Hayatımda herzaman sessiz biri olarak kaldım ta ki o güne kadar onu gördüm ve olduğum yerde tutulup kaldım sanki kalbimde büydükçe büyüyen bir şey vardı ta ki çok büyüyene kadar en sonunda onun ne olduğunu anladım o bir "AŞK" tı artık vücudumun heryerini kaplamıştı artık yükseklerde uçan kuş oldum onu gözlemledim artık hayatımda tek parlayan bir şey vardı ki oda sevdalandığım kişiydi artık evde onun için şiirler yazmaya başladım yazdıkça yazdım ta o güne kadar karşıma bir kişi çıktı onu sevdalandığım kişiye yar etmemeliydim ve etmeyecektimde ve etmedim ona diyemedim "sana sevdalandım seni seviyorum"dışım değil içim çok ama çok ağlıyordu her gördüğümde hüsranlara pişmanlıklara giriyordum artık böyle yaşamaya mağkummuydum...
