ျဖဴစင္ေသာ သံေယာဇဥ္

Part-9

"ထားေဝ ရတယ္တဲ့ သူေရာလိုက္မယ္ေျပာတယ္"
"ဟုတ္လား အဲဒါဆို သူ႕ကိုအဆင္ေျပလားေမးလိုက္ေလ"
ညီထြဋ္ကိုေမ့ေငါ့ကာေျပာလာသည္မို႔ ယမံုဖူးဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကသူ႕ကိုၾကည္႕ကာစကားဆိုလာသည္
"ဟိုေလ EC ေရာလိုက္မယ္ေျပာတယ္ အဲဒါငါတို႔သံုးေယာက္လိုက္လို႕ရမလားဟင္"
"ရပါတယ္ဟ နင္တို႔ဘယ္အခ်ိန္သြားခ်င္လဲေျပာေလ"
"ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေလာက္ဆိုအဆင္ေျပပါတယ္ နင့္အိမ္ကအဆင္ေျပပါ့မလား"
"ေျပပါတယ္ အဲဒါဆိုေက်ာင္းဆင္းရင္ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္"
"ေအးပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ရပါတယ္"
ျဖဴစင္စြာစတင္ခဲ့တဲ့ ေတြ႕ဆံုမႈေလးဟာ အေရာင္ေတြအဆိုးခံရေတာ့မွာကိုသာႀကိဳျမင္တတ္ခဲ့ရင္...
"ငျဖိဳး မၿပီးေသးဘူးလား"
"ၿပီးပါၿပီဟ မယ္ဖူးရာနင္ကလဲ ခြေအာ္ေနတာပဲ"
"အဲလိုေအာ္မွနင္ကေတာ္ကာက်တာ ဟိုမွာသူမ်ားကိုေစာင့္ခိုင္းထားရတာအားနာစရာႀကီး"
ထားေဝပါဝင္ေအာ္မွာေမာင္ၿဖိဳးတို႔ဇက္ပုေလသည္
"ေအးပါ လာၿပီ လာၿပီ ညီထြဋ္ေသြး ေစာင့္ခိုင္းရတာအားနာတယ္ေနာ"
"ရပါတယ္ ေလးေလးကဘယ္ကိုအရင္လိုက္ပို႔ရမွာလဲတဲ့"
"ဟဲ့ Ruby Mart အရင္သြားမွာမို႔လား ေမာင္ၿဖိဳး"
"ေအး နင္အဆင္ေျပသလိုသာ စီစဥ္ဟာ ဒီမွာ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ပန္းကန္ေတြဘယ္လိုစီစဥ္ရမွန္းမသိလို႔"
"Ruby Mart ကိုအရင္ပို႔ေပးပါလား ဦးေလး"
"ေအးေအး သမီး... သမီးတို႔ေနာက္မွာထိုင္လို႔အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"ေျပတယ္ ဦး"
"ေအးပါ သားငယ္ေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြရလာၿပီဆိုေတာ့ ဦးကဝမ္းသာေနတာ သူနဲ႔ငယ္ငယ္ကသူငယ္ခ်င္းေတြက တျခားေက်ာင္းေတြမွာဆိုေတာ့ သူ႕မွာအေဖာ္မရွိဘူးျဖစ္ေနတာေလ"
"ေအာ္ အဲဒါေၾကာင့္သူတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ျဖစ္ေနတာထင္တယ္"
ေမာင္ၿဖိဳးစကား... သင္းက လူႀကီးေတြနဲ႔စကားေျပာတဲ့ေနရာမွာ ဆရာႀကီး ခုလဲလမ္းတစ္ေလ်ာက္လံုးေျပာလာလိုက္တာ ညီထြဋ္ေသြးကေန ညီထြဋ္ျဖစ္သြားၿပီး ကားေမာင္းတဲ့ဦးေလးကေလးေလးျဖစ္သြားၿပီ... သူတင္မကဖူးနဲ႔ထားေဝကိုပါအဲလိုေခၚပါလို႕တိုက္တြန္းေနေသးတာ... ညီထြဋ္ကိုလဲဖူးနဲ႔ထားေဝလို႔ေခၚဖို႔ဆရာလုပ္လိုက္လို႔ထင္တယ္ Ruby Mart ေရွ႕ကားရပ္ေတာ့
"ေလးေလး သား ဖူးတို႔နဲ႔လိုက္သြားဦးမယ္"
"ေအးေအး သားငယ္ မုန္႕ဖိုးယူသြားဦးမလား"
"ေတာ္ၿပီ ေလးေလး ကိုကိုေပးထားတာက်န္ေသးတယ္"
"အဲဒါဆို ေလးေလး ကားေပၚကပဲေစာင့္မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္"
သြက္လက္စြာထြက္ခြါသြားတဲ့ေျခလွမ္းေလးစံု ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သားငယ္ေလးကို ခုလိုေလးပဲျမင္ခ်ငိမိသည္ေလ...

"ဟာ မယ္ဖူး နင္ထမင္းလိပ္လုပ္ဖို႔လား စတုဒီသာ ေကြ်းဖို႔လား"
"ဟဲ့ လူ ၆၀ ေက်ာ္ေတာင္စားမွာေလ ဒါေတာင္ေလာက္ပါ့မလား"
"မသိဘူးဟာ နင္လုပ္ခ်င္သလိုသာလုပ္ေတာ့ ပိုက္ဆံလိုရင္နင္ပဲစိုက္"
ေမာင္ၿဖိဳးကလက္ခါေခါင္းခါၿပီးလွည္႕ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ မယ္ဖူးတို႔ေနာက္ကေန ဂုတ္ကိုလွမ္းဆြဲေတာ့သည္
"ငနာေကာင္ နင္ေနာ္ ငါခ်ည္းပဲစိုက္ေနရတာ တစ္ခါတစ္ေလ နင္စိုက္"
"အံမာ ဘယ္တုန္းကနင္စိုက္တာလဲ ဆန္းၾကယ္တဲ့စကားေတြလာမေျပာစမ္းပါနဲ႔ ဖလူးမရယ္"
"ေအာ အတိတ္ေတြကေမ့ၿပီေပါ့ ဟိုေန႔ကပဲ BBQ သြားစားတုန္းကရွင္ပိုက္ဆံမပါလာလို႔က်ဳပ္စိုက္ထားတာေလ"
"အဲဒါငါစားတာကို နင္စိုက္တာေလ ခုဟာက အတန္းကိစၥဟုတ္တာ တစ္ခါတစ္ေလ စိုက္ဖူးတယ္ရွိေအာင္စိုက္ဦး ဝက္မရဲ႕"
ခႏၶာကိုယ္ကိုထိေတာ့ ေဒၚဖူးတို႔မခံႏိုင္ေတာ့ သူကဝတာမွမဟုတ္တာ သူ႕အရပ္အေမာင္းသူ႔အခ်ိဳးအစားနဲ႔ကလွၿပီးသား အရပ္နည္းနည္းျမင့္ၿပီးခႏၶာကိုယ္ျပည္႕တာမို႔ဝတယ္ထင္ရတာ ဒါကိုပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ေကာင္ကေျပာေတာ့မခံသာေတာ့ဘူး ရန္ကထသတ္ရေတာ့မယ္
"ေလာရွည္ရယ္ မနာလိုမျဖစ္စမ္းပါနဲ႔ နင့္ရဲ႕အဲ့ပံုေၾကာင့္ပဲ နင့္ေကာင္မေလးနင့္ကိုထားသြားတာမို႔လား ဘာတဲ့ ဘာတဲ့ လူကိုကေရာဂါသည္ရုပ္မို႔တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္သိ သိလား ငါနဲ႔ထားေဝေတာင္ နင့္ကိုသိပ္ေပါင္းခ်င္တာမဟုတ္ဘူးရယ္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမို႔ ငါတို႔မွမေပါင္းရင္နင့္ကိုအဖက္လုပ္တဲ့သူမရွိမွာစိုးလို႔"
ေဒါသေတြထြက္လာရင္ဒီအတိုင္းပဲႏွစ္ေယာက္က စိတ္ေကာက္ၾကျပန္ရင္လည္း ႏွစ္ရက္ထက္ေက်ာ္တာမဟုတ္ အေၾကာင္းသိေနတဲ့ထားေဝတို႔ကဝင္ထိန္းရျပန္ၿပီ
"နင္တို႕ႏွစ္ေကာင္ ကိုက္ေနရင္ ငါညီထြဋ္ကိုေခၚၿပီး ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္ တကတည္း ေဈးလာဝယ္တာလား ရန္လာျဖစ္တာလားမသဲကြဲဘူး သူမ်ားကိုလည္းအားနာဦး"
ထားေဝအသံၾကားမွ ေလဆာေတြပစ္ေနတာရပ္တန္႔ကာ
"sry ညီထြဋ္ ငါတို႔ကအဲလိုပဲ ရန္သတ္ေနၾက"
ဘာမွမေျပာဘဲၿပံဳးေနေသာသူ႕ကို ၿဖိဳးတို႔အတင္းဆြဲကာ selfie ဆြဲၾကမယ္ဆိုၿပီး ဓာတ္ပံုေတြရိုက္လိုက္ ဟိုဟာယူမယ္ ဒီဟာယူမယ္ဆိုၿပီး ရန္သတ္လိုက္ ေရခဲမုန္႕ဗူးႀကီးဝယ္ၿပီး တစ္ေယာက္တစ္ဇြန္းလိုက္ခြံ႕ေကြ်းလိုက္ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးရင္းႏွီးသြားခဲ့ၾကသည္.....

"ဟဲလို ေလးေလး ခုဘယ္မွာလဲ"
"...
..."
"ကြ်န္ေတာ္လာခဲ့မယ္ ျပန္မေခၚသြားနဲ႔ေတာ့"
ကားဆီေရာက္ေတာ့ ေလးေလးေဘးမွာ အေႏြးထည္ကိုင္ထားတဲ့ကိုကို ဟင့္အင္း သားကိုဂ႐ုမစိုက္ပါနဲ႔ေတာ့ သားမခံစားႏိုင္မွာဆိုးလို႔ပါ...