İçimdeki Sen

İsimsiz

Kapı açıldı..

Yatakta oturmuş kapıya bakmamaya çalışıyordum . Kapıdaki kişi hiç konuşmadan içeriye girdi ve kapıyı kapattı . Yüzüne bakmak bile istemiyordum .

-Ben geldim .

dedi. Sessizliğimi korudum . Cevap vermedim .

-Neden yüzüme bakmıyorsun ? Yanlış mı geldim ?

Yine sessizlik .

Bu sefer onu görmem için o benim önüme geldi. Ama ben bakmamaya kararlıydım . O hangi yöne giderse başımı tersine çeviriyordum . En sonunda eliyle çenemi yukarı kaldırdı . İstemeden de olsa bakmak zorunda kaldım . Karşımda benimle aynı yaşlarda gözüken sarı saçlı siyah gözlü bir genç vardı . Gözleri tam koyu değildi.. O da benim gözlerimin içine bakarak

-Neden ağlıyorsun sen ?

-Nedeni belli değil mi ?

diyerek sükûnetimi bozdum .

-Ben sana para ödedim . Böyle yaparak bütün zamanı geçirecek misin ? Hem bugün benim doğum günüm . Bunu berbat etmeye hakkın yok .

-Neden doğum gününü böyle bir yerde geçirmek istiyorsun ?

-Eğlence için . Kadınlarla birlikte olmayı seviyorum .  Hem neden sana hesap veriyorum ki ben . Soyunacak mısın soyayım mı ?

-İğrençsin .

-Kızım burada bulunma amacın ne ?Bu işi yapmayacaksan neden bu odadasın neden bu çatı altındasın ve neden bu kıyafetler içerisindesin ?

-Ben burada zorla tutuluyorum . Kaçırıldım ..

-Ne!?

-Gerçekten doğru söylüyorum . Annemin borcu vardı bu adamlara . Ödeyemedi. Sonuç olarak buradayım .

-İnanmıyorum şaka gibi. Neden polise haber vermedin ?

-Veremedim ..

-Benden ne yapmamı bekliyorsun .? Durum ne olursa olsun sonuçta buradasın ve bende sana para ödedim lütfen işi zorlaştırma .

-Nasıl bu kadar iğrenç olabiliyorsun ?

-Buraya geliş amacım oydu hadi güzelim zorlaştırma .

dedi ve cevabımı beklemeden üstüme doğru yürüdü. Beni kolumdan tutup yataktan kaldırdı ve elleriyle belimi kavrayıp kendine çekti. Dudaklarını omuzuma götürürken ona karşı koymaya çalıştım ama başaramıyordum . Her kıpırdanışım da beni kendine daha çok bastırıyordu . Sonra eli bacağıma gitti elleriyle elbisenin eteğini kaldırdı . Ben halen hüngür hüngür ağlıyordum . Dışarıdan sesler duyulmuş olacaklar ki kapı çalındı .

-kimsin

dedi yanımda ki çocuk .

-Benim Arif . Bir sorun mu var .

Sesi sahibinim diyen adamın sesiydi. Demek ki adı arifmiş. Çocuk bana bakarak söylememi ister misin der gibi bakış attı . Gözlerimle gözlerine baktım sadece . Baktığım anda gözlerimden yaşlar daha hızlı akıyordu . Çocuk derin nefes aldı ve

-Yok . Her şey yolunda

dedi. Sonra bana bakarak

-Bana bir teşekkür borçlusun . Seni bir sopa dayaktan kurtardım .