Selam canlar; hikayemize yeni katılan dostlar hoşgeldiniz. Yorumları ile yanımda olan, fikirlerini paylaşan dostların hepsine minnettarım.
Birde afişler için kardeşim saltundag a tesekkürler. Düzenlemeler ve bir çok şey için canımın içi Ilknurrr86 iyi ki varsın... 💗
Şahane bir ekip dayanışması var💗
HATİRAN YETER 38
Utku ve Özlem Kıbrıs’a gitmişti...
Restoranda Ateş’in ailesi ile baş başa yemek yemek zorunda kalan İlknur, artık bu aileye alıştığını fark etti. Güneş Hanımın asil dik burnuna rağmen, şefkatli tebessümüne dahi alışmıştı. Ateş’ten fazla Güneş Hanımla vakit geçirmişti son günlerde. İçten içe de Ateş’in henüz elini dahi tutmaması, ağzından aşka dair tek bir itiraf duymaması, kendini bu ailenin küçük kızı gibi hissetmesini sağlıyordu.
Yemeğin ardından İlknur’un evde yalnız kalacağını anlayan Güneş, onu misafir etmek istemiş, Ateş’in çevik bir şekilde müdahalesi ile bu davet bertaraf edilmişti. Ateş’in bu tarz yakınlıkları, derin ve anlamlı bakışları da olmasa İlknur, küçük kız kardeş fobisine iyice kapılacaktı. Bu akşam ki yemekte olduğu gibi; İlknur’un isim veremediği, acemi olduğu bakışları, sürekli üzerinde hissediyordu. İlknur’a göre çok sıradan olan yaz gecelerine uygun ince hafif uçuş uçuş giysiler, nedense Ateş’in dakikalarca incelemesine maruz kalıyordu. Böyle anlarda İlknur, kendini daha kadınsı hissediyor, iddialı giyinseydim keşke diyordu...
Şimdi arabanın direksiyonunda ki elleri ile İtalyanca bir şarkıya tempo tutan Ateş, yine o derin manalar ile İlknur’a bakıyordu.
“Evde yalnız kalabileceğine emin misin?”
“Elbette. Küçük bir kız çocuğuymuşum gibi konuşuyorsun,” dedi İlknur alıngan bir sesle.
Ateş, İlknur’un cümlesi bitmeden keskin bakışlarını önce gözlerine sonra ağır ağır omuzlarından aşağıya doğru süzerek indirdi.
“Böyle hissettirmem çok garip, çünkü aklımın ucundan dahi geçmiyor bu tespitin. Ben seni misafir edebilirim,” dedi Ateş, İlknur’un yanlış anlamasından çekinerek.
“Sen,” dedi İlknur hayretle. “Evde kendinden başka bir ayak sesine dahi tahammül edemediğini söylemiştin.” Ateş, cevap vermek yerine aracı geniş bir kapının önünde durdurdu ve hafifçe kornaya bastı. O an İlknur, arabanın ön camından görülen manzaraya hayretle baktı. Yanında ki adamı incelemekten yola hiç dikkat etmemişti. Ateş, evinin bahçesine arabasını park edip yanında ki güzelliğe baktı.
“Dediklerimi hatırlıyorum ve cümlelerimden sonra zihnime dolan görüntülerimi de hatırlıyorum...”
Kapısını açarak acele ile indi. İlknur’un kapısını açarak elini uzattı. Narin elini avuçlarına teslim eden kızın elini sımsıkı tutarak, iki basamak çıkarak evin kapısına getirdi. Şaşkınlığı üzerinden atamamıştı İlknur. Cebinde ki anahtar ile kapıyı açarken dahi ellerini ayırmamıştı Ateş, sanki İlknur’un iç seslerini duymuş gibiydi. Girişin yanında ki kumanda ile ev birden göz kamaştıracak kadar aydınlık oldu. İlknur, ferah ışıl ışıl geniş antreye baktı.
Evi inceleyici bakışları, yanında diz çöken adamın teması ile kesildi. O andan sonra gözü Ateş’ten başkasını görmedi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
