Kalktığı yere tekrar oturdu.
Yüzüne sinsi bir gülümseme yerleştirip bana döndü.
"Ufuk kim?"
"Arkadaşım."
"Nereden tanışıyorsunuz?"
"İzmir'de tanıştık."
"Aynı okulda mıydınız?"
"Sorguya mı çekiliyorum?"
"Ne alakası var ya? Merak ettim."
Bu arada yüzümü asmıştım bile.
"Tamam. Bir şey demedim."
Omuz silktim.
"Alina?"
Yine bir omuz silkme.
"Tamam. İstediğini sor hadi. Şikayet etmeyeceğim."
Gülümseyerek ona döndüm.
Daha fazla uzatmanın anlamı yok değil mi?
"Tamam soruyorum. Aynı okulda mıydınız, çok mu yakın arkadaşın ve son olarak size mi gelecek?"
"Hepsini birden sordun ben de tek tek cevaplayayım. Aynı okulda okumuyorduk. Ailelerimiz arkadaştı öyle tanıştık. Kardeş gibiyizdir. Ayrıca ailecek geleceklermiş. Daha doğrusu annesi, kızkardeşi ve o."
"Kızkardeşi mi var?"
"Evet Hümâ'yla iyi anlaşıyorlar."
"Peki."
Kızkardeşi olan insanları niye hep kıskanıyorum ben ya!
Galiba fazlaca istiyordum bir kardeşim olmasını.
Ben düşünceler dalmışken Ezra bana doğru sokuldu.
"Ee nerde kalmıştık sevgilim?"
Tam o sırada ayak sesleri duyuldu.
Hemen kalemi elime aldım.
Ve en yakın kitabı önüme açtım.
"Evet bu soruyu da anladım. Diğerine geçelim."
"Çocuklar, soru mu çözüyorsunuz?"
"Evet annecim."
"Tamam yavrum siz çalışın. Ben ne getireyim size, ne içersiniz?"
Ay annoşum ya...
Sırf biz ders çalışıyoruz diye dört dönüyor resmen. Gerçi normalde de misafire hizmet etmek en büyük hobilerinden ama bu seferkinin nedeni ders çalıştığımızı sanması.
"Ben bir şey istemiyorum sağ ol Ayşe Teyze."
"Aa olur mu öyle şey oğlum!"
"Zahmet etmeyin."
"Ne zahmeti duymamış olayım."
Kısacası Ezra bir şey istemeden annem yakasından düşmeyecek.
"Annecim sen en iyisi bize nescafe yap. Olur mu?"
Ardından 'Ben senin sevimli kızınım' bakışımı attım.
"Ezra oğlum?"
Ha kızının söylemesi yetmiyor yani.
Sağ ol anne.
"Olur. Bence hiç zahmet etmeyin ama..."
"Tamam. Ben getiriyorum birazdan."
"Sen seslen, ben gelip alırım anne."
"Tamam kızım hadi çalışın siz."
Annem odadan çıkar çıkmaz Ezra bana döndü.
"Eee ne diyorduk?"
Bana doğru yaklaşınca elimi kaldırıp onu durdurdum.
"Hey, hey yavaşla şampiyon."
Tek kaşını kaldırdı.
"Ders çalışmamız gerek."
"Biraz bekleyebilir."
"I ıh! Şimdi."
Kafasını iki yana salladı.
"Sevgilim beni öpmeden başlamam."
Bir şey demedim.
Kitabı önüme çektim.
Kitabı önümden alıp kapattı.
Başka bir kitaba uzandığımda da aynısı olunca kaşlarımı çattım.
"Ben ciddiyim. Sevgilim öpmeden olmaz "
Sondaki a'yı uzattı bir de!
Şimdi bu yaptığı çocukluk değil de ne?
Sonra çocuk ben oluyorum ama.
"Alinaaaa!"
Annemin sesiyle sıçradım.
Boş bulundum ne yapayım?
"Ben gidip kahveleri alıp geliyorum. Sen de ne çalışacağımızı seç Ezra."
"Ezra mı? Sevgi sözcükleri kullanmaya ne zaman başlıyoruz?"
Bunu söylerken sırıtıyordu.
"Bi de bana çocuk diyorsun."
"Çocuksun zaten. Ama öyle bir etki alanın var ki beni de çocuklaştırıyorsun."
Şuan çocuk olmadığımı kanıtlamak için olgun davranmam gerekiyordu değil mi?
Bense dil çıkarıp aşağıya indim.
Ben merdivenlerdeyken annem tekrar "Alina kahveler soğuyor." demişti bile.
"Geldim."
Kahveleri alıp yukarı çıktım.
"Buyrun efendiiim."
Güldü.
Kahveyi aldıktan sonra serçe parmağı boşta kalacak şekilde bardağı tutup abartılı bir şekilde içti.
Ben de bir şeyler çıkacağını anlamış ne yapacak diye bekliyordum.
"Efendiiim, sebebi ziyaretimiz malum."
Kıkırdadım.
"Biricik kızınız Alina hatunu Allah'ın emri peygamberin kavliyle zatalime istiyorum."
Gülmeye başladım haliyle. Sonra ben de role girdim.
"Oğlumuz ne iş yapmaktadır efendim?"
Güldü.
Ben de, rol yapmaya çalıştığım için tuttuğum kahkamı koyverdim.
"Yalnız bu böyle olmaz Alina baştan söyleyeyim."
Anlamayan gözlerle ona baktım.
"Yarın öbür gün biri seni istemeye geldiğinde Türk kahvesi götürmen gerek ona göre."
Diyip gözüyle nescafesini işaret etti ve gülmeye devam etti.
"O kadarını biliyorum herhalde. Ayrıca tuz da atacağım müstakbel eşimin kahvesine" diyip göz kırptım.
İkimiz de deli gibi gülüyorduk.
Ezra, iyi ki varsın.
-
Not : Biriciğim hikaye yayınlamaya başladı arkadaşlar :) Ona destek olalım lütfen linki de burda : http://www.wattpad.com/story/11063980-sondan-bir-önce (Zeynep'e destek :)))
Dip Not : Bu bölümün ithafı da BalRapunzel'e :))
35.Bölüm
Start from the beginning
