Bugün biz üç kız kardeş için en zor günlerden biriydi.Canım annemizi kaybedeli bir araya gelmemiş telefonla hasret gidermistik.
Babam hepimiz le aynı ana da görüşmek istediğini, konusacaklari olduğunu söylemişti.Bu yasa kadar hiç birimiz
Baba sevgisinin tatmamistik baba sadece bir hitap sekliydi içi boş bu kadar annem varken onun uzulmemesi icin her
türlü hal ve hareketine katlanmaya çalıştık, annemizi cektirdiklerini bile bile.....
Akşam ablamin evinde yemek yenilecekti.Eşler çocuklar derken bayağı kalabalık olacaktık, sabahtan itibaren bir
kosturmaca baslamisti,ablacigım annemin yokluğunu hissettirmemek için koşturup duruyordu.
Her zaman ki gibi yemek işi bana kalmıştı.Aslında yemek yapmakta diğer işler gibi sıkar beni,ama başkalarını
Iş yaparken seyretmek daha da sıkıcı olduğundan her seferinde ben ustlenirim ..
Haaa bu arada kalabalıkta en uygun yemek çözümleri benden sorulur.30-40 kişiye rahatlıkla yemek çıkarırım.
Bu konuda tevazu göstermem ,yemekten önce yaptığım yemekleri öyle bir överim ki sormayin boylelikle de
Hiç kimse bahane bulamaz. ....Ee kolay mı en iyisi değilim ama en kolay iş bitirelim.
Akşam yemekleri hazır bir vaziyette tüm aile masalara yerleştik. Babamın huysuzlugu yine üzerinde hiç birimiz
umursamiyoruz.Hazır bir araya gelmişiz. Sabahtan beri yapılan onca emek 1 saat sonra sofralar tamamen boşalmış
çekirge sürüsü gibiler masaya ne gelse gidiyor. Ablam tatlıları çayın yanında yemeyi teklif edince kahkahalarimiz
Birbirine karışıyor çünkü her tatlı yediğimizde ablam ayni sozcukleri kullanır. Torunlar anneleri tarafından odalarına
götürüldü. Ablamin küçük gorumcesine teslim edildi.maşallah eline 10 çocuk ver aynı anda idare eder.
Çocuklar odadan çıkınca evde büyük bir sessizlik oldu.Küçük kızkardeşinin Seval çayları hazırlamış ablamın güzel
bahçesinde hazırladığı masalara oturduk.Seval iş yapmayı hiç sevmez eh artık çayları bi zahmet dağıtsın. Tabii canım
kardeşim çok büyük bir iş becermiş gibi bir havayla caylarimizi verdi.Caylarımızı yudumlarken bahcedeki mis gibi
leylak kokusu hepimizi mest etmişti.
Babamız bizler büyürken yanımızda değildi ama canım annem bize sonsuz sevgisini verdi.Bizlerin tek başına
okuttu ve evlendirdi.Benim dışımda iki kardesiminde kocaları hayırlı çıktı,mutlu mesut yaşıyorlar,
Bende bunca yıldır yapmak isteyip te yapamadigim herşeyi yapıyor.Hayatımın geri kalan günlerinin tadını
çıkarıyorum. Yaş 45 ne yapacaktım bana ha bire koca adayları buluyorlar.Aman istemem birinden zor kurtuldum.
Dile kolay tam tamına 25 yıl en sonunda birini buldu da ben de kurtuldum.Canim annem sirf onu
üzmemek için yıllarca aci cektim.Şimdi o yılların acısını çıkarıyorum.
Evimde kitaplarımla bas başa ohh ne rahat kimsenin suratını çekmek zorunda değilim.
Sevelim çayları tazelerken babam bombayı patlattı. Annemden kalan mallarla ilgili konusacaktı.
Bana dogru döndü bu sıralarda bana gıcık oluyordu.Annemin rahatsızlığı sırasında çok karşı karşıya gelmiştik.O
melek gibi kadına az cektirmemişti ,öyle olunca da bende salterler atmıştı. Gözlerini sinsi sinsi bana diktikten
sonra annenizin evlerini aranızda paylasacaksiniz .dedi.Parmağını bana doğru uzatarak
-SEN HARİÇ. dedi.
Hepimiz şok içindeydik. Ablam
-Niçin? diye sordu.
-Sen dediğinin farkında misin baba?
-Ne dedigimin farkındayım, hiç birinde onun hakkı yok.
Karşısına dikildim,gözlerimi gözlerine diktim.
-Malda mülkte gozum yok bana ne demek istediğini açıkla .
Pis pis sırıttı, sinir oluyordum babam olmasa asla umursamazdım.
Kalktı odasına girdi Elinde bir dosya bile iceri geldi.
