Belki de bu yaşadıklarımız bir rüyadır ? Belki bi gün uyanıcağız bu rüyadan, bi ümitle rüyamış diyeceğiz. Böyle bir umudumuz var ne yazık ki. O kadar kırılmışız ki, bir mucizeye muhtacız, bunca yaşananların bir rüya olmasına..
Nasıl geçecegini bilmediğimiz acılarımız oldu hepimizin. Olmuştur muhtemelen. O kadar karanlık kalmışız ki çıkamamışız aydınlığa. Birinin elini uzatıp çıkarmasını beklemişiz hep. Ama bizi her seferinde tutup aşağı bıraktılar. İstediklerinde yüreğimize dokundular, istediğinde çektiler ellerini üzerimizden. Hiç anlam veremedik bunlara. "Hakettim mi ?" diye sorduk kendimize. Keşke haketseydim diyebildik yeri geldiginde.
Yeri geldiğinde işte. Onlar hep yeri geldiğinde göründüler, yeri geldiğinde aslında hiç yokmuş gibilerdi. Yoktular zaten. Biz fazla düsündük, fazla hayal ettik, fazla güvendik, hep güvendik,her seferinde inandık, her zaman sevdik, sevdiğimiz kadar kırıldık..
Her şeye rağmen utanmadık hislerimizden, belki bir gün dedik hep. O belkiler hayatımız oldu bizim. Bir ileri bir geri sürükledi bizi. Sürüklenen biz, dolayısıyla yaralanan da biz olduk. Her düstüğümüzde kalktık belki hep ama, sağlam mıydık peki ?
Belki kendimize ifade edebilseydik bazı şeyleri, gercekleri kabullenebilseydik bu kadar düşer miydik? Bu kadar yara alır mıydık ? Zamanla yaralar iyileşir ama derin olanlar, çok zor. Hani ufak sıyırıklar geçer bi iki haftaya, ama bazıları geçsede izi kalır. Hep baktığında o yaraya hatırlarsın nasıl olduğunu. Hep sende kalır o iz. Baktıkça hatırlarsın. İşte böyle. Yaşadıklarımız geçti desekte zaman izlerini taşır hep yaraların.
Görebildiğimiz kadardır gerçekler. Bir yüzünü hep gizler bizden. Bir taraftan yakalasak ta diğer yüzünü saklar. Peşinden gidebildiğimiz kadar görebiliriz her şeyi. Yolda dururuz koşarken peşinden. Yoruluruz çünkü. Bir geriye bakarız bir ileriye. Hangisine daha yakınım diye. İleriye mi geriye mi ? Koşarken ileriye doğru bir umut vardır hep icmizde, iyi olacağına dair kandırırız kendimizi. Sonra bi bakmışız, varmışız. Ama başaramamışız. İlerisi hep yalanmış oysa ki, ilerisi sahte, ilerisi yalan. Kafamızdaki hayallerimizden ibaretmiş sadece. Sonra da hep keşke demişiz. O belkilerimiz keşkelere dönüşmüstür artık. Hani o yolda durup baktığımızda bir ileri bir geriye, geri dönmemiz gerektiğini farketmisiz. Ama geç olmuştur artık,bunca ilerledikten sonra her şey bir anda hüsrana dönüşmüştür. Artık burada durmuşuz, ilerleyememişiz. Yukarıya bakıp bir ışık beklemişiz, karanlığın içinde kaybolmuşken..
