Ο καπνός με πνίγει.
Πώς νιώθεις που είσαι καλύτερα από εμένα;
Ολοι έχουν φύγει.
Και δεν περιμένω κανέναν.
Οι χτύποι του ρολογιού ακούγονται εκκωφαντικοί μες στη σιωπή.
Πώς νιώθεις που δεν υπάρχει κανείς;
Ενας ήχος από τα ηχεία σπάει μια σιγανή μελωδία.
Δεν είναι κανείς εκεί.
Ο ήχος της φωνής μου μού προκαλεί αηδία.
Πώς είναι να αγαπά τον εαυτό του κανείς;
Σκοτεινιάζει.
Γιατί δεν ακούγεται ήχος κανένας;
Ξημερώνει.
Τις Κυριακές πάντα στον κόσμο υπάρχει άνθρωπος ένας.
Ξημερώνει Δευτέρα.
YOU ARE READING
Distance
PoetryΠοιήματα και κείμενα μη συγκεκριμένα, γραμμένα αποκλειστικά και μόνο νύχτα. Ακατάσχετα, παραληρηματικά, ανόητα, υστερικά λόγια που κρύβονται από το φως του ήλιου και φωτίζονται μονάχα από τα αστέρια και από το φως μερικών κεριών.
