Απέναντι. (sequel Πυξίδα)

Κεφάλαιο 21

Σ' αγαπάω ακόμη, κι ας μην το δείχνω.

Βαγγέλης. "

Τελειώνω το γράμμα και μένω να το κοιτάζω σοκαρισμένη. Η καρδιά μου σα να σταμάτησε να χτυπά, η ανάσα μου σα να κόπηκε μαχαίρι. Σφίγγω το χαρτί στο στήθος μου και μένω να κλαίω κοιτώντας το ταβάνι, χαμένη. Πως; Τι;  Γιατί τώρα;

Πως πήρε τέτοια στροφή τι μυαλό του; Μήπως είναι μια ακόμη παγίδα του για να με πληγώσει και να με γελοιοποιήσει;

Οχι, δεν μπορεί! Δεν μπορώ να δεχτώ αυτό το σενάριο, όχι! Μπορεί να έχει υπάρξει στο παρελθόν κάφρος, αλήτης, αδιόρθωτος, μαλακας και χίλια δυο, αλλά ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο... Ή έστω...αυτό πιστεύω..

Ακούω τον χτύπο στη πόρτα και διπλώνω πρόχειρα τι χαρτί πριν το κρύψω κάτω από το μαξιλάρι μου. Η πόρτα ανοίγει και ο αδερφός μου μπαίνει μέσα χαμογελαστός, κρατώντας ένα πλαστικό ποτήρι με χυμό και κάτι φρούτα. Μορφάζω στη θέα τους και φαίνεται να το παρατηρεί. Γελάει ελαφρά, κάθεται δίπλα μου και μου δίνει τον χυμό.

" Φυσικός χυμός πορτοκαλί και φρούτα γιατί ο γιατρός λέει ότι δεν προσέχεις αρκετά τη διατροφή σου. " με μαλώνει. Γνέφω καταφατικά, μη θέλοντας να καταλήξουμε τσακωμενοι και πίνω λίγο από τον χυμό μου.

Στρέφω μετά από λίγο το βλέμμα μου ξανά στον αδερφό μου και παρατηρώ το χαζό, ανέμελο χαμόγελο στα χείλη του. Πληκτρολογεί ασυστόλως στο κινητό του και χαμογελάει σαν 15χρονη έφηβη που μιλάει με τον γκόμενο. Έφηβη, ούτε καν έφηβος. Μένω να τον παρατηρώ λίγο και πραγματικά μοιάζει ανανεωμένος... Ερωτευμένος ίσως.

" Πέτρο μου, όλα καλά; " αρχίζω το ψάρεμα. Δεν ακούει καν τι του είπα. " Πέτρο, ξύπνα! " επιμένω. Πραγματικά κρατιέμαι να μην σκάσω στα γέλια με την φατσούλα του.

Πετάγεται σχεδόν από την θέση του και γυρίσει να με κοιτάξει έντρομος, κρατώντας με την ανοιχτή του παλάμη τη περιοχή της καρδιάς του.

" Είσαι ηλιθια; Με κοψοχολιασες! " παραπονιέται.

" Μα με έγραφες. " λέω, παίρνοντας το πιο αθώο και παραπονεμένο μου βλέμμα.

" Μην με κοιτάς σαν κουτάβι! " με μαλώνει. Συνεχίζω να τον κοιτάζω και αυτός εντέλει κλείνει το κινητό του και το αφήνει δίπλα στο κομοδίνο.

" Είμαι όλος δικός σου. Πες μου γιατί μόλις έχασα δέκα χρόνια από τη ζωή μου! "

" Με ποια μιλούσες; " λέω πονηρά, μπαίνοντας απευθείας στο θέμα. Με κοιτάζει λίγο φανερά στριμωγμένος και αμήχανος και σηκώνει αδιάφορα το χέρι του.

" Κάτι με την δουλειά. Μην σε νοιάζει εσένα. " λέει δήθεν αδιάφορα.

" Με άντρα μιλούσες; " ρωτάω.

"  Εε; Ναι. " επιβεβαιώνει μπερδεμένος.

" Πέτρο, πες μου πως το γύρισες κιόλας να φρικάρω τελείως. " λεω εκνευρισμένη. Πραγματικά προσπαθεί να μου στρέψει τη προσοχή αλλού ώστε να μην καταλάβω το προφανές. Μιλάει με κοπέλα και μάλιστα φαίνεται να τον ενδιαφέρει και να του αρέσει πολύ. Μόνο ένας χαζός δεν θα μπορούσε να το καταλάβει αυτό!

" Τι λες μωρέ;! Ο Πέτρος αδερφή; " λέει απηυδυσμενος.

" Πες μου τότε ποια είναι αυτή που σου έχει πάρει τα μυαλά και συμπεριφερεσαι σαν σκατομωρο. " επιμένω. Τον έχω στριμώξει στη γωνία και ψάχνει τρόπο να φύγει από την άβολη θέση. Αμ δε!

" Θα σου πω άλλη στιγμή, εντάξει;  " παραιτείται. Είναι μια πρόοδος κι αυτή. Γνέφω καταφατικά και μου βάζει ένα ροδάκινο στο στόμα.

" Τώρα φάε και σκασε. " με μαλώνει. Γνέφω καταφατικά και τον αφήνω να συνεχίσει την συνομιλία του με την μυστήρια κοπέλα.

Ζω μεγάλες στιγμές σήμερα!

____________________________________________________

Συγγνώμη που δεν έχω ανεβάσει Κεφάλαιο εδώ και σχεδόν δύο εβδομάδες, αλλά τρέχω με την σχολή, με τα γυρίσματα για τις ταινίες εξαμήνου και γενικά τρέχω και δεν φτάνω. Επειδή μάλλον τι επόμενο κεφάλαιο δεν θα μπει Σάββατο... Θα τα πούμε από εβδομάδα. ❤️

Φιλακιαααα❤️
Συγγνώμη ❤️