Otobüsteki Yakışıklı

×...Acıyordu,Canım Acıyordu....×

×Merhaba×

İlk bölümü okudum ve o bölüm daha güzel (jdhdksjx) o zaman sanki anlatım daha açıklayıcıymış,betimleme daha fazla sanki. Bilmiyorum :/

İyi okumalar 💗💗

Lara'dan...

Kalbim sanki vücuduma ağır gelmeye başlamıştı ama elimi kalbime atsam anında söküp atabilirmişim gibiydi.

Acıyordu,canım acıyordu.

Sarhoş kafam her şeye dokunuyordu ve dokundukça ağırlık geliyordu,ağlama isteği,bağırma isteği.

Hep başa sarıyordu anılarımı.

Ateş'in zorla yaptıkları, yapmaya çalıştıkları, annemin ve babamın ilgisizliği, abimin saçma salak kalp kırıcı cümleleri, arkadaşlarım ile olan kavgalarım.

Hepsi sırayla oluyordu, sırayla gözlerimin önüne geliyordu ve bunlar canımı çok yakıyordu.

Sanki koskocaman bir yaraya ufacık bir yara bandı yapıştırmışlar sonrada onu bir anda çekmişler gibi.

Sakinleşmeye başladığımda Ozan'ın boynundan ayrılıp ayaklarımı kendime çektim. "Neyin var Lara?" çenemi bacaklarıma yasladım.

Neyim vardı benim?

Peki ya, kimim vardı benim?

Olan biteni Ozan'a anlatabilecek kadar güveniyor muydum?

"Bilmiyorum." Tarçın gelip yüzümü yaladığında bir tepki vermedim.

Ozan korurdu ya.

"Hâlâ banyoya girmek istersen..." kafamı olumsuz anlamda sallayıp Ozan'a bakmaya devam ettim.

Saçlarım Ozan'ın boynunun sıcaklığından terlemiş ve anlıma yapışmıştı. "Çantamdan tokamı ve telefonumu verir misin?" sesim kısık ve çatallıydı, gözlerim ağlamaktan şişmişti,saçlarımsa beynim gibi karman çorman dı.

Ozan ayağa kalkıp çantamın yanına ilerlerken ben onu izliyordum.

Ozan'a güveniyor muydum?

Telefonumu bana uzattığında yavaşça elinden aldım. Arkama geçip saçlarımı toplamaya başladı.

Çok yavaş dokunuyordu saçlarıma, uykumu getirmişti.

Saçımı at kuyruğu yaptıktan sonra tekrar karşıma geçip oturdu.

İkimizdende ses çıkmıyordu. Odada sadece Tarçın'dan çıkan hırıltılar vardı.

Telefonumun ekranını açtığımda bir anda gelen parlaklık ile gözlerimi kıstım.

48 cevapsız arama?

Vay be...

Kırk altı tanesi abimden, bir tanesi annemden, bir tanesi Duygu'dan dı.

Abimi aradığımda anında açtı. Ozan beni dikkatle izliyordu.

"Niye açmıyorsun lan?!" normalde olsa göt korkusundan ölmüştüm ama şuan acayip bir şekilde rahatım. "Duymadım."

"Ne güzel bahane. Nerdesin?" burnumu çektim. "Duygu'dayım."

"Hayır değilsin yalan söyleme. Ozan'la yemeğe gideceğini söylemişsin." gözlerimi devirdim.

"Biliyorsan neden soruyorsun?" derin nefes alarak konuşmaya başladım "abi lütfen, şuan iyi değilim. Söz anlatıcam ama şimdi değil. Şimdi olayı büyültme ve annemlere Duygu'da diye söyle." bu sefer derin nefes aldığında benim yerde oturmaktan kıymetlim ağrımıştı.

Huzursuzca kıpırdanırken abimi dinliyordum. "Tamam. Ama bak bu işin peşini bırakmıycam!" kafamı olumlu anlamda salladım.

Tabi o görmedi.

"İyi geceler abi."

"İyi geceler çakma prenses." telefonu kapatıp elimde sıkı sıkı tutmaya başladım. "Şimdi ikinciye süper kahraman olucam." tek kaşımı kaldırıp merakla Ozan'a baktım.

Ayağa kalkıp ayaklarımdan ve sırtımdan tutup yatağa fırlatınca kendimi gülmeye çalıştım. Ozan'da yanıma geldi ve beni kendine çekti.

Kafam Ozan'ın boynundaki sıcak yeri kapladığında gülümsedim ve boğuk çıkan sesim ile konuştum.

" Teşekkür ederim Ozan, sen iyi bir arkadaşsın."

Saygı çerçevesinde olan her yoruma açığım

Öhölöm öhölöm

Beğendiniz mi?

Ben kısa olmasına rağmen beğendim açıkçası ^^

Whatsap grubu,facebook grubu, wattpad parodi hâlâ geçerli:+

İyi geceler (yada akşamlaar )

💗💗💗💗💗💗