Vergeet Mij Niet #Netties2017

1.

Gandhi zei ooit dat alles wat je in je leven doet voor niks is. Maar je moet het wél doen, want niemand anders doet het voor je.

Je moet leven, leven vanuit je hart. Maar wat als je hart in stukken ligt en niet meer gemaakt kan worden. Niet aan stukken door liefde, nee; liefde is onzin. Daar moet je nooit aan beginnen.

Jij was negentien.

Justin Bieber was toen wereldberoemd, Birdy ook. Rembrandt had zijn eerste kunstwerk al gemaakt en Mozart zat ook al achter zijn piano. Ik zit dan nog op school, volgende week word ik negentien. En wat deed jij? Jij was al dood.

De geluiden en lichten komen hard mijn hersens binnen en Aiden staat naast mij met een meisje te flirten. Ze is mooi maar ik zou haar niet nemen.

Zoals ik al zei; liefde is onzin, daar doe ik niet aan. Ik geef alleen een liefdevol gevoel weg. Voor een nachtje. Dat is het, meer niet. Liefde is niet meer dan een woord.

Naast mij staat integendeel wel iemand die ik zou kiezen. "Hallo schoonheid." zeg ik met een glimlach. Ze kijkt mij fronsend aan en knikt, "hier."

Ik druk een shotje Bombay in haar handen en ze bedankt me. We gaan zo nog een paar keer door tot we buiten zoenend tegen de muur staan.

Aiden en ik hebben nu allebei iemand dus dat is goed. Ik hoor geschreeuw en zie aan de overkant van de straat een meisje die zich probeert los te rukken uit de armen van een man.

"Hé!" Schreeuw ik en ren naar het meisje toe. De man geeft mij een paar rake klappen. Mijn gezicht krijgt een onaangename ontmoeting met het asfalt. Een ijzeren smaak van bloed verspreid zich in mijn mond.

Ik krabbel weer omhoog en pak de man bij zijn kraag. Aiden helpt mij en samen slaan we de man helemaal in elkaar.

Zwaailichten kleuren het steegje blauw en ik zucht.

Niet alweer.

"U hebt het recht om te zwijgen, alles wat u zegt kan tegen u gebruikt worden. "Maar, iemand werd aangevallen door hem! Dat kan ik toch niet zomaar laten gebeuren?" Zeg ik tegenstribbelend. "Het is niet eerlijk!" Schreeuw ik, ik trek mijn armen los en gooi ze in de lucht uit onmacht.

Twee armen slaan zich om mij heen en mijn hoofd knalt op de motorkap van de politie auto. "Meekomen, nu." De man heeft een streng gezicht, zijn ogen zijn helder en blauw. Maar dat neemt niet zijn boze blik weg.

"Nee, jij weet niet wat je wil met je leven! Ik wel, ik wil een vrouw, kinderen. Een carrière een mooie auto! Neem mij niet altijd mee in jou problemen!" Aiden is boos. Ik heb altijd alles aangericht. Alles wat hij verkeerd doet heb ik gedaan. Soms klopt het ook wel. Ik grinnik en knik, "Aiden, je weet zelf wat er gebeurde" zeg ik. "Ja! En ik moest helpen!" Hij is gestrest. Waarschijnlijk heeft hij nog nooit in de cel gezeten.

"Tompkins"

Ik frons, zucht en sta op van de koude betonnen grond. Papa.

De celdeur gaat open en Aiden en ik mogen eruit. "Dank u wel meneer, echt heel erg bedankt! Het was niet onze fout" mijn vader knikt en kijk mij geërgerd aan.

Ik loop hem straal voorbij; "ik heb je niet gebeld" snauw ik hem toe terwijl ik mijn spullen pak van de balie.

"Weet ik."

"Schrijf maar een rekening van de advocaten" mijn stem is rauw, ik ben pisnijdig op papa. Misschien wou ik helemaal niet vrijgekocht worden. Misschien wou ik wel een jaar wegrotten in deze cel of een taakstraf.

"Hoe duur waren ze?"

"300 euro per uur, ik ben drie uur bezig geweest"

Zucht, tuurlijk. Een schuld bij papa van €900. Alsof ik dat kan betalen met mijn baantje, die ik niet eens heb.

Als ik thuis kom is het is al zaterdagochtend.

Ik pak mijn jas en fiets en fiets snel naar Florés. Mijn boekje en pen leg ik alvast op de tafel en bestel het gewoonlijke. Al een jaar lang.

Jij had altijd twee donuts en ik altijd een broodje gerookte kip met sla.

Wat als iemand anders wel de dingen die ik zou doen in mijn leven zou doen. Misschien heeft Gandhi wel ongelijk. Misschien zou ik gewoon stoppen, net zoals jij deed. Dan heb ik niet de herinneringen maar de dingen gebeuren toch wel.

"Bedankt" zeg ik als de vrouw mij mijn ontbijt op de tafel zet.

Een hand kan niet geschud worden met gebalde vuisten. Maar misschien ben ik nog boos op jou. En misschien blijf ik dat altijd wel. En ik snap het nog steeds niet, waarom heb je het gedaan?

[A/N] Zo, het eerste hoofdstuk! Wat vinden jullie ervan? De schuingedrukte stukjes worden geschreven in een boekje door Sam. Aan wie schrijft hij dat? En waarom is Sam zo boos tegen zijn vader?

Yeszz, zoals heeel misschien sommige mensen weten heb ik bij een van mijn andere boeken een soort soundtrack gemaakt. Bij dit boek ga ik dat weer doen!
Dus bij dit hoofdstuk 'I wanna get better' van the Bleachers.

Xx