Πράσινο (Ολοκληρωμένο)

{Θα σε αναστήσω}

Νομίζω ότι πάντα ετσι ήμασταν.

Πάντα μέσα στο κίνδυνο,πάντα να μην μας καίγεται καρφί,κατανεμημένοι στην κάστα των "κακών" ανθρώπων με όλους τους μπάτσους της περιοχής να μας κυνηγάνε.

Εγώ τοποθετούσα το κόκκινο κραγιόν στα χείλη μου και εσύ φορούσες το μαύρο σου δερμάτινο.

Και ο Θεός μου είπαν οτι αγαπάει τον κλέφτη.

Μα δεν το έκανε.

Νομίζω οτι ήμασταν αρκετά μαστουρωμένοι με εγωισμό τελικά.Ολα ήταν σκοτεινά και απαίσια γύρω μας,μα ποτε δεν καταλάβαμε οτι μπροστά μας υπήρχε το φως.

Εγώ και εσύ ήμασταν φως,μικρές εκρήξεις ανάμεσα στο δυστυχισμένο γκρι της πόλης.

Αρκετά δειλοί για να πούμε το σ'αγαπώ,αγάπη μου.

Ποτέ δεν το είπαμε και πάντα πιστεύαμε οτι θα μπορούσε να ζήσει ο ένας χωρίς τον άλλον γιατί ήμασταν από την πάστα ανθρώπων που μπορούσαν να επιβιώσουν.

Μα σαν ήρθε η ύστατη στιγμή της αποχώρησης.Οταν η σφαίρα βρήκε την καρδιά σου.

Είχαμε κλεψει ναρκωτικά.

Μα η σφαίρα.

Έχεις παρατηρήσεις πόσα "μα" έχει αυτο το κείμενο;

Όλο παράπονα και ανατροπές.

Εδώ σε ανασταίνω,φως μου,ανάμεσα σε λέξεις και σε συλλαβισμους.Σε λεξεις ακαταλαβίστικες,με εκθέτη το 8.

Σε μια ταράτσα της Θεσσαλονίκης.Εκει θα σε περιμένω.

Θα μου δώσεις το χέρι σου,θα γυρίσεις τα κλεμμένα στους κατόχους τους,θα παραδόσεις τα ναρκωτικά στην αστυνομία,και θα με κλείσεις στο κρατητήριο για υπερβολικό αλκοόλ.

Σε ανασταίνω και με ανασταίνεις.

Μόνο που χαράζει πάλι,και οι ηλιαχτίδες σε πέρνουν μακριά μου.

Είδες γιατί μισω το φως,φως μου;

Μα,θα ανάψω μια φωτιά στο δάσος του σκοταδιού.Και έτσι το πνεύμα σου θα καίει πάντα μέσα μου.

Γεια σας.

Δεύτερο κείμενο για σήμερα.

Όλα Καλά;

Εμπνεύστηκα το κείμενο  απο το τραγούδι:

Με αγάπη,
Φρου.