BU KIZ BİR CADI (Düzenleniyor)

BÖLÜM 1: Sen Nesin?

Ben Raven.Kaderimi düzeltmem gerek ve bunu bir şekilde yapabilirim.Vampirlerin elinde olan Efsaneler Gülünü ele geçirmem gerek.
Ama bu gül vampirlerde ve ben nasıl alabilirimki.Aslında vampirler prensinden alabilirim.Benden güçlü değildir sanıyorum diye düşünürken odamın kapısı çalındı.Bu gelen Emmaydı."Raven yarın kaderini kabul etmen gerekicek."
Kaşlarımı çattım."Demesen olmıyicak değil mi?"dedim.Biraz endişeli bir sesle"Efsaneli gülü nasıl elegeçireceksin."Ah bu kızda negatif haber vermeyi çok seviyor.Planımı ona açıklarsamda karsı çıkar."Bilmiyorum sevgili arkadaşim.Aslında bir fikir yok değil.Ama işe yarıcağı ihtimali yüzde bir."tabikide bir fikrim var ve ben bunu ne olursa olsun uygulayacağım.

"Tamam canım sana iyi sanslar .Benim gitmem lazım acil bir işim çıktı."dedi .Kapıyı yavaşça kapatıp.Şotodan çıktı.Ve bende ona kulenin camından elsalladım.Bir süre. sonra sıkıldım.Pelerinimi alarak kaleden dışarı çıktım.Bir kaç saniye sonra caddeye gelmiştim.Herkes bana bakıyordu.Bunun sebepi pelerinimdi.
Gözlerin üzerimde olmasından bıkmıştım.Dar bir şokağa girdim.Hava kararmaya başlamıştı.Önümde yakışıklı bir çocuk vardı.Biraz daha süzdükten sonra onun vampirlerin prensi olduğunu anladım.Bu gün benim sanslı günümdü.Pelerinimin sapkasını geçirdim.
Ona doğru yaklaşmaya başladım.

Vampir prensinin Ağzından:)

Bana doğru yaklaşan biri vardı sanki bu bir karartiydı.Bir dakika ben bir vampirim ayrıca safkanım yani yenilmezim."Sen kimsin."diye adeta kükredim.Ah şimdi ben neden kükredim bu benim korkumun ifadesi diye geçe bilirdi kayıtlara.Gülmsedi çünkü ufak bir kahka da attı.Ayrıca onun kız olduğunu da anlamıştım.Ciddi bir şekilde "Sen kimsin."dedim.Ve ekledim"Bu gün iyi bir ziyafetim olucak."diyerek.Dişlerimi çıkartarak ona doğru koşmaya başladım.Bir an da arkamda belirdi.Sanki ışınlandı.Kafamı yana yatırarak."Sen nesin."diye sordum.Tatlı küçük kahkalar atmaya başladı.Etrafım ateşlerle çevrilmişti ve başım döndü. Bir dakika olsa bile bana daha uzun geçmişti. İçimden de benim ziyafet işi de yattı dedim.Çünkü bu bir insan değildi acaba bu vampir ola bilirmiydi ya da bir kurt hayır olamazdı.Ne kurt ne de vampir kokusu alabiliyordum.Sadece insan kokusu alıyordum.İnsan da olamaz çünkü bir insanın güçleri olamazdı.

Raven'nin Ağzından:)

Bu iş kolay olucaktı ona yaklaştım ve onun sera anahtarını alıcaktımki güçlü elleriyle kolumu kavradı.Çok güçlüydü ona karsı gelemiyordum.Sıcak nefesi yüzümü kaplamıştı."Sen nesin?"diye tekrar sordu.Nedenini bilmediğim bir sebeple onunla konuştum"Sence..."dedim.Galiba ışınlamayı yanlış yapmış olucaktım ki bir tık daha öne geldim ve dudaklarımız bibirlerine değicekti.Benimle konuşmaya çalışırsa öpüşecektik.O dayanamayıp konuştu aslında bende konuşurdum alay geçmek için ama tam vakti değilki.Dudaklarımız birbirine değdi aslında hiç çekmek iştememiştim.Üç saniyeliğinde bile olsa bana gerçek bir buse gibi geldi yani gerçek bir öpücük gibi ısınlandım ve o da duvara yapıştı.Kendimi tutamayarak kahka attım.,"Şimdi görürsün sen."dedi.Birden üştüme atladı
Bende onun altından geçerek sera anahtarını aldım."Sen nesin?"dedi.Son kez ve ben ışınlanarak yok oldum.Kendimi bir şatonun kulesinde buldum.Ups bir sorun vardı burası benim kalem değildi.Vampir kokusu alıyordum.Olamaz nefret ediyorum şu sansımdan.Ama aslında bu bir avantaj olabilirdi.Seraya girip gülü çalabilirdim.Kapı açıldı yatağın altına saklandım.Prensin sesini duydum.Prens eğildi ve beni buldu.Büyük ihtimalle benim kokumu duymuş olmalı .Birden hızlı bir şekilde kalktı ve yatağı fırlattı.Kalp attışlarım hızlanmıştı.Bana yaklaştı ve yine kılasik sorularından birini sordu"Sen kimsin?"dedi.Yeter hiç bıkmadın mı?sana ne kimsem kimim."Hiç bıkmayacağım."dedi. Muhtemelen aklımı okudu.Pelerinimin sapkasını indirdi."Sen"dedi.Ve yutkundu "Cadıların prensesisin."Sadece kafamı evet anlamında sallıya bildim."Biz cadılarla düşman değilizdir.Ama hırsızlık yaparlarsa değise biliriz."dedi.Kaşlarım çatılmıştı."Efsaneli kış gül sizin değil.Kimsenin değil."dedim.ve anahtari ona fırlattım."Buna ihtihacım yok."Kapıdan çıkarken kolumdan tuttu ve"Böyle kolay kurtulucağını mı sandın.Sandıysan yanıldın." dediğinde kaşlarımı çattım başımı yana eğidim."Niyeymiş?"diye sordum .Dişlerini çıkarttı beni ışıracakken ışınlandım.Kalbim çok hızlı attıyordu.Ama kaleye ışınlanmıştım."Bu günlük macera yeter."dedim.Kendimi yatağa attım ve deliksiz bir uykuya yelken açtım.