Kördüğüm Misali (DÜZENLENİYOR)

Bölüm31(şimdi gitmek zamanı)

Elbisemin içine gizlediğim boynumdaki zincire ardından zincirin ucundaki alyansa gitti elim. Bu yüzüğe dokununca heran çıkıp gelecekmişsin gibi hissediyorum Ali. Hiç gitmemişsin gibi hissediyorum.

Havaya baktım. Belki sende şimdi orda göğe bakıyorsundur. Kudüs'ün bulutlarını seyrediyorsundur Ali, subhanallah. Kudüstesin Ali, Kudüste yara sarıyorsun ve ben burda sıkışıp kaldım. Neden seninle gelemedim? Neden beraber yara saramadık? Yüreğimin yarasısın Ali, yüreğimden eksik olma.

"Meryem nerdesin ama ya!"

"Hava almaya çıkmıştım biraz."

"Benimle hiç ilgilenmiyorsun."

Bir şey demeden sarıldım. Ali gitti Fatma. Kardeşin, ölüyor.

"Seni seviyorum."

"Ne şimdi bu duygusallık, gözlerin dolmuş."

"Evleniyosun ya, ne bileyim duygulandım işte."

"Duygulanmanı seveyim."

"Gelini gelini maşallah enişteye gelini aman aman gelini aman aman.."

"Manyak."

"Üşüdüm hadi içeri geçelim."

"Geçelim, zaten insanlar yavaş yavaş dağılmaya başladı."

"Kaç para topladın doğru söyle." dedim.

"Napacan haraç mı kesecen?"

"Ben öyle bi insan mıyım?"

"Hiç değilsin, hiç."

"Üzdün."

İçeri geçtik. İçerdeki havanın sıcaklığında boğuldum. Artık usanmıştım, bir şekilde eve gitmenin umuduyla dolaşıyordum etrafta. Eve gidip doyasıya ağlamayı bekliyordum, yapabilecek başka bir şeyim yoktu çünkü.

Neredeyse herkes gittikten sonra Yusuf ve aile büyükleri üst kata geldiler. Pek insan kalmamıştı zaten. Bunca saat burda neler olmuştu haberim bile yoktu.

"Geçin de resminizi çekeyim" dedim. Boş boş durmaktan iyiydi. Kafamı bir şekilde dağıtmalıydım.

Çektim resimlerini, çok güzel çektim. Çok güzellerdi çünkü. Aile büyükleriyle falanda resimlerini çektim, öncesinden zaten çekilmişti ama olsundu. Çok resim göz çıkarmazdı.

"Bir de beraber çekilelim hadii!"

Çekildik. Kocaman sırıttım resimde, yapmacık mı durdu bilemem ama ileride bu resme bakınca kendimi somurtuk görmek istemem. Ali bak sen yokken ben böyleydim deyip bu resmi göstermek istemem.

"Ben artık gitsem iyi olacak, hava karardı iyice."

"Ya biraz daha kal."

"Tabi sizin kocalarınız var ama şunu da hatırlatmak isterim ben eve tek gidiyorum ve hava karardı."

"Biz bırakırız?"

"Yok cağnım gideyim ben."

Hepsine sarılıp vedalaştım tek tek.

Üzülüyorum Ali, kendime üzülüyorum. Senin için üzülmüyorum, mutluyum aksine. Allah öyle güzel bir şey nasib etti ki sana herkese nasib olmaz bu. Ve benim kalbime seni koyan Allah'a ne kadar şükretsem az.

Eve girdim. Annemler düğünden erkenden çıkmışlardı zaten. Abimler evdeydi.

"Hoşgeldiniz" deyip odama çıktım. Konuşacak mecalim yoktu. Bugün yeterince direnmiştim.