora kishte shkuar 00:30 dhe teksa tentonte te hynte ne makine, syte i zune nje zhgarravine mbi makinen e saj. S'mund t'iu besonte syve. 

-Ansiiiiiii-bertiti me sa fuqi kishte ne koke. Ne makine kishte shkruajtur me ngjyre roze Barbi. Ai e beri ate armike te makines se saj. Pa e menduar dy here, hyri brenda ne shtepi , mori kutin me sprajt dhe u drejtua per te hyrja e Xhoit. 

I trokiste deres me sa fuqi kishte.

-Dreqin, Greta cbene ne kete ore?-e pyeti e pergjumur.

E terhoqi ashtu sic ishte me rroba gjumi per jashte. Hypen ne makine. Ajo me shpejtesi te madhe nuk degjonte pyetjet acaruese te Xhoit. Po i ikte truri. I dallohej qarte acarimi , nga menyra se si shfrynte. Kesaj here e kishte mbushur kupern. E kishte cuar lojen shume larg. Ndaj dhe ajo do e conte dhe me larg se ai. 

-Moj Greta degjon apo s'degjon ti? C'eshte gjithe ky acarim?-e pyeste me ze te ulet ajo , qe te mos shqetesonte njerezit. 

Greta nuk foli por thjesht drejtoi elektrikun e dores, per tu dukur me qarte ato fjale qe i kishin gritur nervat. Xhoi e kuptoi shume qarte, ndaj s'vazhdoi te fliste. 

-Mbaje kete elektrik drejt murit. Sepse dhe une kam nje suprize per te. Mori prajtin e tundte gjithe nerva dhe i gjithe mundim po i hiqte kapakun. 

Pa menduar per pasojat, vazhdoi te shkruante qarte e bukur per syte e lexuesit, cmendurin e rradhes. E dinte qe kishte kaluar limitet. Por ajo s'i njihte ato. 

"Eli eshte cupulina me seksi ne New York!"

Mengjesi kishte mberritur , ora mund te kishte shkuar nente. Tashme ato fjale ishin lexuar nga cdo kalimtar. Ishin lexuar nga ata qe shkonin en pune, shkolle, kolegj , marketin afer shtepis, furren e bukes, kafenen e hapur heret si cdo mengjes. Te gjithe ishin ngerdheshur. Sepse tashme e njihnin dhe Elin. 

Ansi ende s'dinte asgje. Por dihet do i ikte truri.

-----------------------------------------------

Nje falenderim shkon per te gjithe lexuesit e historise, komentuesit dhe votuesit. Shume shume faleminderit , me keni frymezur. Shpresoj qe historia t'iu pelqej dhe ne vazhdim.

Ansin dhe Greten shume aventura i presin!