Indestructible (Dutch)

Hoofdstuk 2

De les was eindelijk over. Ik liep rustig aan naar m'n kluis, het was nu toch pauze. Ik legde m'n jas en boeken in m'n kluis en pakte de boeken voor het volgende uur. Ik wilde richting de kantine lopen tot ik hard tegen de kluisjes werd geduwt. ''Dus....wie hebben we hier.'' ''Laat hem met rust Jack hij is het niet waard.''zei een van z'n vrienden. Ik probeerde weg te lopen naar de kantine maar werd opnieuw tegen de kluisjes geduwt. ''Dus je denkt hier mee weg te komen.'' Zei Jack. ''Ik heb niks gedaan wat wil je van me.'' zei ik rustig. Jack draaide zich om en vroeg aan z'n vrienden: ''nou jongens wat zullen we met hem doen?'' Jack draaide zich terug om en nog voor ik iets kon doen kreeg ik een stomp in m'n gezicht, ik zag even niks meer maar het zicht kwam al weer terug en ik hoopte dat hij nu zou ophouden en weg liep maar helaas was dat niet zo. Voor ik het wist had ik al een stoot in mn buik. Het werd langzaam zwart voor m'n ogen, ik begon steeds minder te horen en voelde me zwakker worden.

''Mike....hoor je me?....Mike?'' ''doe maar rustig aan. Je hebt een paar flinke klappen gehad. weet je wat er gebeurd is?....Kan je praten?'' Wie praat er tegen me en waarom kan ik m'n ogen niet open doen? Ik wil wel andwoorden maar het lukt me niet waarom? Ik voelde een hand tegen m'n hoofd, de hand was koud. ''Je hebt koorts Mike, blijf maar rustig liggen.'' Nog steeds niet wetende wie er tegen me praat, wat er gebeurt was en waar ik nu was luisterde ik maar gewoon naar de rustige vrouwen stem die me aansprak.

Langzaam werd ik wakker. Wat is er gebeurt? Waar ben ik? Ik deed rustig m'n ogen open, maar werd gelijk verblind door het felle licht in het plafont. Ik probeerde m'n hand te bewegen, het ging moeilijk maar het lukte wel. Opnieuw opende ik m'n ogen dit keer met m'n hand er voor. Alles om me heen was wit. Waar ben ik toch? Ik keek of er iemand was. Er is niemand. Rustig probeerde ik recht op te zitten. Met een harde klap ging de deur open. Ik schrok en zakte gelijk door mn armen. Door het licht kon ik niet gelijk zien wie er in de deuropening stond, wel kon ik zien dat die persoon naar me keek.