Kolejny raz od od czterech lat budzę się zlana potem. Dlaczego ten sen ciągle mnie prześladuje? Dlaczego jest tak realistyczny? Dlaczego nie potrafię zapomnieć? Znowu zadaję sobie te pytania mimo, że znam na nie odpowiedź. Czuje strach. W pokoju jest ciemno i duszno. Muszę otworzyć okno i napić się wody. Wstając z łóżka spoglądam na zegarek. Jest 2:50, jak zwykle. Ubrana jedynie w cienki szlafrok cichutko idę do kuchni. Nie chce obudzić rodziny. Nie chce, żeby wiedzieli, że znowu nie śpię.Nie zapalam światła, w ciemności czuje się pewniej. Siadam przy stole i kolejny raz wracam myślami do dni, o których myśleć mi nie wolno...
CZYTASZ
Aby zapomnieć
RomanceKriss nękają koszmary. Wraca więc wspomnieniami do najgorszego okresu swojego życia. Do czasów gdy była naiwną nastolatką szukającą romantycznej miłości. Jednak los nie był dla niej łaskawy... Historia prawdziwa.
