Bir Masal Gibi...

Dondurucu soğukta bir an önce evime varabilmek için hızla yürürken,ayağımın ucunda bir cüzdan gördüm... Hemen aldım.Sahibini gösteren bir kimlik vardır diye acele acele açtım.. İçinde 10 TL ve sararıp kat yerleri yıpranmış eski bir zarftan başka bişey yoktu ...

   Sol üst köşede yalnızca gönderenin adresi,alıcı adresi yerinde bir posta kutusu numarası vardı.Bir ipucu bulabilmek belki birazda merakımı giderebilmek için zarfı açtım ve içindeki mektubu okumaya başladım .

Mektup,sol yanı çicek resmiyle süslenmiş bir kağıda,özenli bir el yazısıyla yazılmıştı ve ''Sevgili  Yaman," diye başlıyordu .. Ve "annesi yasakladığı için onu bir daha göremeyeceğini" anlatarak devam ediyor.."Ama sakın unutma !, seni daima seveceğim" diye bitiyor.. İmza.. Mira!..

   Elimde yalnızca ,mektubu yazan kişiyle,mektubun yazıldığığı kişinin birinci adları vardı.Eve gider gitmez hemen telefon idaresini aradım ama sonradan keske 118 80'i arasaydım dedim. :D Görevli kişi, kendisine bildirdiğim adreste yaşayanların telefon numarasını vermesinin yasalara aykırı olduğunu söyledi. Fakat ısrarım karşısında:"Belki,size yardımcı olabilirim" dedi.  "Bu adreste bulunan numarayıa telefon ederim ve onlar Kabul ederlerse,sizi görüştürebilirim lütfen bekleyin.." dedi . İki üç dakika sonra görevlinin sesi geldi .. "Bağlıyorum efendim." Telefonda,karşıdaki hanıma "Mira diye birini tanıyıp,tanımadığını" sordum. 

   "Bu evi 30 yıl evvel,Mira  diye kızları olan bir ailede naldık" dedi. "Peki yeni adreslerini biliyor musunuz? "Mira annesini huzur evine yatıracaktı.Oradan takip ederseniz,belki adres bulursunuz.."deyip bana huzurevinin adını verdi.. Hemen aradım..Yaşlı anne yıllar önce ölmüş.. Ama kızına ait eski bir telefon numarası var.Belki ordan bilirlermiş.."Bunların hepsi aptalca aslında"dedim kendi kendime..İçinde sadece 10 Tl ve 60 yıl önce yazılmış bir mektup bulunan cüzdanın sahibini aramak için bunca zahmete ne gerek var ki.. Aradım numarayı..

   Bir kadın"Şimdi Hannah'nın kendisi bir huzurevinde" dedi ve numarayı verdi.Hemen orayı çevirdim..Ses; "Evet,Mira burda yaşıyor"dedi..Saat ona geliyordu ama hemen yola çıktım , Mira'yı görmek için..Devasa bir binanın üçüncü katında şirin bir oda.. Gümüş saçlı,sıcak tebessümlü bir yaşlı kadın.. Gözlerinin içi ışıl ışıl ama.. Anlattım onları.. Cüzdanı ve mektuba bakarken ve. "Genç adam" dedi, "Bu mektup,Yaman ile son kontağımdı..Onu öyle seviyorum ki.. Sean Cornnery gibi yakışıklıydı..Hani şu meşhur aktör.. Ama ben 16 yaşındaydım..çok küçüğüm diye annem kesinlikle izin vermedi.."Derin bir nefes daha.."Michael Goldstein harika bir insandı. Eer bulabilirseniz ona söyleyin lütfen.. Onu hep düşündüm.. Hep.. "Bir ufak sessizlik.. Bir derin nefes daha.."Ve onu hep sevdim.." İki damla yaş damladı elindeki mektuba,ıslanan gözlerden.. "Ve hiç evlenmedim.. Yaman gibi birisini bulamadım ki.." Mira'ya teşekkür edip odadan çıktım.

   Binadan çıkarken danışmada beni karşılayan kız "Mira Hanım yardımcı olabildimi size ?" dedi.. "Hiç değilse bunun sahibinin soyadını öğrendim" dedim.. Cüzdanı elinde sallayarak .. O sırada yanımda dikilip duran hademe bağıırdı .."Hey baksana.. Bu Bay Yaman'ıncüzdanı.. Üzeribndeki bu kırmızı şeritten onu nerde görsem tanırım..Cüzdanını hep kaybederdi zatenn.. Üç kere ben buldum,koridorlarda fln...

   "Yaman 8. katta yaşıyordu.. Ok gibi fırladım tekrar asansöre. Yaman yatmamıştı. Okuma odasında kitap okuyordu . Hemşire  beni ve elimdeki cüzdanı gösterdi. Yaman elini arka cebine attı,hızla..Sonra sevinçle "Evet by benim cüzdanım "dedi. "Öğleden sonraki yürüyüş sırasında kaybetmiş olmalıyim . Size teşekkür borçluyum.  "Hiç bir şey borçlu değilsiniz"dedim. "Ama özür dilerim. İpucu bulmak için açtım ve içindeki mektubu okudum." "Mektubu mu okudun ? " Sadece okumakla kalmadım . Mirayı'da buldum.." "Buldun mu ? Nerde? İyi mi? Hala eskisi gibi güzel mi.Söyle ,lütfen söyle.." "Çok iyi .. Hem de harika"dedim,yavaşça .."Bana onun telefon numarasını ver. Yarın onu hemen arayacağım." Elime sımsıkı sarıldı.. "O benim tek aşkımdı..Onu öyle sevdim ki,asla evlenmedim..Çünki bu mektup geldiğinde hayatım,anlamsal olarak bitmişti."Bay Goldstein "dedim.."Gelin benimle.."

   Asansörle 3. kata indik.. Odanın kapısı açıktı. Mira sırtı kapıya dönük televizyon izliyordu.. Hemşire ona yaklaştı,omzuna dokundu.. "Mira" dedi.. "Bu bay'ı tanıyor musun?"

Gözlüklerini ayarladı bir an baktı,tek kelime etmeden.. "Yaman" dedi,Yaman,kapıda,kısık sesle.. "Mira..Ben Yaman..Beni tanıdın mı?.." "Yaman diye yutkundu Mira. "İnanmıyorum!" Bu sensin. Benim Yaman'ım . "Yaman Mira'ya doğru yürüdü yavaşça.Sarıldılar. Hemşire yanıma geldiğinde onun gözlericyaşlıydı.. "Gördünmü, bak?" dedim. "Yaşamda,yaşaması gereken  herşey ,

 er ya da geç,bir gün kesinlikle yaşanacaktır."

****

Üç hafta sonra beni huzurevinden aradılar.

Pazar günü bir nikah vardı.. Gelebilir miydim?

   Harika bir nikah töreniydi. Mira ve Yaman beni nikah şahidi yaptılar üstelik. Mira açık bej elbisesi içinde hala çok güzeldi.. Yaman'da larcivert takımı içinde hala çok yakışıklı..

Bir nikah tanığı olarak söylüyorum bu gözlemlerimi...

   Aşklarını onsekiz yaşın heyecanı ve duygusuyla yaşayan 76 yaşındaki gelin ile 79 yaşındakidamadın nikahında keşke siz de bulunsaydınız... Altmış yıl önce bittiği sanılan bir aşk öyküsünün ,altmış yıl sonra,kaldığı yerden nasıl filizlendiğine siz de tanık olacaktınız.

                                         The        End

Eminim Beğenmişsinizdir Şimdilik görüşmek üzere... :)