benim kafesim kaburgalarımdır
attığım her adımda
ciğerlerime batar
sonsuzluğa uzanan iki paralelden birisi olmaktır bana yakışan
birbiriyle asla kesişmeyen
burada çürüyüp gideceğim, bu kuzgun yuvasında
yüzgeçlerim benden kesilip alındı
ama yüzmeye devam ediyorum
sırtüstü,
güneş gözlerimin içine doğru doğuyor
bazı zamanlar yalnızca kendim olmaktan yoruluyorum
sonra doğruluyorum yerimde
ellerimse bir kalem arayışı içinde her düşüşümde olduğu gibi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sibernetik
Poetryburadan kurtulmanın bir yolunu düşünen herkese, bu kitap sizin için.