Ik sta voor haar. Woedde stroomt door mijn bloed. 'HOE KON JE ME DIT AAN DOEN?' Het enige dat van haar afkomt is een lachje. Ik storm op der af en ik tackel haar op de grond. Even beweegt ze niet, maar al snel draait ze haar hoofd om. En is dat lachje veranderd in woedde. Ze dijnst achteruit. 'We weten het allemaal je bent GESTOORD!' De woorden rolde over haar tong alsof ze dit jaren lang heeft geoefend. Ik kijk vluchtig om me heen. In een keer voel ik een klap op mijn achter hoofd. Zo snel mogelijk pas ik mijn mes uit mijn jaszak en steek vluchtig om me heen. Even hoor ik niks. Ik probeer te kijken maar mijn concentratie gaat naar de bonzende plek op mijn hoofd. Ik wrijf er over. Terwijl ik probeer te focussen op mijn zicht. Ik zie niet veel maar ik zie dat ze ligt. En niet beweegt. Ik moet hier weg. Ik probeer op te staan en ik loop een beetje wankel door dat ik alles dubbel zie. Ik negeer het en ren verder. Weg van dit. Ik kijk vluchtig over me heen en verlaat dan het verlaten industrie terrein.
